paradoxsal heceler

• 19 Ocak 2013 Cumartesi 23:05:19

Kim türetmiş acaba yalnızlığı yalınlıktan? Sade bir yalnızlık görmedim ben. Her yalnız;çok kalabalık,çok karmaşık hisler barındırır oysa… Karar veremez hiçbir yalnız mimiklerine. Gülmek ağlamakla karışıktır o anlarda!

Bir de sevgiliyi sevmekten türetenlere hayranım. Bence sevgilinin adı hasrete dayanır. Hiçbir seven sadece sevgi barındırmaz yüreğinde; soluğunu kesecek kadar hasret ve kafi miktarda öfke de taşır. Karar veremez hiçbir seven haline. Özlemek yanmakla hem haldir o kavgada!

Ölümün sonucunu sessizliğe bağlayanları ayakta alkışlıyorum doğrusu. Hiçbir ölü susmaz! Her ölen sırlar ifşa eder ve hiçbir kalan susacak kadar az bilmez. Susmak ,haykırmakla iç içedir o karmaşada…..

Şu hayatta her şey karşılıklıdır diyenleri bile gördüm… Hangi seven sevildi hak ettiği kadar? Hangi bekleyen kavuştu özlediği kadar? Hangi üzülen güldü gözyaşı döktüğü kadar? Kısas esaslı değil yaşamak ve-l hasıl.. Almak ödemekle,teslim etmekse bitmekle olur bu gavgavada.

Yaşlanmayı büyümek zannedenlere acıyorum en çok. Oysa yaşlanmak ve yaş almak farklı şeyler. Birinde sen hayattan bir şeyler alırsın, diğerinde hayat senden. En asli gerçektir bu. Ki tükenmek tüketmesine razı gelmekle mümkündür bu telaşta.

Sonu olmayan şeylerin varlığına inananları esefle kınıyorum. Baksınlar da ibret alsınlar. Anlatacaklarım değil ama söyleyeceklerim son buldu bu sayfada…..