1828 yılının 11 şubat gecesi,Alexandre Dumas Pere ’in<<III.Henri>> adındaki piyesi ilk kez temsil edilecekti. Dumas,daha sabahtan,gece için hazırlık yapmaya başlamıştı.Elbiselerini ütületti,pabuçlarını boyattı.Akşam üstü herşey hazırdı.Dumas,büyük bir telaş içinde,elbiselerini aldı,giyinmeye koyuldu.Son bir defa aynaya bakıp,kendini görmek istemişti.Aynaya bakınca,birden şaşırdı.O telaş içinde,yakalık aldırmayı unutmuştu.
Artık vakit de çok geçti.Dükkanlar kapalıydı;başka bir yerden de yaka buldurmasına imkan yoktu.Dumas, hemen oracıkta eline geçirdiği beyaz bir karton parçasını yaka biçiminde kesip,gömleğine iliştirdi.Karton yakalı şövalye o gece tiyatroda çok büyük şöhret kazandı;
bir gece içinde Paris’in taçsız kralı oluverdi.

Dumas, soylu bir aileden gelmesine rağmen,ömrünün sonuna kadar bir halk çocuğu olarak kalmayı tercih etmiştir.Dedesinden de Zenci kanı almış olması,Dumas’ın zaman zaman tenkitlere uğramasına,olaylara maruz kalmasına yol açıyordu ama,Dumas’ın kızma adeti yoktu.Övülünce omuzlarını silker,yenilince de hafifçe gülümserdi.

Bir gün,ailesinin soyluluğuyla övünmekten hoşlanan bir şımarık delikanlı Dumas’a şeceresini sordu.

Dumas:<<Babam soylu bir generaldi,büyükbabam Zenc’ydi,dedem de maymundu.Buna göre,benim ailemin bıraktığı yerden seninki başlamış oluyor.>>

Dumas’la Balzac çağdaş iki dev yazardılar.Yanlız,birbirleriyle hiç geçinemezlerdi.Balzac,sanat çevrelerinde Dumas’dan daha çok ilgi,itibar gördüğü için,kendini Dumas’dan üstün sayıyordu.Bir toplulukta,Balzac,genç yazar Dumas’ın burnunu kırmak,ona iyi bir ders verebilmek amacıyla:<<Yazı yazma yeteneğimin azaldığını sezdiğim gün piyes yazmaya başlayacağım>>dedi.

Dumas hemen atıldı:
-<<Öyleyse ne duruyorsunuz,hemen şimdi piyes yazmaya başlasanız iyi olur...>>