Hüzün, Karamsarlık mıdır..!

• 29 Ocak 2013 Salı 00:42:19

Daima kötü şeyler olacağına inanmak ve hiç bir güzelliğin kendisini bulmayacağı düşüncesidir, karamsarlık. Yaşanan sevinçlere bile şüpheyle bakarak’ dur bakalım arkasından ne çıkacak’ endişesiyle, kötülüğü davet edercesine, kendine zulmetme sanatıdır diyebiliriz ...

Bazı kavramlar birbirine karıştırılmamalıdır. Hüzün, elem veya keder duygusu karamsarlık değildir. Sevinç, gibi onlarında olması doğal ve gereklidir. Kişi kötü hasletlerin (kıskançlık, gıybet, kin, hased…) dışındaki duyguları yaşamalıdır. İnsan olmanın bir gereğidir desek yanlış mı olur acaba..! İnsanlar, dünya üzerinde yalnız yaşamıyor. Kendi sıkıntılarıyla birlikte başkalarının sıkıntıları da dert edinilebilir. Hüzünlenip, düşüncelere dalınabilir. ‘’Ne yapmalı, nasıl yardım edebilirim’’ diyerek çare aranabilir. Fakat aşırıya kaçmamak gerekir çünkü, o zaman karamsarlığa sürükleyebilir insanı. Her şeyde bir ölçü ve yaratılan her şeye nizam veren bir güç olduğu unutulmamalıdır. İnsan acizdir acziyetini bilerek hareket etmeli, düzeltmeye gücü yetmediği şeyleri kurup kurup sürekli düşünerek kendine zulmetmemelidir...

Yoğun hissedilen bu tür duygular çerçevesinde; bazı insanlar konuşarak, bazıları ise yazarak dertleşmeyi seçerler... İkisi de bir şekilde içte olan boşaltma mekanizmasını harekete geçirir. Bazen bir şiirle, bazen bir sözle bazen de ve çoğu zaman duayla kalpten uzanırlar uzanması gereken merciye... Hele o, sığınış… El açış… Edeple boynu büküş ve susuş… Ciğerleri yakarak yükselen yakarışlar… Dökülen gözyaşları… Ya Rab, derken, bir nida ile ‘’ Buyur’’ ediliş... Ah..! O, buyur ediliş yok mu…! ‘’Buyur ya kulum’’… Ya Rabbim bu ne güzel bir lütuf…

İnsan hangi durumda olursa olsun, ister kendisi için ister başkaları için sığınılacak en emin limana sığındığında başka ne kalır geriye. Yeter ki sığınabilsin. Yeter ki unutmasın. Elem keder, dert ne içindir? Unuttuğunda hatırlatmak ve bir çağrıdır insan için… ‘’Gel’’ demektir Hak Teala’dan…
Okunan Kur’an, edilen dua, her biri ayrı ayrı insana huzur verir. İçinden çıkılmaz zannedilen keder, elem duygusu yavaş yavaş yerini huzura bırakır. Biter mi! Bitmez, çünkü nefes aldıkça ve yaşama dair sıkıntılar devam ettikçe onlarda depreşir durur... Depreştiğinde sığınılacak limanı unutmamak dileği ve duası ile..

Hüzün karamsarlık değildir..! Hüzün boynu büküp yönelmektir Mevla’ya…
Selam ve dua ile....