AYIP,YASAK ,GÜNAH

• 10 Şubat 2013 Pazar 12:59:30

İnsan hayalleri bitince ölürmüş,katılmamak mümkün değil.Bir beklentisi olmayan, hayata gözlerini yummasa da ölü sayılır.Ümitlerimizle yaşarız,hayat ne kadar zor olsa da güzel düşüncelerimizle renk katarız yaşantımıza.Hepimizin kalbinde vardır elbette böyle renklilikler.
Her şey yolunda gitmeyebilir ,beklentiler gerçekleşmemiş olabilir ne yapabiliriz ki.Elimizden geldiğince hayata tutunmalıyız,başka altaernetif var mı?Bir yeri vardır tutunacak mutlaka bu hayatın.Yeter ki bakmasını bil.
Benim hayallerim sınırları aşmak üzerine nedense ,sürekli sınırlarda aklım.Prpğramlar beni çok sıkıyor.Hiperaktif bir insan olmamdan kaynaklanıyor olmalı.Çocukken kurallar beni boğardı .Mesela annemin misafir gelince elini öp diye kaş göz etmesi.El öpmekten nefret ederdim bu nedenle çok tartışmalarımız olmuştur.Anneme beni zorlarsa ellerine tüküreceğimi veya ellerini ısıracağımı söylerdim .Zavallı kadın kolonya ,el öpme terlik sunma gibi davranışları bana hiç yaptıramadı.
Ablam mülayim bir kız olduğundan yapmadığım her şey onun sırtında artı bir yük oldu.Daha küçücük bir kızken yaşadığım yerin her deliğini bilirdim anneme sormadan gezerdim.Ablam ise üniversiteyi kazanınca annem tarafından ödül diye dolaştırılmış, yaşadığımız yerde.Beş parmağın biri de farklı derler ya ,ne kadar doğru bir söz.
İplerim her zaman kendi elimdeydi ,aslına bakarsanız iplerim de yoktu ya.Herkese istediğimi derdim aklıma ne gelirse ne düşünüyorsam.Annem kem küm edip toparlardı ben yok ya öyle değil diye inat ederdim.Bazen sopayı yerdim ama ölsem vazgeçmezdim.Ablam o kadar akıllı ve uyumlu bir kızdı ki son derece örnek bir insandı.Onun yanında ben yine de çekiliyordum demek ki. Hepsi berbat olsa olmuyor tabi Allah dengeliyor çocukları bile.
Bu kadar yaramazlıktan sonra adım deli kaldı tabi.Hayat değiştirmiyor mu insanı? Hem de nasıl değiştiriyor.Kendi gençliğime benzettiğim deli dolu bir kız vardı evlendikten sonra görmüştüm .Evleneli iki üç sene olmuştu.Fakat çok değişmişti.Ne oldu sana çok değişmişsin dedim.Cevabı kısa ve çok anlamlıydı.Üzerimden nikah geçti dedi.Gerçektende seni mahvetmiş dümdüz olmuşsun dedim.İkimizde güldük ama gerçekten hayat zor.İnsanı dümdüz ediyor.Annem bazen bana deli diyor çok eseri kalmasa da diğer insanlara göre ben deli olabilirim.Deli olmak güzel olurdu aslında anlamadan geçerdi hayat ,sonrada sorumluluğumuz olmazdı direk cennete girerdik.
Oğlum bana çok benziyor ona kızamıyorum çünkü aynı şeyleri bende yapmıştım.Farklı iki çorapla dışarı çıkmaya çalışıyor.Ayıp olur diyorum hiç istemeden fazla zorlamadan.Biliyor musun o kadar haklısın ki ama böyle malca bir kural var işte diyorum.Bu beni çok sıkıntıya sokuyor aslında nasıl davranmalıyım bilemiyorum.En sevmediğim lafı kullanıyorum ayıp.Ne ayıp ,neye göre ayıp ,niye ayıp,bu ayıpı kim çıkarmış ,kim koymuş bu dandik kuralları?Aptalın birinin koyduğu saçma sapan kurallarla niye yaşıyoruz ki.?Ben daha kafamdaki sorulara cevap bulamamışken ,hayata bir anlam verememişken başka bir insanı nasıl yönlendirebilirim ki!Şimdi beraber kavga eder olduk çoraba bakarak.Sonunda annem geldi sen de delisin çocuğa akıl veremiyorsun ki diyor annem.Bak bu doğru işte çocuklarla bir olup dünyaya savaş açıyorum .Halbuki onlar kavga etmeli ben hep akıl vermeliydim.
Bende akıl olmadığı için annem yetişiyor çok şükür.Haklısın oğlum yenilme kendi kurallarınla ,kendi doğrularınla,kendi sevdiklerinle ol diyor ve evden postalıyorum.Arkadan annemi dinle dinleyebildiğin kadar.Sen anne falan değilsin ha diyor.Sen üvey annesin ,delinin tekisin diyor .Ben gülerek yok ya deyip hart diye elmayı ısırınca annemin tepesi atıyor.Ne yaparsan yap , salak deyip gidiyor.
