Ömrümü Yedin Melek

• 12 Ocak 2013 Cumartesi 19:09:04

Ömrümü Yedin Melek

Melek ‘ i daha iki yaşındayken tanıdım.Küçük mavi gözlü,kıvırcık siyah saçlı beyaz yüzü kiraz dudakları vardı…güzel bir bebekti lakin hiç sevimli değildi..soğuk ve sessizdi..Bir köşeye oturur sadece beni izlerdi sanki karşımda korku film kahramanı caki var gibi gelir ürperirdim…. Zamanla alıştım onun beni incelemesine….Beni bu kadar dikkatli incelemesinin nedeni büyümeye başladığında ortaya çıktı..Saçlarını benim gibi topuz yapıyor,benim gibi oturup kalkıyor,benim gibi yemek yiyor özellikle de benim parfümümü kullanıyordu..beni idolü olarak görüyordu..görsün canım bence hiç mahsuru yok…

Zamanla birbirimizi çok sevdik,kendi kızımdan onu hiç bir zaman ayırmadım.Zor durumda kaldığımda biliyorum ki melek var ,hemen bana yetişir,elinden geleni yapar.Biz de ne zaman kalabalık bir misafir varsa Melek ‘de bizde olurdu her zaman çok yardımını gördüm..Eşyalarını getirir bizde bir ay yatılı kalırdı.,oğlum ve kızım da meleği çok sever onun ,,bizde kaldığı zamanlarla çok mutlu olurlardı…

.Büyüdüğünde çok güzel ve havalı bir genç kız olmuştu.kendine göre farklı bir giyim tarzı oluşturdu,bazen bir Kızılderili gibi püsküllü kıyafetler giyer,bazen annesinin eski kıyafetlerini bir aksesuarla öyle bir değiştirir o elbiseye eski elbise demek mümkün olmaz giyer o elbiseyi öyle bir yakışır ki üzerine..şaşırır insan..bir gün annesinin nişanlığını giyip bize geldi..şaşırdık hepimiz..sonra da güldük…işte melek böyle biri…çılgın ve yaratıcı..aslında stilist olması gerekirdi.

En kötü huyu ise erkek sinek görse peşine düşerdi..Biz istediğimiz kadar uyaralım o bildiğini okurdu.Annesi onun bu durumuna çok üzülse de yapacak hiç bir şeyi yoktu.Evlat; atsan atılmıyor,satsan satılmıyor…Annesinin duaları başına kötü bir şey gelmesinden gerçekten de korudu.Melek,kancasına taktığı bütün erkekleri kendisine aşık ediyordu…Üç tanesine aynı yere randevu veriyor,dördüncüsünü koluna takıp buluşma yerine gidiyor,dördüncüyü de üçünün yanına oturtup bize geliyordu..kahkahalarla gülüp,o dört çocukla dalga geçiyordu bana “Yenge,şimdi ne yapıyordur onlar..” diye sorardı.. Bu durumdan çok eğlendiğini de gülmesi ile belli ederdi…çok kızardım bu huylarına öfkelenirdim ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu..nasıl bir huysa bende anlamadım…

Bir gün aniden İzmir ‘ deki dayısında kalma kararı aldı.Onun bürosunda çalışacaktı.Dayısının on yıldan beri evlerinde yatılı kalan yardımcı kadın Antalya ‘ ya oğlunun yanına gitmişti.Karısı da büroda çalıştığından eve bir yardımcı lazımdı..Melek bu işe zaten ezelinden talipti..çünkü İzmir ‘ de yaşayacaktı. Sabahtan evin işini yapacak öğleden sonra büroya gidecekti.. daha ne olsun…orada daha özgür olacağı kesindi…Zaman,zaman onunla ilgili beni çok kızdıracak haberler alsam da çok kafama takmadım..yapabileceğim hiçbir şey yoktu çünkü…Melek iki yıl İzmir ‘ deki dayısında kaldı..bir gün aniden annesi ile birlikte bize geldi…

Melek çok mutsuzdu.Depresyona girmiş,ilaç kullanıyormuş hiç konuşmadı sadece pencereden saatlerce sokağı seyretti arada, öfledi pövledi…Annesi de bana hiçbir şey söylemedi..ya da Meleğin yanında anlatmak istemedi. Bende sormadım..belli ki çok büyük bir sıkıntı vardı…Onlar gidince İzmir” de ki eltimi aradım ve duyduklarıma inanamadım…

Devam edecek…