KARDEŞİM VE TRAVMAM

• 28 Ocak 2013 Pazartesi 14:35:58

KARDEŞİM VE TRAVMAM

En büyük ders HAYAT dersi derdi büyüklerimiz gerçektende öyleydi çocukluğum çok güzel geçti diyemiyeceğim.Sebebine gelince ben ailenin 3’ üncü çocuğuydum,ablam,abim ,ben ve kardeşim..Çok güzel bir aileydik...İşte benim hayatımdan geçen bu küçücük hikayeyi sizleri fazla sıkmadan anlatmaya çalışacağım..

Orta halli bir ailenin çocuğuydum kendi ayaklarımın üzerinde durabilen bir çocuktum.Annem ve babam çocuk yaşta evlenmişler abim ile ablam dünyaya gelmiş sonra babam askere gitmiş babam askerdeyken annem çok sıkıntılı günler yaşamış köyde ki hayat ne verebilirki insana bağın bahçen varsa eker biçer satarsın maddi yönden rahat edersin öylede bir imkanları olmadığı için anneciğim abimi sırtına bağlar,ablamında elinden tutar tarlalara ot ayıklamaya gider aldığı bir avuç buğdayla evine gelirmiş sonra o buğdayı kaynatır ablama yedirirmiş, kalanı da kendi yermiş abime süt olsun diye günler günleri ,aylar ayları kovalarken babam askerden dönmüş bakmışki durumlar kötü yatağı yorganı sırtlarına bağladıkları gibi istanbula gelmişler,sonra babam bir iş bulmuş bir ev kiralamış yerleşmişler derken ben dünyaya gelmişim ardından da (bugün hayatta olmayan rahmetli erkek kardeşim) ... Ablam Rüştü uzel kız meslek okulu orta öğrenimini tamamlayabilmiş ,abimde çok zeki olmasına rağmen oda ortaöğrenimini tamamlamış okumamış haylaz bir çocukmuş sanırım babacığım sürekli peşinde koşar nereye gidiyor neler yapıyor takip edermiş napsın istanbul gibi bir yerde yaşıyorsunuz.
HER YER DE KURT KAPANI,AÇMIŞ AĞZINI BEKLER AVINI ..
-Bir akşam yemeğinden sonra sevgili babacığım beni yanına çağırdı
-Yavrum sen oku ,oku ve hayatını kurtar benim ne annem nede babam vardı 7 yaşındayken ikisinide kaybettim kimse bana sahip çıkmadı rahmetli deden çok zengindi bir sürü toprağımız vardı ama ben çocuk olduğum için malıma sahip çıkamadım. Sana şimdi anlatsamda aklın ermez genç kız olduğunda sana anlatırım
-Baba zaten ben okuyup doktor olmak istiyorum ben size bakıcam
-sağol yavrum siz iyi olun güzel yaşantın olsun kendine milletine faydan olsun okuda büyük insan ol
-Peki babacığım sana söz
Babam böyle demişti bir huzurla yatağıma yattım .Sabahın ilk ışıkları vurmuştu odama "güneş günaydın diyordu bana hadi kalk sabah oldu uyan" bir sesle kalktım yatağımdan babamın sesiydi bu rahmetli kardeşimde ağlıyordu.Odamdan dışarı çıktım salona doğru yürüdüm babamın kardeşime,
-Hayır benimle geleceksin o kadar
Anladığım kadarı ile babam bir yere gidecekti kardeşimide götürmek istiyordu ama kardeşim gelmek istemediğini arkadaşlarıyla oyun oynayacağını söylüyordu,kahvaltı faslımız bittikten sonra babam kardeşime hadi gidiyoruz annen giydirsin ,kardeşimin hayır gelmiyeceğim dediğini babamın kardeşimin kulağını çektiğini ,hayır geleceksin dediğini hatırlıyorum ve sonunda çıkıp gittiler evden, bende anneme o küçücük bedenimle yardım etmeye başladım işler bittikten sonra ben tv izliyor annemde çok sevdiği küçük porselen demlikle kendine göre demlediği çayını yudumluyordu bir telefon sesiyle irkildik.Annem telefona koştu hayır olsun dedi kendi kendine !!
-Alo ! efendim
-ayşe sana bişey diyeceğim hemen hastaneye gel
