Artık hiç bir yerdeyim

• 12 Ocak 2013 Cumartesi 00:00:29

kızlar geçiyor önümden, kol kola geçirilmiş kollarıyla, pişmanlığımı simgeleyen elleri, farkında olmadan, bir kaç ay öncesine götürüyordu beni.. Bende varım aralarında, kimya dersindeyiz anlayamadığımız formüllerin ne işe yaradığını düşünüyorum yıllar sonra beni düşündüren , hayatın belkide bir formülden ibaret olduğunu anlamama yeten olguları! matematik fizik bilmek gerekiyordu hayatı anlayıp çözmeye! bense edebi yönünü düşünmüştüm,sadece edebiyat derslerine düşkünlüğüm getirmişti beni bütün bir ömrü pişmanlıkla geçireceğim noktaya !evet okulu bırakıp bir işe girmiştim! şimdi ise içim cız ediyordu, ait olduğum yere dönemiyor sadece acı çekiyordum.

Delikanlılar, genç kızlar, havuzun başında toplanmış su şakaları yapıyorlar birbirlerine, birden bende karışıyorum aralarına, ismimi soruyor bir genç( benim yaşlarımda) söylüyorum..birden küçük sapsarı saçları olan bir 3,5 yaşlarında bir çocuk geliyor yanıma; "anne" diyor! elinden tutup havuzun başına götürüyorum, beraber havuzdan taşan sulara vuruyoruz ayaklarımızı, kahkahalar atarak! genç soruyor;" kim bu tatlı şey"...."oğlum"! sesizlik..." nasıl ya, saçmalama"...gülüyorum.."benim" sonra oğlumu alıp duşun olduğu tarafa gidiyorum, "sen kendin çocuksun!" diye bağırıyor ardımdan...çok erken yaşta anne olduğumu biliyorum, ancak onların arasında yerim olmadığı gerçeğini söylüyorum kendime!

Kendime bir balon yapıyorum uçurmalardan, gökyüzüne salıyorum tüm boşlukları , biliyorum o balonun içinde hayallerim var, bir iğne deliğinden sızan müptezel inançlarım avuçlarımdan akıp gidiyor, akıp gidiyor bir hayat ellerimden , ait olmadığım yerdeyim yine, çocuklarımla aynı yaştayım, bazen 16, bazen, 22! piyano çalıyor kızım, arka odadan dinliyorum bir keman sesini, bütün yabancı dizilerden haberim var, Bahçelievlerin en şık kafelerinden! kızımla bir eteği çekiştiriyoruz, " giymedim, giydirdim deme" diyor, "ama o benimdi" diyorum! oğlum "yine mi internette’sin" diyor! onlarla aynı yaştayım....!Bir boşlukta sallanırken buluyorum kendimi çoğu kez, sonra küsüyorum dünyaya...Her sabah bir rüyadan uyanıyorum ter içinde...