Toprak mis gibi kokuyordu . Çünkü biraz önce yağmur yağmış , rengarenk gökkuşağı gök-
yüzünü süslüyordu . Beni öylesine etkilemişti ki hiç düşünmeden kendimi sokağa attım .Yürümeye başladım . Hep yürüyordum . Ta ki köşedeki gençleri görene kadar . Her biri öyle tatlıydı ki anlatamam . Kimi ıslanan jöleli saçları ile kimisi de ütülü pantolonuyla . Öylesine umut doluydular ki ; hepsini tek tek kucaklayıp öpmek istedim . Hava güzel , toprağın kokusu , çocukların mutluluğu , gençlerin umutları ve yarınlar ...
Umutla beklediğimiz yarınlar ... Öylesine dalmıştım ki içlerinden biri , o pırıl pırıl bakan gözlerle bana “AŞIK MISIN ? ” diye sordu . Bir an bakakaldım . Düşündüm . Evet ben aşıktım . Hem de öylesine aşıktım ki ; bu aşkımı kelimelerle anlatmak çok zordu . Bendeki aşk Leyla ile Mecnun , bendeki aşk Hüsn ile Aşk’tı . Bendeki aşk her şeydi . Diyorum ya kelimelerle anlatamıyorum .
Yaşanır mıydı ? Aşk olmadan ... Çile doldur- durduğumuz , acılarla yoğrulan bu hayatta umudu- dumuz aşk . Ya ! Onu da kaybedersek . Yaşanır mı ?
Hayat bazen bir ömür yetmeyecek kadar uzun , bazen de bir saniyeciği doldurmayacak kadar kısa . Var ile yok arasında bir köprü . Ya insanlar ; acıyla yoğrulan hayatları bir ışık bir umut bekler durur bu köprüde . Rüzgarda uçuşan kar taneleri gibi insan felsefesi de kar tanelerinde ki beyazlık kadar mahzun , genç kızın gelinliği kadar saf , tükenmek bilmeyen yollar kadar uzun , sokaktaki kaldırım taşları kadar yorgun . Ya insan , güneşin gülü kavurması gibi içi yanmış , gözlerinde acı bir hayatın yanık izleriyle fakir bir serseri gibi kırık sokak lambaların altında dolaşmaktadır . Çaresiz , bitkin . Hangi güç bu yanık izleri silebilir ki . Peki böyle de yaşanabilir mi ?
Hüsrana uğramış , sonbahar lodosuna yakalanmış , yapraklarını dökmüş bizler ; hiç düşünmeyiz ki “elmas nasıl yontulunca güzelleşirse insanları da acı olgunlaştırır .” “Büyük zaferler , büyük acıların yanıbaşında ” değil miydi ? Peki bizdeki umutlara ne oldu . İşte yanık izleri silecek tek şey umuttur . Umutla gelen sevgi , aşktır .
Sev ki sevilesin . Aşık ol ki her şey gerçek güzelliğini bulsun . Yunus Emre’nin dediği gibi “ Yaradılmışı hoş gör ( sev ) , Yaradandan ötürü ” sev ki her iki dünyana da mutluluklar dolsun . Sen yerde ki toprağa , sen gökteki yıldıza , sen şehit kanıyla boyanmış bayrağa , sen ki her şeye , Yaradanına aşık ol ki huzur ve mutluluk bulasın .
En içten sevgi ve saygılarımla ...
( 2003)

ŞAİR ORHAN