Sancılı bir geceydi . Uyku tutmadı yine beni. Sokak lambasının aydınlattığı odamdan , başladım dışarıyı seyretmeye.Kimsecikler yoktu o saatte.Gündüz yanından geçtiğim , köşede duran koca çınar ağacına bakarken;
- Kök salsan da bir yerlere , sende yalnızsın benim gibi deyip, içimi çektim. Ben de kök salmışım şu dünyaya ama yalnız kalmışım günlerin kıskacında.Dilinin olması gerekmez çınar ağacı.Her susuş çok şey ifade eder , bilirim.Daha sonra yıldızların gölgesinin düştüğü sokak taşları gözüme takıldı.Onlar da mahzun kalmışlar ayak izlerinden .
-Hey sokak taşları sizde bendensiniz ,çınar ağacı gibi.Size de merhaba!!!! Benimde yüreğimin taşlarına basan , iz bırakan bir kimse yok….!!
Yok yok derken, derin derin düşünürken yoruldum bir an.Oturdum camın kenarında ki sallanan sandalyeme.Sandalyenin ayakları sağlamdı beni taşırken.Amma velakin yarım yamalak hislerimin bir bacağı kırıktı .Taşıyamam ki kimseyi ben.Sallanan sandalyem kadar olamadım işte.Oturmayın düşersiniz ha!!!
Bir sigara yaktım bedenime inat. Duman altı düşünceler, duman altı odam. Kırık dökük bir yaşantının kırık parçalarını gördüm duvarın sıvasında.
-Sana da merhaba duvar!!! Sende dökülmüşsün ben gibi sapır sapır. Senin de içine gri bir renk nüfuz etti değil mi?
Ve gece uzayıp giderken dilsiz bir şelale olduk birlikte.Mırıldanarak konuşmak ne haddimize. Tavana baktım biran gözlerimle. Bakışıyoruz gizliden gizliye.Buz beyazı kesilmiş kaderim gibi.Çatlıyorum, çatlamak dert değil, ölmekte.Canımı yakan yalnızlık .Öyle yalnızım ki rüyalar bile yetmiyor hasbi halime.Üşüyorum sabah ayazında gibi.Umutlar mı çalsam gökyüzünden üzerime örtüp ısınmak için? Yenilmişim , mumların ışıklara yenilmesi gibi.Varlığımı tamamlayan parçalar,iç sökümlerinin elleriyle can verdi sanki.Hayat öyle bir çelme takmış ki bana ardımdan nanik nanik diye dalga geçmesi de caba.
Haritadan kopmuş bir yer gibi , hayattan kopmuş bir kadınım.Kalın kontur çekmişler ,koyu karamsar lekeler var üzerimde.Soluksuz sevişmeler yaşamak isterken biriyle, ağrılar kovanına soktum bedenimi .Bedenim ve ağrılarım….!!!!! Bu kader kertmesi mi bilmiyorum.İliği olmayan bir kadına, düğme olmak zor be hayat.Anlamsız ketumiyetler içinde gezinirken, yürek acılarımın kaç gram olduğunu bir ben bilirim .Bir gün yüreğim tekrar şarkı söyleyecek.Ama makamı bu günlerde değil, biliyorum. Hislerimin tümleşiğinde kaybolsam da şuan, yasak bir duvara işer gibi ürkek uyansam da sabaha.Biliyorum ki kalbimin sesi yaşatacak beni birinin kollarında………Arzu Arslan