Kıssadan Hisse-1

• 5 Şubat 2013 Salı 11:52:13

Memur olarak işe ilk girdiğim zaman, çalıştığım kurumun bulunduğu yerleşkede bir uygulama vardı. Bu uygulamada sadece bizim birimle ki birkaç bin kişilik bir birimdi uygulanan bir sistemdi. Memurun moral ve motivasyonunu artırmak daha verimli çalışmasını sağlamak adına her ay maaşlardan küçük bir miktar para kesilmesine karar verilmiş. Toplanan parayla küçük altın alınıyor ve bunun yanına da bir takdir belgesi konuluyordu, sırayla belirlenen personele takdim ediliyordu. Büyüklerimiz bu kararı alırken istisnasız her personele verilecek diye de duyurmuşlar. Ben işe başladığım zaman bu sistem vardı zaten bana da kimse sormadan maaşımdan belirledikleri miktar kesilmeye başlanmıştı bile.

Yine bu taltiflerin verildiği gün çatlak sesler çıkmaya başladı. Ben henüz fikir yürütecek kadar farkında değildim olayların. Sordum tabii ki nedir bu çatlak sesler. Öncesinde isimler evrakla duyuruluyordu ki ödüllerin verildiği amfide hazır bulunulsun diye. Evrak dolabından mesul eski memurlar konuyla ilgili eski evrakları çıkardılar tutuşturdular elime bakayım diye. Sistem ilk kurulduğunda yolunda gibi gitse de uygulama, sonrasında işin rengi değişmiş koskoca birim aşağı yukarı hep aynı isimlere çalışmış.

Bunun nedenini sorduğumda, “Uygulama amacından saptırıldı kötü niyetli amirler ve kötü niyetli çalışanlar sayesinde bu taltif olayı ne kadar yağ çekersen o kadar ödüllendirilirsin olayına dönüştürüldü” dediler. Bu sistemle uğraşacak ayrı bir birim olmadığından taltif edilecek kişilerin isimlerinin bildirilmesi işini amirlere vermişlerdi. Aslında tüm personele verilsin motivasyon olsun diye yola çıkılan bu sistem amacından saptırılmış ve ne kadar yağ çekersen o kadar ödüllendirilirsin olayına dönüştürülmüştü. Arada bir de olsa hakkıyla alan olmştu bu da sus payıydı galiba. İşin doğrusu hakka gelince madem o topluluğu biz oluşturuyorduk ve madem hepimizden bir para kesiliyordu hiçbirimizi atlamamaları lazımdı. Daha eski ve birazda deli bir arkadaşımızın söylediği “Kızım dilin kahverengi değilse hayatta hiç kazanamazsın işte bak bunların dili hep kahverengi” sözünü hiç unutamam.

Uzun lafın kısası arada bir hak yerini bulsa da karakterin ve insanlığın ederi küçük altınmış şu an piyasası ne kadar bilmiyorum. Eğer karakterinizden ödün vermiyorsanız ederiniz ne mi? Bir pul. Arada hak ettiğini alan vardı demiştim ya onlardan bu haksızlığa sessiz kalanların ederine gelince benim gözümde ne altın ne pul bedavalar..

Eğer karakterinizi satışa çıkarırsanız her toplulukta bir ederiniz oluyor. Sürüye dahil olursanız kurtta kapmıyor. Siz siz olun sürünün ortasından gidin ki yem olmayın kurda kuşa. Kıssadan hisse anlayana.