hizansız hidayet olmaz!
düşünmedim fazla rüzgarın sesini uçurumdan
korkarken yüreğime döktüklerini yazıyorum
birgün yüksekler atlarken uykularımda
catal bıçak yıkadın ezilen yaralarımı temizlemek için
benim kağıtlarım ıslak sırıtan terbiyelerin tekmelerine feraset gerek
etten tasmalar otla beslenmez
okun yüreğini vurmak için değil
’beterin beteri benim’
esaretin bedelini üşenerek akarken
yılanın kovulmuş derinliklere soyunan kamillerimi
sadık bir yara içinde diyorum
ya hedoist ol yüreğinin yasını dindiriken içinde
aç kokarcalar gibi üzerimde yılan örtüleri bulut gibi üzerine aksın
hepsi birer tepsi koşar koyunlara
ekmek;insanın iç kargasasıdır.
elbise;insanın efsun kayalıklarıdır
hibe;edim olmayan sırtlan
defter; kılıncın bismillah diyen kemiği
kalem;aşkın aşikar yürüyesi ruhu
hidayet;aşkın apaşiyar rehberi
iken insan kılıncın kadir sallasını tümseklerin üst cadırlarında bırakır
şerbetimin suyunu sadece dilenenlere açıyorum
nurunda rahmet
temezillini tövbelerim
ravzası talha kuşlarını sıyırmış
musa’nın derisinden kalemini insanların diline bırakmış dalgalarla yüklü bir iç ferasetle sığınıyorum rabbime
lam aldım kendin olmayan gizlilklerini
bende bulunanların yüzde seksenini sizde görebiliyorum
ben diyemiyorum artık
sır değinnen değirmenin aşikar sevdaların okşanan sadırları
ah diyen buruk kalplerin şurup akan ülkü belirtecleri
sevinen kamillerim
şarkın savkı hivda yığınlarında kığı yaparsın şahitliğini ukranın kadim ayetleri içiirir bademi
arka cıkan dillerin ensesini tokatlamaya gelmedim getirilmedim tan/bulun kenevirlerine
seni diyorum seni
düş kırıklıklarında uçurumladım
sensizim diyemiyorum.
içinde sığınmış bir vaziyetteyken...
evet ben diyorum siz olmaz diyorsun tütün içien meramı dindiren h
hizasız sadık dost olmaz
hizarsız hidayet olmaz.
kadınları kızkardeşlerim ve gelinler diye ikiye ayırırım
kadınlar sulnan düzenin aynı atan yürekleri
ali şeriati’ni inkara sürükleyecek hisyatlarım var...
aklım ile rabbimin aklı birliktedir ondan dizerim mısralarımı...
hadi bana eyvallah...