gündoğumlarına sus/lar biriktiriyor dudakların..

• 9 Şubat 2013 Cumartesi 09:31:16

Bir kadını izliyorum şimdi
yarı açık unutulmuş kapıların çıplaklığında
topuklarından/gömleğine ve saçının her bir teline asılıyor gözlerim ki çözüp/yırtıp ve kırıp tokatlar bulurken kendimi/silip tüm makyajlarını ve gülüp/ağlayıp/dokunup unut/acağım darbe yapmışçasına derinlerime/boğulmak bu olsa gerek/suda..

kifayetsiz/görkemsiz sonuçların arifesinde/yazılmamış çehrelerin atlasında..sana çoğalarak/azalarak sana..sana/senler biriktirdim harf harf..biliyorum/ukala bir sessizlik var soluğunda ki derin dip notlarından artmış arsız/astarsız kelimelerini tekrarlıyor iç/sel seslerin..ya g-özlerin/adresi belli olmayan sokaklar kadar ıssız ve tenha..gündoğumlarına sus/lar biriktiriyor dudakların ki bir şehir yaratmıyor değil mi bakışların..

biliyorum
balkonunda ölü papatya cesetleri ve martıların günlük yaşama telaşları/sana baharı getirir gibi yürek gölgemi dayıyorum sınırlarına..unut/ma; sonucu asla belli olmayan istilalar böyle başlar...

neyse
neyse
her neyse...

ve bil ki sevgili;
dağınık/kırgın ve yorgun bakışlarımı onarmak mümkün değil erken kalktığın rüyalarda
tabirede gerek yok üç vakte kadar..loş bir mutfak/karanlık bir salon/ve aç kalmış kuşlar..
eteklerinden tutup bacaklarına sürtüyorum kedi gibi ki bu olsa gerek

tırmanış
ağrı
ve yüksekTEN ki

aklımı rüzgarın serinliğine bıraktığımdan zamanlarda iknada olamıyorum bağışla/tarifi imkansız kalabalıklar bul şimdi ve çıkıp omuzlarıma/sarnıçsız derinlerine atlarken sen..kaya kadar sert sus bana/en çok bana doğmamış bebeklerinin katili olduğum için..

(...)