SEVMENİN ADI BU DEĞİLMİŞ

• 10 Şubat 2013 Pazar 16:09:45

Garip bir acelecilikle önüme uzanan insan manzaralarının renk tonlarına uyuşması adı altında gözlerim ala bildiğince karakter çizimindedir.
Bir o kadar mat bir o kadarda cıvıl cıvıl. Rengin yanı sıra melankolik ruh halini mi kiminle buluşturduğunu anlatsam kısaca en büyük dehaların fırçasından çıkmış gibi bulunmaz şah eser mi?
Düşünceleri olduğu yerde tekmeledi beyin hücrelerimi artık bundan sonra renklere de olup olmadık zamanda iltifat etmeyeceğimin kesin yargısındayım.
Siyah ve beyazının Suç oranı belirgin, düşüncelerimin akan coşkusu bulanık çalar gittiği sanıldığı yerlerde.
Oysa hayatta hissetmiş değer verdiğim kararlarımın kesinleşen halini ona göstermediğim içinde utangaçlık sergilerim
Ne kadar mükemmel bir insan olduğumu bilmenin getirisini saklımda olsa da suskunluğumun gerekçesi ise onu sevmiştim
Bütün başımdan geçenlerin sebebi renklere sürgün düşlerimiydi acaba. Gelip takılıyorum gökkuşağına her seferinde cümleyi yetersiz başlatan birde kaleme
Benim aşka o kadar sade bir görüşüm vardı ki. Nasıl oldu da ben birine ilgi duyduğuma şaşıyorum. “bu soruya cevap vermeyeceğim çok zor”
Öylesine yorgun ve bitkinimi ki mağlup edilmekten nefret duymaya mecalim bile yok. Bütün hayallerim rüzgâr gibi uçup gitmiş
Ayrılık çığlıkları kulağımda uğulduyor. Noksanlık yapışmış boğazıma sıkıyor sıktıkça da nefes alışım kuru bir gülüşte acıyı bin endişe ile gizlenme çabasında.
Önüme diz çöken hayali nehirlere sema ya takılan gözlerimi alıp tekrarından
Güneşin sarımsı rengi ışıkları üzerinde ise su damlacıkları katılaştıran karışımına dikleşir. Ucu bükük fırçaların temasında eli yüzü kirlenip maviye yeşile oradan kırmız kiremitli evlerinden incende siyah dumanına kadar benden ise hiçbir ize rastlayamadım.
Evet, söylemek istediğim çok şeyler var hararetli çığlıklarım ile onu ikna ede bileğiciğini zannettim. Nedenini bilmiyorum yaptıklarım yetersizlik adı altında kalbimden çıkan bir ateş bütün bedenime yayıldı. Ama buna rağmen zemheride bahar torsunu araklayan yönümü de yargılıyorum
Üzerimde mıhlanan suçlu bir bakışın ciddiyetini fark etsem de içimdeki çocuksu davranışlar kendisini seyredip pembeden kızıllaşan yanaklarına, Bir masal bu inancında uyanıp, Yeni bir duygunun etkisine kabalık sayılsa da sözlerim. Kaderin sevinç’i üstüne siyah bir perde çekişinde ellerimi çekemiyorum.
Anlatmaya çalıştım beni ondan ayıran nedenleri.
Bundan sonra sakin bir hayat yaşaması gerekiyormuş gibi susan kalbinin kırılmadığın varsayıp, bir süre sonra unuttum kendime başkasını bulu verdim kelimesi azat ederken kendini dilde.
Kendisine engel olan şeyin ne olduğunu oda bilmiyor ki. Oysa daha önce ilgi sevgiden mahrum ettiği yüreğe Yanılgısı gözü kapalı peşinde olduğunu oda biliyor
Demek ki sevmenin adı bu değilmiş…
Hakikatin karşısında kendinden milyon kere emin incinmemek adı altında sabrın senin düşüncelerinin yanlışlığı benimkinin doğruluğunu hiç hedef gözetmeden göğüslemeli. Bu şöyle bir şeydir aynı anda hem gülüyor, hem de ağlıyorum.

Bendeki benliği baştan çıkarıcı değilse de Ruhumun üzerinde boşalan ayaz dokunuşlu. Hislerin ürpertisine sinirlerimin yatışmasına ihtiyacım var…..