BELKİDE

• 8 Mart 2008 Cumartesi 02:12:04

Kimi zaman hayatta doğmakta var, ölmekte hani bu şöyle bir şey sanırım; bir oyuncak alırız çocuğumuza o çok sevinir. Beklide hiç görmediği, tatmadığı bir duygu ile bağlanır ona. Kimi zaman istemez kaldırıp atar oyuncağını. ( bu intihar etmesi gibidir insanın, hayatı istememesi gibi, yada hayata küçük yalanlar söylemek gibi çekip bir daha gelmemek ve görmemek gibidir.) bazı zamanlarda hiç istemeden daha mini minnacık olan elleri ile oyle bir kırar kaybeder onu öyle üzülür, ağlar, arar, ister onu alalım der üzülür. ( işte insanlarda böyle oluyor, çok seviyorsunuz, onun için her şeyi yaparsınız, onunla çok mutlusunuz. Ama bir bakmışsınız, yok gitmiş. Hani derler ya çocuklara ya onu melekler yada şeytanlar aldı. Bir çocuk gibi ağlarız geri isteriz onu, ama ne yazık ki gitmiştir. Yoktur aramızda göremeyiz onu. Bir daha anarız, hayal ederiz ama dokunamayız.
Bu gün dünyada şu yazdığım dakikalar içersinde dahi bir çocuk bir sevinç açıyor gözlerini dünyaya. Belki de hiçbir şeyden habersiz. Bekli de kulağına sesleniyor birileri. Geldin bu hayata ama çok çekeceksin, açlığı, insafsızlığı, acımamayı, yalanı, sahte dostlukları, çıkarları için insanları öğreneceksin sürünerek yada mutsuz bir şekilde yarı aç yarı tok öleceksin.
Belki haksızlıklara karşı çıkacaksın. Vatanını satacaksın, vatanın için her şeyi yapacaksın belki de. Ama kimse görmeyecek kimse görmeden yada haksızlıklara, vatanını savundun yere koskoca ömrünü küçük hatıralar yada acılarla mezara koyacaksın.
Belki de çok zengin olacaksın, çok çalışıp çok kazanacaksın, çalışanların hakkını yedirmeyeceksin. Onlara sahip çıkacaksın. Onlara, ailene, milletine, servetin kadar yardımcı olacaksın. Sonra mutlu huzurlu bol paralı öleceksin.
Belki de çok para kazanıp çok can yakacaksın. Çıkarın için on beş kişiyi yüz kişiyi ve hatta bin kişiyi gözden çıkaracaksın. Bir bakmışısın yaptıklarınla övünürken sende topraktasın.
Doğacaksın, öleceksin, doğduğunda kimse demeyecek neden doğdun, kimse demeyecek seni doğurdum. Sen doğdun ama yanlışlıklar içersine, mutluluklar içersin de. En sevdiğin insanlarla birlikte hem güzel hem de çirkinliklerle birlikte, ilk onları yada kendini kaybederek bu hayattan çekip gideceksin.
Adına türküler yakılacak belki de ama nasıl doğduysan bu hayata da öyle vedaa edeceksin. Nede olsa hayat yalan. Ya doğarsın yalanlar içine ya da yalanlarla çekip gidersin. Ama en acısı ya en sevdiğin şeyi bırakıp gitmek ( onu yalanlar içinde yada yanına doğrularına mahremine alamadan) en sevdiğin şeyi belki de ( ona doyamadan ona sarılamadan ya onun bilerek yada isteyerek gitmesi) kaybetmen. ( seni gerçekten üzecek, üzülme ama bu hayat, bu oyunlarla varsa ne kadar doğru isen birini kaybetsen de elbette yüzün hep gülecek doğrularınla yaşatacaksın ya o bebeği yada en sevdiğin koca bebekleri …