İçimizdeki Çocuğun Felsefi Poetikası

• 3 Şubat 2013 Pazar 14:15:51

hayrettin taylan

Yazgısu:
-Okunmamış mektubun yazgısında yazılamayanların müellifiyim.Beni bilmediğin , ben’i okur musun şairim…İçimdeki çocuğun tezini yazar mısın?
Şairzal:
-Yasak elmanın ekşi tadı değilsin ki değillemelerime dokunsun vebalim.Her insan kendi yükümlüğünün hamalıdır.Herkes kendini yaşamak, taşımak sınırında.Mayınlı bölgesi vardır insanlığın.O da kendini bilmemek.Kendini bilmeden, her şeyin, herkesin sınırında olmak.
-Yürek devletimizin sınırlarını aşıp sanrılara gitmek bu demektir.
İçimizdeki çocuk bilinçaltımızın bir parçasıdır.Yarınlarımızın aynasıdır, ilişkilerimizin öğretmenidir bir nevi.
İçimizdeki çocuğun sağlıklı olması, ilişkilerimizin sağlığı açısından önem kazanır.
* İçimizdeki çocuğun” derinlerdeki yaraları”, derin yarınlar oluşturabilir. Bilinçlik düzeyi elimizde değil, biz şuan bilinçliyiz;ama o süreci elimizde olmayan geçmiş var.Bu geçmişin yarattığı karakteriz.Huylarımız, ruhumuz, izimiz, özümüz, kemikleşmiş değerlere sığışmıştır.
-Nesiller, aileler, bireysel sorunlar, kurallar, kalıplar, karakterimizi yansıtma ihtimali yüksektir.
-Sevgisizliğin ölçütünü bilmiyoruz,belki sevgisini bilinçli olarak veremeyen ailemiz, yakınlarımız,çevremiz vardır.En ufak bir ayrım, ayrıntı, sevgisizlik bilinçaltı filtremizi kirletmiştir.
Koşullarda algılaması zor olan bu süreçte, uyumsuz, uygunsuz koşullanmalar özümüzü kirletmiştir.
-Yumurta gibi, ya da yeni dökülmüş beton gibi, ya da
yaş pasta gibi en ufak bir etkilenmenin izi kaldığını düşünelim.
-İçimizdeki çocuğun , o dönemi de öylece önemlidir. “İncinmesini belirleyen unsurlar” ı bilmek, onları o odaktan kurtarmak lazım. Kendimizi tanımanın en güzel yolu budur.
-Bilinçleme öncesi karakterimizi oluşturan içimizdeki çocuğun incinme atlasını bulmak.Orada hangi yaşam rengi bizi etkilemiş.
-Çakralarımıza ulaşarak kendimizi tanımaya, iyileştirmeye, içsel eğitime gitmek lazım yazgım…
* Üst benliğimizi kapatan kötü algılar, olgular, geçmişler vardır. Üst benliğin kanallarını kirleten kirli emeller, geçmişler, izler temizlenmeşli.Büyümek, bilge olmak anlamına gelmek demek değildir.
-Üst düzey bir göreve gelmek demek, üstün biri anlamına gelmez. Eğitim, ilim, sanat, inanç, sosyal algılar içimizdeki çocuğu eğitir. Duygularımızın derinliği, yaşanırlığın kalitesi, kendimize verdiğimiz değer, ya da incinişin merkezi olan içsel hazinelerimizi kirlilikten kurtarmak, mutlu ve kaliteli bir kimliğe gidişi özetler.

*Bağımlılık derecemizin ölçeğine dikkat etmek gerek.
• Karşı cinsle olan ilişkilerimizde bir denge gerekir.Aşırı bağımlılık, saplantının temeli içimizdeki çocuğun geçmişindeki felçvari tavırlardır.

Sevilmek, takdir edilmek, beğenilmek, gözde olmak, göz önünde olmak, göze girme çabaları gibi tavırların haritasında kendimiz olmak.Değilsek, sürekli öne çıkmak, başkalarının yağcılığıyla huzura ekmek olmak, başka mutsuzluk, başka sorunların kirli gidişidir.
*Takdir edilecek kadar olumlumlamalarımız olmalı.Yaptıklarımız, tavırlarımız, ilgilerimiz bu takdiri, beğenilmeyi getirir.

