İKİ BELA

• 11 Şubat 2013 Pazartesi 09:48:03

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Anneler ve babalar ah ne baş belası şeyler!
Bütün sene çalışıp didinir sonunda da şöyle ağız tadıyla bir tatil yapmak , ailece yalnız kalmak istersiniz ama olmaz .Mutlaka anne ve babanızı da götürmek zorunda kalırsınız.Götürseniz olmaz,götürmeseniz olmaz.Olmaz çünkü hanım istemez.Götürmeseniz de olmaz çünkü insanın vicdanı rahatsız olur.
Üstelik aynı evde kalmayı kabul etmeyen eşinizden dolayı fiyatlar ikiye katlanır.Tatilde hanım kaynanasını görmek istemez.Kendini kısıtlanmış hisseder,özgür olamadığını söyler.Varlıkları bile batar .Aslında düşünecek olursak hanım da haklı.Yaşlılarla ilgilenmek gerekiyor,ağır hareket ediyorlar.Her şeyi soruyorlar.Bir şey alırken neden aldın ,lazım mıydı,masraf etme bunun gibi bir çok şey söyleyip insanı rahatsız ederler.Hızlı hareket edemezsiniz.
En önemlisi de özgür olamazsınız.Her dışarı çıkarken onları da almak zorunda kalmak,ihtiyaçlarını sormak gerekir.İki evin işi yüklenir omuzlarınıza.
Bazen hanım bir yere gitmek ister,ama anneniz başka şeyler ister.Hanım da haklı çalışmış yorulmuş tatil yapmak ister en doğal hakkı.Kocası ile yalnız kalmak ister.Herkes karı koca gezerken bizim yanımızda bir ordu insan olsun tabiî ki istemez.
Sonra aniden tansiyonları çıkar.Tatil mi bela mı belli olmaz.Doktor peşinde koşturur durursunuz.Siz yersiniz o bakar ,tuzlu yasak tatlı yasak.Yediğiniz arkanıza gider adeta.
Çocuklar terledi diye kızarlar,yorulmasın ,tehlikeli aletlere binmesin isterler.Tam çocuklar birileriyle tanışır gezmek isterler, anneniz kötü senaryolar yazıp arkadaşlıklarına engel olurlar.Aman oğlum kimdir nedir izin verme gitmesinler der.
Çocuklar babaanne ve dedeleriyle çok mutlular aslında ama hanımın yüzü bir türlü düzelmez.Ne yapsanız olmaz ,gülmez.
Hanımı güldürmek en zor iştir.Kolay kolay mutlu olmaz.
Erkek olmak ne zor.Aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık.Artık canımdan bezdim ölsem de kurtulsam diyorum bazen.Yada annem ve babam yaşayacaklarını yaşamışlar .Neyse kalbimden geleni söylemeyeceğim.İnsan düşünmüyor değil,hayat zor ve sıkıcı oluyor .Kimse benim hayatımı kolaylaştırmıyor,tam tersine o onu ,bu bunu istemiyor.Ne yapmalı bilmem ki!
Bunları düşünerek çöpleri atmaya gidiyorum.Bu sefer annemi ve babamı getirmedim onun için sadece bizim çöplerimiz var , işim kolay.Hanım çok mutlu şükür yüzü gülüyor.
Dışarı çıktığımda tatil yerindeki komşulardan birine rastlıyorum.Yanlarında iki tane yaşlı var onlarda bizim gibiler sanırım.Adam babasını arabaya yerleştiriyor babası sakat galiba.Nasılda uğraşıyor yazık .Arkada ailesi var ,karısı olmalı yaşlı bir kadınla konuşup gülüyor.Ne mutlu görünüyorlar.Neden biz böyle olamıyoruz bilemiyorum.
Birden bir hüzün kaplıyor yüreğimi!
Ne bencil olmuşuz bilmeden Allahım diyor ve çöpleri atıp eve çıkıyorum.Annemi ve babamı arıyorum.Onların gönlünü alıp gidip almayı ve yanımıza getirmeyi planlıyorum.
Ben telefona sarılınca hanım soruyor kimi arıyorsun diye .Annemi diyorum,birden yüzü düşüyor.Ne oldu ,ne kaynaştırıyorsun şimdi onları ,sonra ararız diyor.Arıyorum ama çıkmıyor,defalarca çaldırıyorum.Sonra kardeşlerimi arıyorum hiç biri açmıyor.Bir sorun mu var merak ediyorum.Huzurum kaçıyor kalkıp giyinip çıkıyorum hanım arkamdan söylenip duruyor.Tamam diyorum sen tatiline devam et ben onlara bir bakayım alıp geleceğim icap ederse ayrı ev tutup bütün işlerini ben yapacağım korkma diyorum.Fakat söylenmeye devam ediyor.
Ben çıkarken arkamdan kapı pat diye kapanıyor.Uzun ve huzursuz bir yoldan sonra eve varıyorum .Annemin evinin önü tıklım tıklım .Allahım ne oldu diyerek içeri koşuyorum.Kardeşlerim yatakta yatan annemin ve babamın başucunda ağlıyorlar.Ne oldu ,ne oldu diyerek içeri koşuyorum.İkisi de kömürden zehirlenmişler abi diyerek boynuma sarılıyor kardeşim.
Allahım inanamıyorum bu rüya olsun ne olur diyorum .