-ne oldu ömer ne hastanesi neler oluyor söyle yoksa göksele bişeymi oldu.titriyordu annem haykırmaya başladı .
-Anne ne oldu söyle ağlama anneciğim göksele bişeymi olmuş anne söylesene cevap ver
-annem başını salladı
-göksele araba çarpmış yavrum hadi gidiyoruz dedi.O anda ne yapacağımı şaşırdım ağlayamadım sadece hatırladığım " ALLAH’ım kardeşimi iyi et " hemen hastanenin yolunu tutduk canım kardeşimi karşıdan karşıya geçerken o anda babamın elini bırakmış yola fırlamış karşıdan gelen araba çarpmış babamın demesine göre havada uçmuş ve hızlı bir şekilde yere düşüp kafasını kaldırıma vurmuş durum kritik demişler ben şoka girmiştim ne diyeceğimi nasıl ağlayacağımı bilemiyordum bir sesle kendime geldim kapıda duran bir amca kardeşimin adını söylüyor ve yakınları diye sesleniyordu annem ve babam yerlerinden fırladılar kapıya doğru yöneldiler,bende arkalarından gittim.
-Evet biziz yakınları dedi babam
-görevli ! çocuğunuza röntgen,beyin tomografisi,bir takım tetkikler yapıldı bir yerinde kırığa rastlanmadı beyin kanaması geçiriyor şu anda yoğun bakımda durumu kritik bekleyeceğiz geçmiş olsun dedi ,canım babacığımın gözlerine kıpkırmızı kan oturmuştu anneciğim de dizlerini dövüyor hıçkırıklarla bağıra bağıra ağlıyordu, şimdi benim kardeşim ölecekmi ,bir daha onunla oynayamayacakmıyım? dedim ve ağlamaya başladım.kapıdaki görevliye yalvardım kardeşimi göreyim diye ama nafile göremedim,göstermediler yoğun bakıma girilmezmiş enfeksiyon kaparmış hastalar,, nerden bileyim çocuğum henüz 9 yaşındayım bir umutsuzlukla boynumu bükerek annem,babam ve ben ayrıldık ordan eve geldik babam bana bir hışımla "yavrum" diye sarılıp ağlamaya başladı.O anda annem le babamın geçmişte yaşadıkları hayat aklıma geldi "hiç gülmeyecekmi yüzleri hep acımı yaşayacaklar bu hayatta"
-O küçük ellerimle babamın elini tutarak ,
-Baba keşke götürmeseydin gökseli,birde kulağını çektin,ağlayarak gitti bunlarda olmayacaktı
-Ah ! yavrum ah ! ALLAH benim canımı alsaydıda götürmeseydim sende biliyorsun yavrum ben ne zaman bir yere gitsem peşimden gelirdi bu sefer hiç istemedi içinemi doğdu yavrumun !!
-Üzülme babacığım dua edelim olurmu?
Ertesi gün tekrar hastaneye gittik bir hayırlı haber alırız diye doktorlar hep aynı şeyi diyordu bekle,bekle iyi ama nereye kadar tam 14 gün olmuştu kardeşimi hastane kapılarında bir umutla bekledim zaten hiç görememiştim onu çok özlemiştim oda beni özlemiştir biliyorum o gün ziyaret günüydü,ziyaret saati gelene kadar bekledik babamla annem sigaranın birini içip birini söndürüyordu ve o an geldi ziyaret kapıları açıldı herkes kapıya yığıldı bir görevli
-çocukların içeri girmesi yasaktır,lütfen
-Annem ile babam gözlerime baktılar,omuzlarımı silkeleyerek
-Banane dedim girmeliydim evet kardeşimi görmem lazımdı kendimi toparlayarak o kalabalığın içine daldım arada kaynamıştım görevliler göremediler beni ve kaçtım "yaşasın" dedim artık kardeşimi görebileceğim koridorun sonlarına doğru yürüdüm duvardaki tabelaları takip ettim kardeşimin yattığı yeri buldum kapıyı araladım baktım sadece annem var
-kızım nasıl girdin içeri
-kaçtım anne
-kardeşini gör hemen çık kızarlar yavrum
-anne beni kardeşimle yalnız bırakırmısın
Annem şaşkın bir şekilde yüzüme bakıp
