İnsan olmak ... Sizce ilk öğrenmemiz gereken değil mi? Ama diyeceksiniz başka başka insanız o Yahudi, Hristiyan. Diğeri Laz, Kürt, Çerkez. Evet! Rengimiz bizim, tüm güzelliğimiz. Gri bir dünya boğar bizi, yok olur gideriz. Unutma hayat gökkuşağı ve sen o Gökkuşağı’ndan düşersen yolun karanlığa sonsuz bir yolculuk olur. Nasıl aydınlıktan yoksun, düşünmekten yoksun, fikir üretmekten yoksun toplumlar karanlığa gömülmeye mahkum ise. Renklerimize sahip çıkmazsak bizde karanlığın mahkumiyetine gireriz bence.
Durun bir bakın hadi! Uzak fotoğrafa değil, yakın fotoğrafa bakın. Atın o uzak fotoğrafları, ırkları, mezhepleri, dilleri. Kime kin tuttuğunuza kime silah doğrulttuğunuza bakın... İNSANA. Düşünen tek canlı olduğumuzu, bu dünya da sorumluluğumuzun olduğunu unutmayın. Ayrıştıran tüm fotoğrafları kaldırın. Birleştiren güzel unsurlara sahip çıkın, dostluğa, arkadaşlığa ve AŞK’A.
Bizi ayrıştıran hangi unsur Aşk’ın önünde durabilmiş ki. Aşk çatıp gelmişse iki yüreğe, hangi dini hangi dili hangi ırkı dinler ki. İnsanlığın getirdiğini yapın hadi! Kucaklaşın, selamlayın en yakınınızda-kini. Sonra nesin, neredesin onun farkına varın. İlk ruhunuza gülümseyin, daha sonra çocuk masumluğu üzerinizde tüm yakın fotoğraflarına kavuşmanın verdiği mutluluk ile dünyaya sıcak bir merhaba diyin.