- 2537 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
YORUMLAR
sevgili Öznur Karayumak çok güzel bir lirik okudum kaleminizden yeniden diriliş diye sayfanızı açarken şiir çıkacağını bekliyordum ama öyle olmadı mamafih kendini zevk ile okutan bir yazı idi yüreğinize sağlık, ayrıca sayfama yaptığınız değerli ziyaretleriniz için sonsuz teşekkürler saygılarımla, Kenan Kurçenli.
Sevgili Dostlarım
Şu an çok duygulandım yazdıklarınızın etkisi ile.
Sevgili Mürüvvet Hanım. Beğenmenize sevindim gerçekten.
Hiç yeter demedim Sevgili Fikret Bey. Çok da hoştu yazdıklarınız.
Sevgili Alaz, ne kadar mutlu ettiniz beni güzel sözlerinizle.
Candan teşekkürlerimi kabul edin.
İyi ki varsınız.
Sevgilerimle
.............
.................................
Ve şimdi o an anladı ki, ya içindeki aşkla bağlantısını kesecekti ya da hayatla…
Bir tercih noktasına gelmişti. Ya kalacaktı, hayata tutunacak, kendini unuttuğu yerden
gidip alıp, elinden tutup, yola devam edecek, hayata akacaktı, ya da…
.............
sevgili öznur hanım inanın ayıramadım lakin birini diğerinden son bölüm ile bende kapatayım...dedim
öyle bir yazmışsınız ki..."DİRİLİŞ"
"DİRİLMEMEK " mümkün değil....okuyunca
tam 4 kere okudum iyice demlenmek için...gene okuyacağım...
Sizi kutluyorum...
Harika !!!
***ve bu yazınız hak ettiği değeri aldı bile gönlümüzde
sevgimle...teşekkürler
alaz tarafından 12/3/2006 8:07:41 PM zamanında düzenlenmiştir.
"ya da "
ahhh ben ne yazayim simdi . bu yazinin icimde yankilari derinlerde simdi ... öyle bir hava hasil oldu ki , su an her sey yazabilirim . ama kendimi tutmaliyim .
icinizde kopan firtinlar .. böylesine yalin .. böylesine dogal .. böylesine mükemmel anlatilabilirdi ancak .
.....
Yeniden bir dirilişe ihtiyacım var.. Yoksa…
Yoksa, dağılıp gideceğim! Bir daha kimseler toplayamayacak beni.
Bu ölgünlüğe izin vermeyeceğim!
Eğer ki ben bensem… Eğer ki bir anlık da olsa görebilsem yüzünü…
Bu hasret… Bu, kendini dağlara vuruş gibi tıpkı, hayattan kopuş.
Bu isyan, ardını dönüş yaşama sevincine. Diri diri gömülüş.
Kimsesiz kalış ve tutunmak istemeyiş hayata. Direnişi yüreğin…
.....
" ya da " demissiniz ve bosluga birakmissiniz .
bir söz geldi aklima ..
" yolunuz yoksa , alin kazmayi elinize ... baslayin kendinize yol yapmaya . " tam kimindi bu söz onu da hatirlayamadim ama Nietzsche ' nin saniyorum . yanlissa af edin .
insan yoklukta varligi yasar .. bir de mana diye bakalim . manada güzellikleri yasamak .
bir dünya olsun ..
öyle dirilis yildizlari öpsün ..
günesin kizi hep gülsün...........
"Bu, kendini dağlara vuruş gibi tıpkı, hayattan kopuş. "
daglarin icinde yapayalniz kaldigim zamanlar oldu . bir dervis gibi .. . kaybolmustum .. sonra bir vadinin kiyisina geldim . öyle bir pinarin sesi.. siril siril akiyordu .. günes icimi isitti . cimenlere uzandim .. öyle uyumusum .. tam da yanimda olmasini istedigim canim gelmisti rüyama .. bir sesle uyunadim .. gözlerimi actigimda ; " Fikret baba .. Fikret baba " diyordu cografya hocasi güzel bir arkadasim . beni aramislar .. orada uyurken beni görünce bir müddet basimda beklemisler .. uyaninca kizdim onlara .. biraz daha niye beklemediniz diye .. :-))
rüyami bozdular ..
ama burada kesecegim . cok uzattim . iste dünyadan kopma demissiniz ya .. öyle daglara vurdugum ne cok zamanlar oldu .
onlar sarildilar bana .. öyle güzeldi öyle güzeldi ki ..
meleklerle günese uctugum anlardi ...
Fikret yeterrrrrrrrrrrrrrrrrrrr " dediniz .. duyuyorum .. dedim ya su an her seyi yazabilirim diye ...
cok selam olsun .. uzaklardan ...
sevgiyle ...