Sonra konuşuruz
Herkesten nefret ediyorum
Artık bu duruma getirdiler beni
Allah kahretsin

Yalnızca 21 yaşında…
Ağır bir hastalıkla bir süredir mücadele veriyor bir hanım kız.
Yaşama sım sıkı sarılmış…
Morale ihtiyacı var.
Yapabildiğimce moral vermeye çalışıyorum bazen SMS, bazen da MSN’den.

Bazen da telefonla görüşürüz.
Çok ince ruhludur kızım.
Tek bir kontur harcatmaz sevdiklerine.
Aradığımızda telefonu açmaz, biz kapatınca kendisi arar.
Kendimiz aramak için ısrarlarımıza kırılır.

İnce ruhlu, yüreciği sevgi dolu bu kızım aynı zamanda kıskançtır da.
Başka hanım kızlara “kızım” diye hitabetmemi kabullenemez…
Hani var ya yaramaz ama sempatik çocuklar.
Onlar gibi, “banane… banane… banane! ” der.

Şiirler de yazar hiç yüzünü görmediği Kadir Babacığı için.
Baba-kız arasına kimseyi almak istemez şiirlerinde.

Canım kızım…
Sevgin en güzel yerine yerleşti kalbimin…
Kıyamam sana…

MSN’den yukarıdaki mesajı alınca ne yazacağımı bilemedim.
Korktum bir şeyler yazmaya…
Böylesine morale ihtiyacı olan bir hanım kıza destek olacak yerde onu nasıl üzebilirler?
Aklım almadı…
Ve ne yapacağımı bilemedim.
Kısacık cümlelerle teselli etmekten başka..

Korktum, onu daha fazla üzecek bir şeyler yazarım diye.
Korktum onu kaybederim diye.

Bir süre sonra bir SMS aldım;
“Seni üzdüysem özür dilerim bitanem”

Bu nasıl bir incelik!
Yaratan nasıl güzelliklerle doldurmuş kalbini?
En zor zamanında,
Kendisinin morale ihtiyacı olduğu zamanda…
Kendisi çok üzgünken…
Sevdiklerinin üzüleceğini düşünebiliyor…
Ve özür mesajı yazıyor.

Elacık…
Canım kızım,
Seni çok seviyorum.
Beni hiç üzmüyorsun,
Giderek katlanıyor içimdeki sevgin.
Her zaman...
Her zaman dualarım seninle kızım.
Rabbim bu güzelliğe kıyamaz.

Kadir Tozlu
23.07.2007