3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1392
Okunma
Onu kalbinden tanırdım! yıllardır tanışıyor olmamıza rağmen konuşmuşluğumuz yoktu, aynı ortamlar da başkalarına anlattıklarından bilirdim fikirlerini. Bir akşamüstü evine uğramıştık, bir şeyler içiyorlardı loş ışıkların ardında, gölgelere karışıyordu bakışları, tek bir noktaya baktığı olmamıştı hayatı boyunca, her şeyi görür aynı anda, her şeye bakardı...Sürüden ayrılmış bir havası vardı, bir erkek için daha kolaydı kurtlara kaptırmamak gövdeyi, bu yüzden hayrandım yalnızlığına ve yalnızlığının içinde kalabalık duran hayatına.Ben daha yalnızdım ondan! kalabalığın içinde , beni anlamayan insanların arasında derin boşluklardan kendine yer arayan gövdesiyle tıpkı kafasını kuma saklayan deve kuşu misali yapayalnızdım işte!
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz