harcanmış Hayat 7 bölüm

• 5 Ocak 2013 Cumartesi 17:47:10

Harcanmış Hayat 7

Hatice nine Selçuk ‘ tan Kuşadası ‘ na gelin gitmişti..on dört yaşında evlenmiş, yirmi yedi yaşına kadar altı çocuk doğurmuş,çocuklarının beş tanesini bir yaşına gelmeden kaybetmişti,.Eşinin annesi Kuşadası ‘ da tanınan bir şifacı idi..mevsimine,ayına gün saatlerine göre bir çok şifalı bitkileri toplar,onlardan ilaçlar yapardı.Bir çok kişiyi de iyileştirirdi.Çevredeki il ve ilçelerden tedavi amaçlı çağırılırdı..Cumhuriyet kurulduktan sonra şifacılık yapması yasaklanmıştı..halkın çok fazla onu talep etmesi üzerine Atatürk imzalı şifacılık yapabilir belgesi verilmişti…Sağlık alanında çok bilgili olmasına rağmen beş torununu tedavi edememişti.Bütün ilgi ve sevgi yaşayan tek torunu ve yaşayan evlat olarak Ayşe ‘ nin üzerine yoğunlaşmıştı. Ayşe altı aylıkken babası attan düşerek ölmüştü.Hatice nine hem beş çocuğunu kaybetmenin hem de eşini kaybetmenin acısı ile kendini evine kapamış tek yaşayan evladını gözünden bile sakınır hale gelmişti…Ayşe öksüz olması nedeniyle herkes tarafından bir dediği iki olmadan büyütülmüştü…annesi kırk yedi yaşına geldiğinde ikinci evliliğini yapmış,kocasının oğlu ile de kızını evlendirmişti. Kızından da böylelikle hiç ayrılmamıştı…

Ayşe ‘ de yedi çocuk dünyaya getirmişti..kocasını kırk sekiz yaşında kaybetmiş,. Çocuklarının,üzerinden hiçbir zaman kanatlarını çekmemişti ..ve çocuklarını her zaman çok sevmiş özellikle de kardeşler arasında sevgi bağlarının güçlenmesi birbirlerinden kopmamaları için elimden geleni yapmıştı. Bunu başarmıştı da…ve bu gün ilk kez evlat acısını yaşayacaktı…

Sabah on araba ile çıkılan yolculuk tek araba ile bitmişti.. Kıyafetlerini değiştirmek için herkes evlerine dağılmıştı..Onları kapının önüne bıraktıktan sonra Yasin ‘ de evine gitmişti.
Zehra abisine “Abi,sen söyle anneme abimin öldüğün,ben söyleyemem.Annemin acı haberi aldıktan sonra o acı dolu yüzünü,gözlerini görmeye dayanamam.Ben kapının dışında bekleyeceğim” dedi..Abisi hiç konuşmadan Zehra ‘ nın yüzüne baktı..Gerçekten de çok zor bir görevdi…..


Zehra,annesinin yürekleri dağlayan ağlamalarını duyunca eve girdi…annesinin elini tuttu “Başın sağ olsun anne “ dedi..annesi Zehra ‘ ya “Doğru mu kızım, doğru mu ? abini gömdünüz mü..? “ diye sordu…Belli ki odaya arkadan giren Zehra annesi için yeni bir umut olmuştu…”Evet anne ! doğru…abimi, ilkinde namazından sonra defnettik..”

Bitti…

Yaşanan olaylar gerçek olup ; farklı kişilerin hayatlarından alınarak kurgulanmıştır…
Okuyan.ve özellikle de yorum yazarak destekleyen herkese çok teşekkür ederim..