D Ö V E R İ M H A

• 29 Ocak 2013 Salı 11:51:41

Doğdum doğalı bu lafı işitir dururdum.Döverim ha,döverim ha.Bunu bana ekseri rahmetli anam der dururdu.Belki ilk önceleri biraz tesir ederdi ama,zaman geçtikçe kulaklarım alışa geldi,sonrada bir nevi vurdumduymazlığa kapıldım gittim. Döverim ha,döverim ha.
Aman Ya Rabbi döverim demek belki de en kolay söylenen bir söz olabilirdi anam için. Belki anam gücünü bununla göstermek isteyen,fakat analık sevgisine sığınıp hiçbir zaman kıyamadığı evladına vurmadığı,gene de bir türlü sözünü tutmadığımdan beni korkutmak için basitçe söylenen bir söz olsa gerek.Yıllarca süre geldi gitti.
Hani anam dövmedi diyemem.Zaman oldu dövdü.Bu gün düşünüyorum da o dayakları hak etmiştim. Zira çocuk olurda yaramazlık yapmadığı olur mu?
Ama iki de bir basit durumlar da döverim ha demesi hala kulaklarımda çınlamakta. Oraya girme döverim ha. Bunu böyle yapma döverim ha.Kimseye bir şey söyleme döverim ha. Daha neler,neler.Hani neredeyse tuvalete gitme döverim. Tasındaki çorbanı çabuk bitir döverim ha.Yaramazlık etme döverim.Oysa ki aklımın erdiğimce yaramazlığın antikasını yapıyorum,her tarafı talan ediyorum,Rahmetli anam,sadece döverim ha.Ama ne dövdüğü var,ne de sövdüğü.Yıllar yılı ben kocaman adam oldum anam zaman,zaman hala tekrarlardı bu lafını.Belki de bir alışkanlığın gelimiydi bu sözler.
Gel zaman git zaman,bir zaman sonra, el kızıyla bizde evlenip karı koca olduk.Bir iki derken bir yığın çocuğumuz oldu. Hani erkeğin yarı günü yuvasından ayrı geçer demişler ya,bu misal benim de ömrümün çoğu yuvamdan ayrı geçiyordu.Çok az zamanlar ailem ve çocuklarımla beraber oluyordum.Ne yapacaksın bu bir hayat savaşı idi.Mecburduk yaşamı iyi kötü idame ettirmeye.Tabiatıyla da erkek olmuşsun bunları ayarlayıp düzenlemen gerekiyor.Bunun için de uzun süre eşinden çoluğun çocuğundan ve yuvandan ayrı kalıyorsun.
İşte böyle bir gurbet dönüşü,evimde çoluk çocuk beraber iken,bizim hanımdan ikide bir- döverim ha,döverim ha,sözü dikkatimi çekti.Hani rahmetli anamın sözünü bizim hanım çabucak öğrenivermiş.Oysa ki hanımım Rahmetli anamı doğru dürüst tanımıyordu bile.Ama kulaklarımda çınlayan o,döverim ha sözünü bizim hanım iyice ezberlemiş.
Baktım ikide bir döverim ha,döverim ha,sözüne ara sıra da babana söylerim ha’yı ilave ettiğine şahit oluyordum.
Belki ben anamın niçin döverim ha deyişine pek farkına varmamıştım.Yaptığımın ne olduğunu hiç incelemedim,hiç düşünmedim ama hep döverimi defalarca duyuyordum. Fakat bizim hanım ikide bir döverim ha, diyordu ama,bu döverim ha’ları hiç nesibetsiz durumlarda ve biçimsiz haller de söyleyip duruyordu.
Mesela,çocuğa bir bardak su veriyor,daha vermeden,
--Aman dikkat et dökme döverim ha diyor da bardakta ki suyu çocuğa eliyle içirmiyordu. Yok efendim,çocuk bir şey yapmak istiyor,
--Yapma bak döverim ha. Yani ne bileyim ben ne yapmamasını ne yapmasını istiyorsa,isteğinin ardına döverim ha’yı eklemeyi unutmuyordu.
Evde ki bu durum bende bir merak konusu oldu gitti. Sabredip birkaç haftalık izinim boyunca hep olanları sabırla izleyip durdum.Zaman,zamanda bıyık altından gülüyordum.
Bazen öyle dehşetli ve hırçınca hatta sözünün ardına yemin dahi ekleyerek, hala döverim deyip duruyordu.Ama doğru dürüst bir dövdüğü de yoktu.Ama hep döverim, döverim deyip duruyordu.
