Ellerin üşür, o olmaz. Özlersin, o olmaz. Yanında olmak istersin, o olmaz. Ona ihtiyacın olur, o olmaz. Seversin, sevsin istersin, o olmaz. Canın acır,, geçsin istersin, o olmaz. Kalbin kırılır, anlatmak istersin, o olmaz. Düşünürsün, düşünsün istersin, o olmaz. O hiç bir zaman olmaz. O, eğer ihtiyacın varsa, asla olmaz. ASLA GELMEZ. Bilmem bilir misiniz ama..bir de seven sizseniz..asla. Hemde asla o olmaz.
Eskisi gibi olmanızı isterler. Eskiden nasılsanız öyle olmanızı. Ayrılırken mesela hep ’’kendine iyi bak’’ derler. Hayatını mahvettim kusura bakma der gibi. Seni öldürdüm ama şakaydı der gibi. Kalbini çaldım ve kaybettim der gibi.. Alay eder gibi. Yüzsüzce her zaman, eskisi gibi olmanızı isterler.
Ve son bir şey..
Sizden hep mümkünatı bile olmayan şeyleri rica ederler . Hatta rica eder gibi yapıp, emrederler ! Mesela derler ki, beni unut ! Mesela derler ki, hayatına devam et ! Mesela derler ki, başkasını sev !.. Ve derler ki.. Zamanla düzelir. Zamanla düzelir mi gerçekten ? Zaman geçirir mi her şeyi ? Kapatır mı tüm o yaraları ? Ve insan.. sevebilir mi yeniden ? Sarılabilir mi güven duyarak, başka kollara. Unutabilir mi ? İmkansız.. İnsan hayatını yeniden kurabilir belki. Evini yeniler, odasını, kıyafetlerini, saçını.. Ama kalbini nasıl yenileyecekki ? Ya beynini ? Neyse.. Bunlar benim sorunlarım. Boşverin.
Zamanınızı çalığım için özür dilerim.