-peki kızım
Annem çıkmıştı dışarı bende kardeşimin yanına doğru yöneldim oturdum elini tutdum hiç bir yerinde yara izi yoktu sadece yüzünün sol tarafında feci şekilde morarma olmuş ( hemotom) oluşmuş göksel diye seslendim,elini sıktım hiç tepki vermedi kokladım misler gibi kokuyordu sarı saçları dahada parlak pamuk gibi bembeyazdı,dikkatimi çeken bişey daha vardı gözleri yarı açıktı kirpikleri ıslaktı :( o anda bir sesle irkildim
-başında beyaz kepi olan (hemşire) senin ne işin var burda çık sana yasak
-ne olur hemşire ablacığım o benim kardeşim çok özledim onu oda beni özlemiş bak ağlıyor dedim
-Hemşire hanım çok etkilenmiş olacak ki "peki kal ama kimseye görünme bana kızarlar " dediğini hatırlıyorum ALLAH razı olsun ondan o arada annem de geldi babamda doktor beyle görüşmeye gitmiş annem kardeşimin baş ucunda oturuyordu bende kapı arkasında duruyordum görmesinler beni,görürlerse o hemşire ablaya kızacaklardı belkide işinden olacaktı sonra o anda gözlerim yatağın altında yerde duran bir torbaya takıldı içi kırmızı suyla doluydu. ( idrar torbası) kırmızı su dediğim de kan idrarından kan geliyor.
-anne
-efendim kızım
-gökselin yatağının altında bir kırmızı suyla dolu torba var o ne işe yarıyor
-annem eğilip baktı
-idrar torbası yavrum ona işiyor kardeşin
anneminde dikkatini çekmiş olacak ki kendi kendine "alla alla" niye kırmızı ki
hemen gidip hemşire hanıma haber verdikten sonra gelip baktılar bizi dışarı çıkardılar. O buluşmanın bittiği andı bence koşuşturmalar başladı anonslar doktorların koşarak odaya girip çıkmaları neler oluyor dedim kendi kendime o sırada babam geldi bizi oradan uzaklaştırdı daha doğrusu eve götürdü annem bir taraftan ağlıyor ben bir taraftan ağlıyorum komşularımızda sürekli geçmiş olsuna geliyordu sağolsunlar bizi yalnız bırakmadılar abim geldi o arada aklıma askerdi oda ablam da bebeği vardı gelemiyordu lohusaydı çünkü ,dalıp gittim bir anda bu nasıl bir duygu düşünsenize daha 9 yaşındayım kardeş yokluğu çekiyorum ,Akşam oldu evde misafir dolu babam hala ortalarda yok gece yarısı yanlış hatırlamıyorsam 23..00 sularında kapı çaldı ortada babam kolunada iki kişi girmiş ayakta durmakta güçlük çekiyordu.
-baba sana ne oldu
-annen nerde yavrum
-içerde baba o ande içime bir ateş düştü evet yanlış okumadınız karnımda bir acı hissettim tekrar babama seslendim
-babaaa
-göksel öldü değilmi
-evet kızım kaybettik
-gökselllllllll canım kardeşim, iyiki geldim yanına,iyiki o hemşire abla beni yanına aldı "ALLAH’ım sen o hemşire ablaya sağlık ömür ver" ellerini tutdum,saçını okşadım,kokladım bizden ayrılacağını biliyordun o yüzdenmi gözlerin açıktı canım kardeşim seni çok seviyorum.
Ondan sonrasını zaten hatırlayamıyorum canım kardeşim babamın anlatmasına göre iç kanamadan gitmiş , çok büyük bir travma geçirdim hemde hiç unutamayacağım bir travma şimdilerde canımdan çok sevdiğim kardeşimi kaybettiğim hastanede sağlık görevlisi olarak çalışıyorum, geçirdiğim o travmadan sonra bende küçükken bana yardım eden beni kırmayan çocuk psikolojisinden iyi anlayan büyük bir sadakatla sabırla çalışan hemşire ablama bir kere daha teşekkürlerimi sunuyorum öldüysede ALLAH rahmet eylesin mekanı cennet olsun....

EN KUTSAL MESLEKTİR SAĞLIK SEKTÖRÜ