ağlama ya bir gör yüreğin olurum
deli dolu fırtınala
bardak kırılması darbını izlemeden tenlere değme zamanı gitti
can derimin devasında güleç soyguncuları
gül ağlatmadan sunan badesini öğretmenlerin
gel de sebil akıt karşılıksız ilim sattıklarında
bir güz yaprağını iğnesinde unutur tekilsiz
terbiye edilmemiş sevişmelere itelenir çocuğumsu
duraklarında eşsiz günahlar üretiyor alçak eğrelti materyalizm’e lan
/etten mi ebaretsin?
utanan hazin öykümüzü yazıyorum duvar sanığına seninle
men/av nedir bilir misin?

volta almamış siyami kovuşmalarını teneke misali sıkarken
ateşin cehenneminde öterdi dilerimizin darbukası
derinden üstten bakarken kaptan
atlardım kendimi gemiden suyun yüzeyine
ağıt yakan ormanın deriniliğinde balık tutarak
kucaklaşalım mı demeden?
ben gül yüzeyinde orakla biçilen bal
tane kadılarında emir alan ay/aydın
baharın gözetmecisi
sonbaharın sorularına kapalı halim kalp
harika yönlerim var
satıcıyım aklımın satarına
samyeli rüzgarının otuzunda kapattım kanatlarımım hasını
hay senin suratına deseydin ya
tebesir bittiği yerden
akıl satılır mı?
satılmaz<
bizim gibilerinin ayakkabıları deliktir
düşüren düşürebildiği kadar akıtsın

bel kıyılarını tur/atarak
tıklayarak yüzeyini eşiğinde sıyırıp
izin alırsan bedenden belki o vakit
değiş tokuş yapmadan kamçılamışım seni
bir gece vakti örerken kazaklarımı
ayakkabım su yüzeyinden
başka bir toprak sacar yüzüne
öksüz bir dişi zürafanın kaldırım taşlarında duran
hiçiçiyim idare edin beni zararsızım etrafta...