Bakıyorum,çocuğu bir iş buyuruyor,yanlış yapma diyor,döverim diyor,ama yanlışın ne olduğunu çocuğa anlatmıyor, veya anlatamıyordu.Çocuk bir yere gitmek istiyor, gitme döverim diyor.Fakat gitmesinin sakıncalarını açıklamıyor.Sadece döverim diyor.Ama çocuk yapacağını yapıyor da,bir türlü annesinin ne demek istediğini anlamıyordu.Zira gitme yapma deniliyor da bir türlü sebebi açıklanmıyordu.
Çocukta yapmak istediğini zaten yapmayı aklına koymuş.Koymuş ama sakıncalarını yanlışlarını bilmiyor ki,o işi yapmaya.E işin için de ki pürüzleri de açıklayan yok.Çocuk kendisi de çözemiyor,ama kafasına yapma işini koymuş yapacak.Fakat annesi yapma döverim diyor ama arkası yok.O zaman çocukta yapıyor.Bakıyor bir sakıncalı tarafı da yok,eh döven de yok.O zaman çocuk istediğini her zaman yapıp duruyor.Annesi boş lafa devamlı çekiç sallayıp duruyor.Hatta doğru dürüst dinleyen bile yok.Bu kez de annesi yemini basıp,
--Babana söylerim seni dövdürürüm diyordu.
Sanıyorum ilk zamanlar da çocuklarda bir dikkat çekici tarafı oluyordu.Zira annesinden duyduğu bu lafın üstüne benimle göz göze geliyorlardı.Ama benden ters bir tepki olmadığını görünce de gene istediği şekilde her yer de at oynatıyorlardı.
Burada ki değişik tutum insana abes geliyordu. Bunun alt yanı küçük çocuk,üstelik birkaç tane çocuk var hane de.Ama anne o kadar saf bir tutum içinde ki,neyin nereye varacağını bir türlü kestiremiyordu.Bunun için olacak ki,kırık taş plak misali her zaman döverim ha,döverim ha’yı tekrarlayıp duruyordu.annenin yıllardır süre gelen bu nakaratı,çocuklar üzerinde hiçte bir tesir bırakmıyordu.Ve herkes bildiğinde devam ediyordu.
Bir zaman sonra anne bu döverim ha sözlerine bir de babana söylerim babana dövdürürüm demeye başlamıştı.Hatta gerçekten çocuğun suçu sabit olduğundan bir iki kez bu marifeti ben işlemiştim.Bundan sonra evde bir başka rüzgar esmeye başlamıştı.Zira hala hanım döverim ha’ya bu kez de babana söylerim döver diyordu.Ama kendisi bir çocuğa bir fiske vurmuyordu.Bana söylediğinde yapılacaklarını yaptırıyordu.Bu kez de anne durumundan memnun ve başarılıydı.Fakat evde ki değişimin en önemlisi, evde anne cici baba öcü oluyordu.Annenin bu bilinçsizce davranışı,onu çocuklarının yanında bir meleke bir huri haline getiriyordu.Oysa ki o küçük çocuklar günün çok zamanını beraber geçiriyorlardı.Baba ise az bir zaman çocuklarla beraber oluyorlardı.Ama annenin bu ayarsız tutumu babayı öcü anneyi cici hale getiriyordu.
Öyle zamanlar baba dayak korkusu,çocuğun bildiklerini dahi şaşırtacak hale gelmesi belli oluyordu.Bu anne sözüyle baba baskısı hem evde ki havayı değiştiriyor,hem de babaya yavan bakışlar ortamda gözle görülür hale geliyordu.
Tabi bir zaman sonra farkına varan baba bunu bir tenha zaman da anneye söylediğinde,anne düpedüz dertliydi,
--Ne yapayım bey,her gün çocuklarla haşir neşir oluyorum.Bazen iyiler,bazen pek vurdum duymazlar.Bunun için son çarelerimi kullanıyorum.Biliyorum döverim demem gayrı fayda etmez olunca, babanıza söyler dövdürürüm demem, önceleri bu sözümün yararını görüyordum.Ama sen dövünce de canım sıkılmıyor da değildi hani.Başka çare de bulamamıştım.
--İyi hanım çare bu deyipte beni öne sürmenle sen cici ben öcü oluyorum,ya buna ne demeli?. Hanım gülerek,
--Boş ver sıkma canın iler de her şey düzelir gider.