Bu siktiğim şehrin her caddesinde bir paranoya ordusu hücum ediyor sözlerimin önüne. Hak etmediğimi sandığınız her şey alın sizin olsun. Ben kendi kanımdan çıkarıldım. Ey Allah. Verdiğin ruhu alıp dizlerinde bir çıta gibi kır. Yarısını bana geri ver. Öfkeden çıldıranların, sinir krizlerinin ardından kusmaların barınaklarını kaburgamın oyuğundan bırak. Bırak ki ben kaldırımların çıplak kelimelerini bir ayyaşın şarap şişesinde mırıldanabileyim.

Bir fidanın desteğini aldılar. Bir destek fidandan ayrıldı. Taş olsun orospu tohumu. Canavara çevir beni. Bir tılsımı arkalarından zikredebileyim. Bir öksüzün yemeğinde ter bıraktım. Tabak masada, tuzu toprağın altında alevlendi.

Ahmaksınız hepiniz ! Korkaklar!

Ben göğsümü tekken gerdim karanlığın hışmına. Bir kişi de yoktu. Ne yanımda ne sağımda. Ben sağ kaldım da götün kalktı. ’Bu çocuğu ben yarattım.’

Bahattin BERKDİNÇ