Karanfilli Çay 1. Bölüm

• 7 Şubat 2013 Perşembe 13:41:24

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Evet sevgili başucu kitabım. Nerede kalmıştık? Kız oğlanı sevmişti de oğlanın başka bir sevgilisi olduğunu mu öğrenmişti? Yok canım o dün geceydi. Biz şimdi oğlanın da kızı sevdiğini anladığı bölümdeyiz. Bak ayraç bile koymuşum sayfaya.

Kısık ışıkta kitap okumayı seviyorum iyiki. Yoksa o mu uyanır bu mu bir şey der diye devinip duracaktım şimdi. Aslında kendi odamda ve yalnız olduğuma göre, kimseyi ilgilendirmemeliydi kitap okurken kullandığım ışığın ne kadar yoğun olduğu. Ama olur mu? Çocukluğumdan beri hayatımın hep sahipleri vardı. Giydiğim elbiselerden yürüdüğüm yolun çamuruna, attığım adımdan gözlerime çektiğim sürmeye kadar her şeyimin bir yaptıranı ettireni vardı.

Gözlerim dedim de, ne diye torba torba oldu bunların altları? Yaşlanma etkileri mi ki bunlar? Artık sayamayacağım kadar fazla beyaz saçım varken yaşlanma etkilerinden söz etmem ne kadar da manasız.

Offf yine o yatak gıcırtısı. Neyse ki en üst katta oturuyorum. Ya bu gıcırtıya tepemdeyken katlanmam gerekseydi? Her gece nasıl bulabiliyor insanlar böylesi bir enerjiyi? Hem sevişmek için ille de geceleri mi tercih etmek gerekir? Hani çoluk çocuk okuldayken, herkes televizyondaki kadın programlarına dalmışken gıcırdasa bu yatak, kimsenin ilgisini çekmeyecek.

Sahi kızlarım da duyuyorlar mıdır bu gıcırtıları ki? Duyup da kendilerince manalar türetiyorlar mıdır olan bitene dahil? Acaba kendilerini keşfetmeye başladı mı benim kızlarım? Ben hala neden konuşamıyorum onlarla bu konuda?

Haklısın sana geri dönmeliyim başucu kitabım. Kafamın içinde onca uğultu varken yazılanları anlamlandırmakta güçlük çekebileceğimi biliyorum ama, olsun. Olmazsa bir şeyler içeyim ben. Hem o zamana dek şu yatak gıcırtıları ve iniltiler de sona ererler.

Çayı sade içemiyorum. İçine ille de bir şeyler karıştırmam gerekli. Kekik, limon, ama favorim karanfil. Hem hoş kokuyor, hem de karanfil tanelerini süzgeçten geçirmeden bardağa bıraktığım için dişlerimin arasında onları çiğneyebiliyorum. Acımsı ve uyuşturan bir tat bırakıyor karanfil taneleri. Sigara içmeme de engel oluyorlar.

Geçen akşam üstü şu anda yatak gıcırtılarından anladığım kadarıyla şehvet dolu bir sevişmenin sonuna erişmek üzere olan kadını eve davet ettim. Konuyu yatak gıcırtılarına getirecektim ki, başka bir komşu daha uğrayıverdi. Belki o da bu konuda konuşmak isterdi. Yatak gıcırtılarından bıkmışlığını dile getirmekten mutluluk bile duyardı belki.

Ama biz her zamanki gibi basenlerimizden, kocalarımızın gündelik hallerinden, çocuklarımızdan konuştuk. Albümlerime baktık birlikte. Her gece sevişmelerinin neredeyse en mahrem anlarını bizlerle bölüşen bir kadının şimdi benim yıllar önceki halime bakıp neler düşündüğünü merak ediyorum. Bizim yatağın neden hiç gıcırdamadığını merak ediyor olmalı. Aslında uzun zamandır kocamla ayrı odalarda uyuduğumuzu duysa nasıl da bahtiyar olurdu? Apartmanımızın sevişmeyi becerebilen tek kadını olmanın gururuyla hepimize tepeden bakardı mutlaka.

Alımı çalımı da bulunmayan böylesi bir kadının her gece kocasıyla sevişebilmesinin nedeni ne olabilirdi sahi? Adam doymak bilmez bir seviciydi belki. Belki de sadece aşklarıydı onlara bunu yaptıran. Apartmanımızın sevişemeyen biz bahtsız kadınlarının o kadını kıskanmamız da bundandı demek. Bak şu karanfilli çayın ettiğine sen. Aklımı açıverdi...