ÇOĞU ZAMAN İNSAN

• 12 Şubat 2013 Salı 10:58:35

Hiçbir olgu daracık kalıplara sığdırılmamalıdır. Örümceğin ağını örmeğe devam ettiği gibi,
ipek böceği kozasını yapar ve içinde ölür. Her canlının yaşamak, soyunu varlığını devam
ettirebilmek için çabası vardır. Beslenmek için yemek zorundadır. Ve bu nedenle bir canlı diğer bir canlıya yem olur. Bir canlı,diğer bir canlı için yaratılmıştır sanki. İnsanoğlu,
düşüncesiyle her varlığın kendisi için yaratıldığını söyler. Neyle söyler? Aklıyla söyler. Birisi bir yol çizer,oradan gider. Arkasından takip edenler o yolu, yol yaparlar. Orası birilerinin epey gideceği bir yol olur. O yolun neden gidildiği için de olaylar anlatılır,
yolun haklılığı pekiştirilir. Neticede toplumu arkasından sürükleyebilen insanlar ender de
olsa çıkar ve bunlara lider denir. Kimi liderler,ardıllarına gerçekten bir şeyler verebilir.
Lideri olduğu topluluğun uygarlık düzeyini yükseltir. Kimilerininse ne yaptığı yıllar sonra ortaya çıkar! Geçmişe dönüp baktığımızda, bu durum tüm yalınlığıyla önümüzde hayranlık uyandıran bir sanat yapıtı gibi dimdik durur; ya da çoğumuzca lanetlenerek anılır. Farklı
yollar her zaman olacaktır. Gittiğimiz yollardan daha çok insanların geçmesini isteyeceğiz.Kendi yolumuzun daha doğru olduğunu savunacağız. Aslında biz daha çok birilerinin çizdiği yoldan gideriz. Ve o yolun ateşli bir savunucusu oluruz. Farklı yollardan; gidilecek daha güzel yollar çıkarıldıkça çizildikçe dünya yaşamaya değer. Körü körüne gidilen yoldan güzel bir yola geçememişsen sen, şimdiye kadar ne yapmışsan söyle. Ülkemizde kimi güzel şeyler var;ama daha çok yapılacak güzelliklerin sayısının yanında çok az. Ulusunu,insanını sevip sayan bunun savaşımını vermelidir. Gerisi boş laftır.Eski dili kullananların söylemiyle laf-ı güzaftır. Saygılarımla...