*Bağımlılıkların bağı. Bir merkez de burası.Kötü bağımlıklarımızın olması, bunlardan kurtulmayı denememek.Kıskançlık sınırının üstünde bir seyirde olmak.İçimizdeki çocukla kumar oynamanın başka versiyonu.
-Bağımlılık, irademizin zayıflığıdır. Güçlü birey, güçlü algıdır, güçlü olgular, olaylar, sosyalite peşinde olmaktır.Güçlü irade,zekayı, duyguyu, ruhu, her şeyi yerindelik kuramına göre seviyeli ve başarılı kullanmaktır.
-Alkol, uyuşturucu, sigara, gibi bağlılıklar aslında orta iradelilerin , bunlara aşırı bağımlılık da zayıf iradelilerin işidir.
-İçindeki çocuğun geçmişteki derin sızılarıdır.

Başarının dengesini bilmek, bazen başarısızlıklar karşısında yenilmek köşemize çekilmek.İşte , yine içimizdeki çocuğun geçmiş hafızasının çökmesidir, kendini yenileyememesidir.
-Başarmak için önce kendimizi tanımak gerekmez mi? Geldiğimiz çevre, aile, şehir, okul, her ortam bizim başarımızın haritası değil mi? Olumsuzlukları tek tek bir yere sayarak, onların sizde bıraktığı izleri silerek kendimizi tanımak gerekir.
*Kendimize yetmeliyiz,kendimizi yönetmeliyiz.Hep olumlu önermelerle içimizle konuşmalıyız.İçimizdeki sesli radyoya güzel şeyleri frekanslardan yollamalıyız.

Güven güneş gibidir.Herkes için var ;ama herkes için de açamadığımız bir kavramdır.Güvenmek,içimizin en büyük Seddi.Bu devirde güvenmek kavramı etrafında kurduğumuz binlerce set var.Haklılığımız önemli.Evet, güvenilecek insan sayısı azaldı.Evet, içindeki çocuğu, kendini tanımayan, çıkarcı, doyumsuz, iki yüzlü , insan çok.
-İlişkilerimizde korkuluk gibi duran güvensizliği aşmak lazım.
Seviyeli,dengeli, aşamalı, kurallı, güven.Telkinler, sözler, değil.İnsana göre, eğitime , cinse, tavrı göre denklem.

-Kontrolsüz davranışlarımızın fazlalığını tartmak.Şiddete yakınlığımızı ölçmek.Her gün şiddetle ilgili ciddi şeyler duyuyoruz. İçindeki çocuğun , kontrolsüz, amaçsız, doyumsuz, davranışları insanları çıkmazlara sokar.
-Şiddetin merkezi beyin değil, içimizde kötü yönetilmiş duygulardır, içindeki duyguları beslenmeyen, sosyalleşemeyen, ehil, eğitil davranışlara sahip olamayanların kullandığı acizliktir.
-Şiddet,kendini bilmeyenlerin, korkakların kullandığı acizliktir. İçsel duvarlarını yıkamayan, kendini yenilemeyenlerin zavallılık oyunudur.

-Yaşamak bizim kadar önemli.Yaşamanın binlerce güzelliği var.Bu güzellileri görmek, inançlar, ilimler, ilgiler, güzel algılar bahçesinde olmak.İyilerin kokusuyla, içimizin derinliklerini bilmek, derinleşmek…
-Mutlu insan, içi mutlu olan insan demektir.Huzurlu insan demek, içindeki çocukla barışık, içindeki çocuğu eğiten, eğilimlerden, eski sızılardan, özlerden kurtulmuş, kaliteli yaşamın katmanlarında olan demektir yazgım.

İçimizdeki o spontane, doğal, derin, farklı, canlı, içten, güleç çocuğu sevgi , güven, ilgi, güzel algılar ve kabulle şifalı olumluluğa taşıyıp sosyal ,topluma ,kendine, ailece, çevreye katkıda bulunan yaratıcı bireyler olmalıyız.
*Yaşamak, derin, yaşatmak daha derin. Yaşanılmak çok anlamlı, çok farklı, aşk bu yaşanırlığın özel küresi.Sen bu güzel yaşamanın kutbundaki sevimli penguensin. Hayatımız ya magmadır, ya da buzuldur.Sen benim buzullarımı erittin, sevimli penguenim.