Ben anne olamam herkes anne olamaz ki zaten .Ben kimseye iyi bir anne olma sözü verdiğimi hatırlamıyorum.Şimdi de beni bastırmak için artık anne oldun masalını uyduruyorlar.Çocuklar beni çok seviyor benimle çok eğleniyorlar.Kızım babam eve gelince kalbim sıkışıyor diyor.Her dertlerini bana anlatıyorlar.Benim anlayacağımı ,kınamayacağımı biliyorlar.Bilmiyorum eski annelik mi benim yaptığım mı doğru.Belki de annem haklıdır.Ben kendim olma değişmeme adına inat ediyorum .Doğal davranmak istiyorum .Neysem o olmak istiyorum.İçimden geldiği gibi yaşayacağım .Ne yakışır ne yakışmaz düşünemem.Kimse bana sınır koyamaz ,kurallar yıkmak içindir.Hayatıma çizilen her çizgi bana batıyor.Beni kategorize etmesin insanlar .Ben kadın değilim ,çocuk değilim sedece bir insanım.Kurallar ,gelenekler ,ayıplar,günahlar.Ne çok ,ne çok.
Bu kadar kural olan bir dünya çok sıkıcı.Hiç olmaması da felaket ona da karşıyım.Abartma ve dayatmalara karşıyım .Günahlar o kadar da çok değil ama insanlar baskı oluşturabilmek için çoğaltmışlar.İyi ki Allah var o çok merhametli.Fakat insanların çoğu hep cehennemi anlatmayı sever.Benim Allahım da başka sizinkinden diyorum bazen .Tövbe estağfirullah konuşturmayın şunu diyorlar.E vet benim Allahım en sevgili ,çok merhametli .Sizin Allahınız cehenneme atmak için bahaneler arıyor.Bu gidişle hepiniz yanacaksınız haberiniz olsun.Kuyruğunuzdan yanık kokusu geliyor şimdiden diyorum bazen.
Deli kızım diyor annem alınmıyorum.Efendim anne diyorum ama anneciğim falan yok hiç sevmem bu tip konuşmaları,ondan kızdığımdan değil.
Kaç yaşına geldik ben içeri girince deli geldi diyorlar .Annem babama bağırıyor senin deli geldi diye.Ardından ablam geliyor akıllı kızın geldi diyor.Herkes gülüşüyor benden başka.Ben sadece cevap verme derdindeyim.Akıllı da ne olmuş o kadar akıllı ki hayatı kaçırmış diyorum.
Şimdi hayallerimde bir motorsiklet almak var.Motora atlayıp gezmek işlerimi kolaylaştırmak diyorum oğlumun ve kızımın gözleri parlıyor.Annem hemen felaket tellalı gibi bağırmaya başlıyor. Koskoca kadın ayıp.Ulan yine mi ayıp,şu ayıpları bacağından asıcam ha diyorum annem yine köpürüyor.Onların kaza yapıp ölmesine sebep olacakmışım .Aman tam bana göre kötü anne çocuklarının ölümüne sebep oldu.Bir türlü seni tutamıyoruz ki çocukları adam edelim diyorlar.Ben neyim peki?Ben çaresiz kabullenmek zorunda kaldıkları ,öldüremedikleri bir deli.
Ben ve çocuklar bir tutuluyoruz hatta ben onları yoldan çıkaran en yaramazıyım.Annemi kızdırmayı seviyorum.Eşimin akrabalarının yanında avrak savrak konuşuyorum.E n sevmediği şey.Kzım sonra kullanırlar ,konuşurlar diyor.Zaten onun için anne diyorum ve gülüyorum.Ben insanların dedikodu yaparken konu sıkıntısı çekmelerine hiç kıyamam ,konuşsunlar diyorum.
Eşim bazen utansa da oldukça rahat bırakıyor beni.Yalnız bunu kazanmam zor oldu.Epeyce bir savaştan sonra tamam sen busun dedi.Eğer utanıyorsan az öteden gel diyorum.Hani eşin olduğumu anlamasınlar diye.Artık alıştı ve kabullendi ,kabullenmese gidecek olanın kendisi olacağını çok iyi anladı çünkü.Belki kırılır boynum çekmeye gelmez başım demiştim başta.Her neyse….
Bakalım kim daha başarılı olacak?Kim hayatı daha doğru okuyor .Her şey çocuklar büyüdükçe ortaya çıkacak.Benim zaten iddiam falan yok sadece doğal yaşamak istiyorum.İçimden geldiği gibi davranıyorum.Anne oldum diye bu kuralları kabul etmek zorunda değilim .Benim çocuklarım mutlu büyüyorlar.Binbir kuralla boğmuyorum onları.Misafire terlik ver diye kaşlarımı çatmıyorum hatta şurda terlik olacak al istersen diyorum.Misafir gelecek diye sürekli kapalı bir odam yok evin her yanı bizim , ev işgal altında.Beni seven gelsin evime ,görmek isteyen diyorum.Vakit kaybedemem sevmediğim insanlarla ,hayat kısa vaktimi çalmasın sevmediklerim.Benim tarzım bu canı isteyen gelsin.Dortlarım bilirler hiçbir kutsalım yoktur evde dolabımı açar yemek yaparlar, beraber yeriz.Hiç bir eşyam dostumdan değerli olamaz.
Kimse anlamasın beni ,ben anlıyorum ya hayattan bir şeyler.Elli tane kurala takılıp da insanların açığını arayanlar,hoşgörüsüz ,sevgisiz olanlar düşünsün.Benim arkadaşlarım gerçek .Hayatım gerçek.Hepsini çok seviyorum ,hepsine çok güveniyorum.
Kendime oluşturduğum hayatta yapmacık hiçbir şey yok.İş olsun ,formalite,ayıp olmasın ,desinler gibi laflara karnım tok.Desinler desinler !
Ne derlerse desinler
Yakın dostlarım cinler N.Fazıl