Vazgeçmek.
Hislerinden sevdiğinden yaşamak istediğinden vazgeçmek ne kadar kolaydır? Sen bıraksan onlar bırakır mı seni, onlar ne kadar vazgeçer senden. Belki bir süre birkaç gün ya da daha uzun dayanabileceğin kadar giderler uzaklara. O kadar uzağa atmışındır ki bir daha gelemezler sanırsın. Ama gelirler ele geçirirler beynini, ruhun hazırdır her şeye göz yumar karşı koymaz olanlara. Beklersin gene sessizce kendine bile itiraf etmesin olanları elinde mi, elinde olsa hiç yaparmısın sen. Bilirsin çünkü doğruyu o da bırakmaz ki peşini bazen vicdan olur saplanır yüreğine acıtır belkide pişmanlık akar gözlerinden. Baştan yazsana kaderini çiz yüreğine tekrar sevdiğini bu sefer acıtmasın gerçek, haykıra bilmelisin seni kendini, söyleyebilmelisin hissettiğini. Yanlış olmamalı bu sefer doğruyu seçmelisin. Elinde olsa seçmez miydin sanki. Güvenmezsin ki kendine kaçıncı dersin hep kaçıncı vazgeçiş kaçıncı af dilenme. Bağışlanmak istersin yeniden. Hissedersin yüreğinde ta derinde artık bitti. Bir el uzandı hep beklendiğin gibi dualarında yalvardığın gibi. Yine bir aldanışsa ya kopamadığını anladığında gene ne olacak döner misin yeniden yanlışa, Bir daha ki af dilenişi mi hesaplar sın yoksa? Yâda beklemeye alırsın ruhunu belki hiç açılmacasına. O bir yolunu bulur kaçar hapsettiğin zindandan ama sen kalırsın en karanlık köşesini sana saklar müebbet belki cezan. Düşün iyi düşün ya gözlerin karanlığa mahkûm kalacak ya yüreğin sen seçmelisin zorda olsa cezan.