GELDİN (04.04.1996)
GELDİN!.. VE KONMAYA ÇALIŞIYORSUN HAYATIMIN BİR DALINA ÇARESİZ, KÜÇÜK BİR KUŞ GİBİ. BANA TUTUNMAYA ÇALIŞIYORSUN YAŞAMAK İÇİN. NE ÇOK ŞEYİ TÜKETMİŞSİN OYSA.
BİR ZAMANLAR ÇOK UZAKLARDAYDIN İZMİR’DEN, BENSE İNADINA YAKIN SANA.
ŞİMDİYSE YANIMDASIN, DİBİMDE DURUYORSUN, OYSA BEN MESAFELERCE UZAKTAYIM SANA.
SONBAHARLA OLMUŞTU GİDİŞİN, İLKBAHARLA OLDU DÖNÜŞÜN. GÖÇMEN KUŞLARI ANIMSATTIN BANA. SOĞUKTAN, ZOR KOŞULLARDAN KAÇIP SICAK YERLERE GÖÇEN KUŞLARI.
VE BİR SORU DOLAŞIYOR ŞİMDİ BAŞIMIN ÜZERİNDE; YA GELECEK SONBAHAR?..
21.04.1996
GİTMENİ SÖYLEDİM SANA, SEN DE GİTTİN HİÇ İTİRAZSIZ. SEN ÇIKTIN KAPI ÇALDI ARDINDAN.
AÇMAYA KORKUYORUM. SANIRIM SONBAHAR GELEN!....
YORUMLAR
tebrik ederim çok güzel metinler bunlar
kalemizine sağlık
SAYGILARIMLA...
yazınızdaki sadeliği ve serzenişi cok beğendim...
yalın bir dille anlatılmış hüzünle..ama bişeyler eksikti...
sevgi ?.nin hüzünü.............
gidenlere alışılmış fakat. geldiğinde bıraktığı yerde olmayan ama bir kez daha acılmış yürekler her gelişte...........
giderkende bir parça götürmüş varolandan.........................
saygılar kaleminize