- 1105 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Ölüm neden var?
Bazı filozofların hayatın aslında önceden bildiklerimizi hatırlamaktan ibaret olduğu görüşünü göz önünde bulundurursak, hatırlanan şeylerin "gerçek" diye tabir edilen dogmalarla (bir takım ezber repliklerle...) çelişmesine şaşmamak gerek...
Hayatı sorgulayabilmek için ölüm ve yaşamın diyalektik yapısına ihtiyaç duyar insanoğlu… Ölümün neye hizmet ettiğini kim bilebilir? Belki de bir hatırlatma eyleminin ta kendisidir ölüm... Doğanın hatırlatmaya çalıştıklarını (belki böyle bir çabası da yoktur...) hatırlayamayanlar için doğanın hazırladığı ve insanın anlayabileceği tek konsept...
Ölümsüz birini düşünün;
Sizce ölümsüz birinin bir şey hatırlamaya ihtiyacı var mı?
Hiç ölmedi ki O, neyi hatırlasın?
Belki de ölümsüz olan doğanın ta kendisidir;
Hatırlamaya ihtiyacı olmayan ama ölümlülere sürekli kendini hatırlatan...
YORUMLAR
İlk bilge Thalese sormuşlar:
- Madem yaşamak boş niçin ölmüyorsun? Thales:
-İkisi bir de onun için, diye cevap vermiş.
Ölüm neden var? sorusunun yanıtını şu soruda aramak doğru olsa gerek :
Ölüm olmasaydı ne olurdu?
"Birçok insanların ölmekle, dertlerinden kurtulduğunu görmüşsünüzdür ama kimsenin ölmekle daha kötü olduğunu gördünüz mü? Kendi görmediğiniz, başkasından da duymadığınız bir şeye kötü demek ne büyük saflık! Niçin benden ve kaderken yakınıyorsunuz? Size kötülük mü ediyorum ben? Siz mi beni yöneteceksiniz, ben mi sizi? Öldüğünüz zaman yaşınızı doldurmamış da olsanız, hayatınızı doldurmuş oluyorsunuz. İnsanın küçüğü de büyüğü gibi bir insandır. İnsanların ne kendileri ne de hayatları arşınla ölçülemez. Khiron, babası Saturnustan, zaman ve süre tanrısından, ölümsüzlüğün koşullarını öğrenince ölümsüz olmak istememiş. Sonsuz bir hayatın ne çekilmez olacağını bir düşünün. "
Felsefenin her soluğu güzeldir. Güzeldi. Teşekkürler.
İlyada odyssiea(N.D) tarafından 1/26/2013 9:19:56 PM zamanında düzenlenmiştir.
DilevindelaL
Ölümsüzlüğün olumsuzluğa, ölümün de oluma dönüşmesi bir kanun gibi...
Çok ama çok değerliydi yorumunuz...
Düşünce zindanımda açılan bir toplu iğne başı kadar delik, dimağımı güllük gülistanlık eder...
Sevgiler...