Hani aşkın tarifi olmaz derler ya, sevginin de tarifi yoktur bence. Ebediyen kucak açan,

seven nadir insanlar vardır ..

’ AŞK ’ dediğinde tutku derim ,,

’ SEVGİ ’ dediğinde bağlılık, alışkanlık derim..


İkisi bir araya geldiğinde ne olur onu bir düşünün;

Bana göre tamam olarak bağlılıkla beraber vazgeçememe ...


Uzun bir geçmişe dayanan sevgilerin güvertesinde kendimi buldum diyebilirim;

Önce;

simsiyah saçlarında derya,,

uzun ellerinde masumluk,,

kara gözlerinde AŞK’ ı anlatan bir sevgi ...

ya da

TUTKU !

Daha sonra;

İnce ince süzülen sözler,,

kısık kısık konuşan ses tonu,,

en derinden bağlayan hükümlülüğüydü,,

kendini bana çeken ...

Dediğim gibi tarifi yok .. Her ikisi de başka başka soluyor ...

’ AŞK ; HEYECAN, TUTKU ,,

’ SEVGİ; BAĞLILIK, EMEK, vs gibi...

Kendimce tanımladığım bu,,

AŞK VE SEVGİ,,

Yaşanmışlığın korkularında gizli olabilir;

kaybetme korkusu,,

istek,,

özlem,,

sitem,,

gibi gibi .......


Geriye dönüp baktığımda bir ben var mıyım dediğimde,,

yokum evet..

Neden mi ? açıklayayım ...

Geçmişi düşünüp de beynimi yorduğumda karma karışık kuyruklu yalanlar çıkabilir ..

Gelecekte olan ne varsa düşüncelerimizle birlikte son bulur ...

Var oluşunun yok oluşunun sebebiyle aynıysa,,

işte biten AŞKTIR !

Çünkü aşk bir hevestir..

sevgiye dönüştüğünde,,

yerine emek bırakır !!




devam edecek !!