hayrettin taylan


Vuslatın tanından şûle düşer gönlüme.Sensizliğin perileri beslenir, perişanlığımdan.
Ağlak gezgin olur yüreğinin kozmik kentlerine gelirim.Oralılığı olasıl düşlere taşırım.Hiç gidilmemiş, hiç görülmemiş, uğruna çok şey yazılmamış ;ama dünyanın en güzel yeri gibi imkansız bir yer ya da yar gibisin.Ağlak gezgin olarak geziniyorum bir gün ömren rastlantısalın sonsuzluğunda karşılaşıyoruz.

-Vuslat şarabını içtiğimden kendimde değilim.Elimi tutan Leyla mı Şirin mi Aslı mı Juliet mi yoksa sen misin bilmiyorum.Bütün büyük aşkların eşkalini görüyorum vuslatın berduşuyken .

Ferhat oldum nazarında delindi dağlar. Sonrasında damlaların, dağdan, çağdan, ağdan, gönül bağdan akan bir nehirdi.
Nehirce sordum nereye öyle alelacele akıyorsunuz.
Nehir:
-Ben bilinmezliğin en saklı yerinde bir yar eli bekliyordum.Ayrılığın, aşkın, hüznün, ağlayan bütün güzellerin damlalarını topladım.Bir dağın bağrında aşk idim. Bir büyük aşkı içten içten eritiyordum.
-Ferhat geldi, baltasıyla yıllarca içinde uyuduğum bu mistik dağı deldi, o deldikçe yıllarca bende toplanan bütün güzellerin sızısını berraklara taşımak için , gerçek aşka akmak için akmaya hazırdım.
-Aşk sevdiğine akmaktır, kayalara, setlere, kirli emellere, her engele rağmen, yüreğini su edip onun uğruna akmak değil midir şair.
-Ferhat, bir aşktan büyük aşka gitmek için bunca yıl ömrünü serdi.Tam ona kavuşacakken , sularımda yani gerçek aşkın kollarında can verdi. Onun aşk şiiri burada benim berrak kollarımda son buldu;ama ebede sobelenerek.
-Şimdi sen Fırat’ın bağrısın.Fırat’ın suyundan yıkanmışsın.Fırat’ta yüzmüşsün.Tenin değmiş o yüce ırmağa.Fırat ile Sırat ruhsal kardeş gibi. Nice medeniyetler, aşklar, kanlar, savaşlara, barışlara şahit oldu.

Senin ruhunun pazarı Fırat’tır.
Peki Fırat’ın var mı gizemi, mistik algısı, kozmik olgusu. Onun Fırat eden yüzeysel su mudur?
Nehir ağlayarak, çağlayarak yüreğime kadar ıslattı.
Fırat, hem acıları, hep acıklı aşıkları, hem bağrı yanışları yıkadı, besledi, akladı, pakladı.Fırat’ın değdiği topraklar herkese, her yare, her yere kutsal.
-Sen Fırat’ın aşk damlacağısın. Kerem’in ıslandığı, Kamber’in düştüğü Mem’in kan bağrını yıkadığı azınlık sahili,Mecnun’un çölden sonra yanılgılarını yıkayıp gerçek aşkı yıkadığı, Dicle’nin özü…Mezopotamya’nın gelinidir Fırat.

Şimdi bu aşk ateşiyle suları yakar gezerim Bennara.Fırat’tan ötelerde kokan pis kokulardan uzak sana geldim. Kardeşlik türküsünün sazıyım.Üstünlük ancak zekadadır, sosyalleşmededir, takvadadır. Herkes eşit bir yüreğin atlasındaki renktir.Farklılık hep güzeldir. Farkındalığı bilerek, herkesin sahip olduğu bir ırk vardır.Irkını üstün görmek acizliğin ,kibrin, kendini bilmezliğin fiyaskosudur.
-Kendini bilen Rabbini, Rabbini bilen herkesi bilir Bennara.
Üst kimlik mayınlarında ayağı çıkarlara , ya da fikri bağıllara takılan papağanların ruhu delici konuşmaları, söylemleri, fikri sansasyonelleri bizi ilgilendirmez.

Ezelden ,ebede meftun kaldığım bir sevda nehrim var.Benliğimi yıkayan, sosyal algılarımı dalgalandıran, üst bir karaktere taşıyan bir kimlik sorgusundan geçirim özüme yar yapan bir nehrin balıkçısıyım.
*Oltam yüreğimde, balıklar sevmeyi , birlikte yaşamasını bilen, herkesin fikrine saygılı olmayı beceren, kendini tanıyan, gelişen, değişen, yeniliğe açık, sanatın kıyısında, fikrin ormanında, güzelliklerin sularında olan insaniliği bilenlerdir.
-Ben onlara yem atmadan da kurban olup yakalarım.Ben insan olan insanın doğruluk denizinde onların can yoldaşıyım.

Sensiz kanadım ,döndüm güzelliklerin dünyasıyla. Gündüzleri gül, geceler hem ay hem şem olmanı diledim.
-Gündüz gül olup özümü özüne bağlamanı, gece önce ay olup iyilerin, güzel anların yüzü olup sonra sevginin, huzurun, şemi olup kadınsal ışıltınla beni erimeni istedim Bennara…