TANRICILIK

• 22 Ocak 2013 Salı 12:23:24

İki senedir dua ediyordum.
Etrafımda kimse gece namazlarına kalkmazken, ben sürekli kalkıp geceleri yakarıyordum.
En sonunda kafamın tası attı.
Olmuyordu bir türlü istediklerim .
Millet horul horul uyurken kalkıp soğuk suyla abdest alıp namaza durmamın bir anlamı olmalıydı.
Uykumdan fedakarlık ediyordum üstelik.
Gece namazı çok kıymetlidir.
Geceleri istenen olur bilirdim.
Nasıl olur ?
Bu kadar dua boşa mıydı?
Sanki duvara konuşuyordum.
Daha önce ne istesem olurdu.
Bu işin içinde bir iş vardı .
Düşünmeliydim olanları,isteklerimi.Hakkımda hayırsız bir şey mi istiyordum?
Ben geleceği bilemediğim için yanılıyor muydum?Bunu da düşünüyordum ama ilada istiyordum.
İsteklerimi hayırlıya döndür diye bir dua vardır onu bile etmiyordum.
Sonra bazı insanların olmamasını diliyordum.Bu çok kötü belki ama öyle.Mantığımı kaybetmiştim.I
srarlı dualarla yorulmuş ,sonuçta alamayınca şaşkınlığa uğramıştım.
Ben ne dersem olacak sanmıştım.Daha öncesinden torpilli bir talebe olduğum için kırılmayacağımı sanmıştım.Unuttuğum bir şey vardı ki o zamanlar çalışkan bir öğrenciyken ,aniden gelişen hayat sürprizleriyle sınıfta kalmıştım.
Bu olay çok düşünmeme sebep olmuştu.Kendimi tanımaya çalışıyordum.Ben küçük bir tanrıydım belki de.Kendimi tanrı sanmış olmalıydım.Ne istersem olacaktı,bir lafım yeterdi her şeye.Onu oraya ,bunu şuraya koyacaktım.Ölsün dediğim ölecek,yaşasın dediğim kalacaktı.
Olayların gidişatına dualarımla istediğim gibi yön verecektim.Ya tanrı yada tanrının yaveri olmalıydım.Yanındaki en sözü geçen kişi.
Aman Allah ım !..Bu bendim .
İnsan her şeyi bilip nasıl bu kadar yanılabilir. Ben bu güne kadar ayakları kaymasın diye sadece çocuklarım için dua etmiştim.
Ayaklarımın bu denli kayabileceğini hiç düşünmemiştim.Çünkü ben biliyordum,farkındaydım her şeyin.Ne ahmaklık ama .Bilmek yetmiyordu nasılda anlayamamıştım.
Şeytan ve nefs hayatına gözlerini yumana kadar iş başındaydı.Bu yaşımda, her şeyi bildiğimi sanmakla ne kadar yanıldığımı anlamıştım.Her şeyi bilmeninse ne kadar anlamsız olduğunu öğrenmiştim.
Bilmek hiçbir şeymiş meğer.İnsan kendini garantide gördü mü asıl olaylar o zaman başlıyormuş.
Allahın imtihanlarında ne yaş ne baş vardı.Artık yaşım kemale erdi şu iş benim için tehlike arzetmiyor demek en büyük hataydı.Bir şey daha öğrendim ki,şeytan alt edemediği insanın karşısına ,insan şeytanlarını musallat edermiş.Bazen donanımlı olan insan bunu def edebilir.Ne yazık ki onunda bir hilesi var.Hayatta en aciz,en bedbaht haldeyken yakalar insanı,bunu da öğrendim.
Demek ki insanlar imtihanları bilmediklerinden kaybetmiyorlar.
Teslim olmak denilen şey herkesin dilindedir .Aslında teslim olansa hiç görmedim desem yalan olur belki ama çok az.Her şeyi bildiğini sanan,artık yenilmeyeceğini sanan ahmak yani ben.İnsanın en zayıf anını kollarmış şeytan,ben bunu da biliyordum ya! Teslim olmak gerçekten çok zor.Biz teslim olduğumuzu sadece zannediyoruz.
Güzel Allahım senden ne gelecekse gelsin demek sadece artistik bir laftır.Bunu başarabilmek için özel bir eğitime girmek gerekir .İnsan nefsini eğitime sokarsa başarabilir.Yoksa benim gibi her şeyi bildiğini zannetmekle olmuyor bu işler.Bilgi bir yere kadar.
Neden yoksunsan,neyin acısını çekip içine atıyorsan, hayatındaki çıkmazları halı altına süpürüyorsan bekle!
Şu an sabrettiğin her şey,önemsemediğin,yok saydıkların bir gün karşına en zayıf anında büyük bir imtihan olarak çıkacak.
Başına bir şey gelmiyorsa vakti var.
En zayıf anını beklemekteler.