"SUS" YÜREĞİM, DAYAN...!

• 31 Ocak 2013 Perşembe 15:54:06

Sabır ne acı bir duygu. sabretmek ne zor! Neden sevmezsin sabrı ey nefis?
Konuşan dil der insanoğlu İlk okul kitaplarında başlarlar yazmaya :"konuşmamızı sağlayan azamız dildir." külliyen yalan! Bnde konuşuyorum ama dilim kıpırdamıyor bile. O yanından sessizce geçen insanlar susuyo mu zannediyosun? içinde çığlık çığlık konuştuklarını ben duyabiliyorum. minicikken kandırmasın kitabı yazanlar. Silin bilgiyi,yerine deyin ki; konuşan ve hiç susmayan yürektir...
Benim deçok geveze bir yüreğim var ve tek birşey söyleyebiliyorum ; sus yüreğim dayan ! Zor biliyorum, ama hangi sınav kolay oldu ki? hep zorlamadı mı hayat bizi, hep çetin değil miydi sınavları?
Ah be kader isyan değil ancak böyle olmasa olmaz mıydı, yanmasaydı içim böyle, akmasa gözyaşım içime olmaz mıydı? Sus yüreğim dayan isyin yok rabbime.. Bu çetin sınavın da vardır galibiyeti. Her karanlığın elbet kavuşur aydınlığa.
hiç astlamamıştım böylesi bir acıya , kedere en önemlisi de çaresizliğe. Hele gecenin o sakin saatleri yok mu! Başımı yastığa koyduğum an kulaklarımın zarını patlatan o sessizlik. Onun hayali yalnız bırakmıyor beni. bir çok insan yalnızlıktan korkar şikayet eder. oysa onun hayali ile yaşamaktansa yalnızlıkla koyun koyuna yaşamayı isterdim.
Unutmak zorundayım biliyorum ama hangisini?? öyle çok şey var ki unutmam gereken sesi, nefesi, gözleri elleri bakışları... belki yalnız birisini unutmam gerekiyor olsam amenna. ama bu kadarını unutmak ne mümkün? diyelim ki başardım. Ya kokusu..? duyunca bedenime dalga dalga yayılan beni sarhoş edip benden alan, sonrada ölüm ile yaşam arasında ince bir çizgiye koyan o kokusu ?
Zor biliyorum bu sınavın sonunda galibiyet çığlıkları atmak ta molotof kokteylleri patlatmak ta zor. ben zaten galibiyet istemiyorum. bem mağulibiyetimi suskun bir yürekle yaşamak istiyorum