BİR NEFES… BİR UMUT
Ne kadar acı ki; dünyanın etrafında tek tek dönüyoruz. Bilmiyorum bunu demenin ne kadarı doğru ne kadarı yanlış. Sanki bunu insan isteyerek yapıyormuş gibi bütün yük onun omuzlarına biriktirilmiş ve yine bütün cezaları o hak etmiş gibi çekmekte. Belki de doğru hak etmiştir.
Belki de, hak etmemiştir kim bilebilir ki.
İşte bunun tanımı, gerçek adı HAYAT.
O hakkı bazen sorgulamıyor direk ceza kesiyor.
Ya da bazen bu cezalardan doğan bir mutluluk verebiliyor.
Bir ışık aydınlatabiliyor… Ya da karanlıkta yansıtabiliyor.
Ve belki de umut sadece bir umut sunabiliyor...
Bir nefes uğuruna doğuran bir umutla yaşatıyor hayat.
Hayta işte…
Bilmiyorum gerçekten doğru mu bu olanlar.
Ama şu bir gerçek, bir dünya var ve sonsuzca dönüyor kendi akışında. Çevresini saran, ona destek olan, onu yalnız bırakmayan bir ailesi var.
Ve belki de en iyi destekçisi olan bir küçük kalpleri, yaşantıları, acıları, mutlulukları…
İşte bu kalpler onun en büyük desteği ve onu yaşattıran tek şey. Ki bu küçük kalplerde ondan nasiplerini almak için etrafın da durmadan dönüyor ve her biri kendi rollerini sergilemeyi bekliyorlar ta ki ışıklar açılana kadar.
Evet, dünya dönüyor bu bir gerçek.
Karşımıza acılar çıkıyor, nefretler, ihanetler, haksızlıklar, cezalar…
Her insanın hayatından bir yaprak kopuyor, dökülüyor, parçalanıyor.
Peki, ne uğruna?
Bir damla gözyaşı uğruna mı?
Yoksa bir küçük mutluluk uğruna mı?
Bir dünya var artık bu gerçek ve doğru.
İnsanlar bir ağ gibi etrafını sarmış
Kalpleri güm güm atıyor bir nasip beklerken
Hayatı yaşatıyor, onu büyütüp, genişletiyorlar.
Peki ya dünyanın onlara faydası ne? Var mı belli bile değil
Ama insan yine hazır ve yine dönüyor bu dünyanın etrafında.
Ne uğruna peki? Gerçekten ne uğruna?
Bir umut uğruna mı? Bir nefes alırken bir umut mu yaşatıyorlar?
Umut lamı bağlanıyor her insan hayata kol kanat.
Sorular ne kadar fazla. Ama cevap tek, oda umut. Bu dünyada bir umut uğruna dönüyor işte.
Bir umut bir mutluluk uğruna
Bunu ötesi daha başkası yok
Bir nefesle doğrulan umut insanın tutunabileceği tek dal.
Ve insan bekliyor ve yine bekleyecek
Bir umut daha çıkacak ve her insan kendi rollerini oynayacak diye ta ki ışıklar açılana kadar…
Bekliyor ve yine bekleyecek her küçük kalp…
Gündüzün ışığından gecenin karanlığına kadar
Bekliyor, bir nefes uğruna bir umut daha için,
Bekliyor ve yine bekleyecek her küçük kalbi yaşatmak için…