SeVgİ

• 6 Mart 2008 Perşembe 15:28:15

hayatda tatmaya değer tek duygu,en icten en samimi en yoğun yaşananıdır
tafsiyelere sığmaz,ucsuz,bucaksız,en saf,en katıksız,yaşama sevinci aşılıyan tek duygu.
sevgi güzel,fakat nere kadar,zamanın dışında yaşandığı müdtetce,ya bugun,sevgi ne manaya geliyo diye hic düşündünmü? değersiz beş para etmez,kısacası düzmeceden ibaret
sevgi,o katıksız,saf,karşılıksız sevgi cok öncelerde kaldı.önceleri seni seviyorum demeye utanırken insanlar,bugun en bol sarfedilecek sözcük haline geldi.önceleri geniş mana taşıyan sevgi bugün palavra...
yeni tanışan 2 kişiyi düşün,karşılıklı bekledikleri ilk sözcük"seni seviyorum"olur nedense oysa bu sözcük bu büyülü sözcük söylendiği ana kadar değerlidir,eminim sende bunun farkındasın.
bence seni seviyorum demek önemli değil bunu ıspatlamak gerekir.
o kadar kolayki söylenişi,o kadar kolaykisarfedilişi,şaşırıyorum şaşırmamak eldemi? bari sen,bari sen emin olmadan söyleme o iki kelimeyi görünüp,görünüp koybolmakta o kadar inatcıkı;sevgi dedikleri,aşk dedikleri... bugün var yarın yok...yarın asla olmayacak eğer karşılıklı saygıyla ilgiyle yoğrulmazsa...o kadar yalan sevgiler varki?insan geriye dönüp sormakta gecmişine hesap sormaktan alıkoyamıyo kendini...ve soruyor büyük bi inatla soruyor"neredesiniz"diye...
kendide biliyo aslında geri dönmelerinin imkansız olduğunu,ama sende biliyosun,insanlar ümitle yaşar,ve insan hayal ettiği müdtetce var oluyo... ve her gecen gün,her biten sevgide bir parcamız kalıyo ve terkederken gecip giderken arkalarına bile bakmadan sessizce kayboluyolar,bir daha dönmemecesine...
ve insan ister istemez özlüyor kendi kişiliğini ve kendindeki dostlarını,sevgilerini,değer verdiklerini!...
bundan sonrasımı?bundan sonrası kocaman bir mahşer yanlızlığı,sonsuza dek sürecek...sonsuza dek yaşanmaya mahküm olunan mahşer yanlızlıkları...düşdüğümüz her boşluk bize gidenleri hatırlatır.bilirsin acımadan terk edip gidenleri,yıllarca uğraşıp sevgimizle yoğrulup binlerce cefa cekerek inşa etdiğimiz dünyayı yıkıp gidenlere...hata en cok sarf etdiğimiz duygulara haksızlık ediyor,ama bu bile korkutmuyo gercek sevgiyi,gercekten seveni...biliyorum hayat benide istemiyo,ama ben ona karşı güclü olmaya calışuyorum onun benden ne isdediğini bilmemezlikten geliyorum ona karşı koyuyorum...herşey olabildiğine dürüst,olabildiğine yoğun yaşamaya calışıyorum ,yinede acımız herkes gibi,tüm insanlar gibi önümde olup biten hic bir şeyi değişmeye güzüm yok,yok gibi...kendimle boyle kavgalıyken bile,kimseyle kavga etmek istemiyorum,varolmak,derinden hissetmek ve herşeyden önemlisi hissedebilmek istiyorum...inan ne zamandır yaşamıyorum hic kimseyi,tanıdığım sandığım insanlar öyle cabuk değişiyoki,yaptığım hatalat sonucunda,bütün öfkem kendime yöneliyo...
biliyorum,en azında cevremdede görüyorum,herkes öylesine kopmuşki hayatdan.öylesine sarılmışki kendi korkularına...
kimsenin kimseyi düşündüğü yok sende hayat gibi ol hayat gibi davran bana,sende bana karşı acımasız ol...
tıpki hayat gibi onun yaptığı gibi,biliyorum hic olmayacak bişeyi istiyorum senden,ama yap bunu!...
cünkü ne kadar istemesemde sana bu halinle bağlanamıyorum.bu koşulsuz her ne olursa olsun sevme haline bu dünyaya ait olmayan,bu hayata yakışmayan iğliğine.
seni bilmem ama ben yıllardır kenimi ve sevgiyi öyle yanlış yerde aradım ve gecmişimden öylesine acı cektimki...artık geri dönüyorum maziden... kaybolduğum yerden geri dönüyorum.
bir mahşer yanlızlığıda olsa benimkisi inat etdim kendim olmaktan...bu yüzden retdetdi beni dünya,sonzuza dek terk etdi...
bari,senbarisen anla beni;yanlız sen anlamaya calış,yanlız sen tanı beni.yanlız sen bil icimdeki fırtınaları
ne olur
bana karşı bu hayat kadar acımasız ol ve sonra seninle geleyim her nereye gidersem.
sevginin zamanı yok bir bakmışsın yanı başında sana gözbebeğin kadar yakın;
bir bakmışsın olabildiğine uzak...
zamansa bu hayata en nankör, en acımasız olan,önce saf duygularımızı calar zalim hayat,ardından yüzümüzden gülümsemeyi;
her eksilen takvim yaprağı ile birlikte ömrümüzden bişeyler daha calar
ve sonra gencliğini,en doyumsuz,en mutlu...hayatındaki bu güzel "an"ları calar zaman
zamana karşı koyabilecek en etkili güc sevgidir
bazen o kadar bencil o kadar canavarlaşırki zaman,işte o an onu durdurmaya ve ona karşı gelmeye kimsenin gücü yetmez
işte o an yenilir sevgi...belkide öyle olduğu zannedlir
eğer bugün icindeyim,bir ömür icin,birlikte edilmiş bir yemin,saf göz yaşları icin varsa sevgi işte o an zaman bile yenilir sevgiye...işte o an bükülür beli zamanın o acımasız,bencil,gaddar canavarın.
sence kaldımı böyle sevgiler?zamanı yok diyoruz sevginin,ama icinde bulunduğumuz zamandada yeri yok.boylesine cıkarcı böylesine savaşcı,böylesine inatcı insanların icinde böyle bir dünyada yeri yok...
sevginin zamanı yok bir bakmışsın elindeki bir cicek,bir bakmıssın dilindeki ezgi,bir bakmışsın mas mavi deniz...
hepsi senin sevgindir,hemde sadık sevgililerin.
ve bir gün...
bir de bakmışsın,karşında senin icin,senin mutlu olman icin karşına cıkan sevgili.işte o an sım sıkı tut ellerinden ve sakın bırakma...
unutma sevgi nazlı bir kelebek gibidir kacar peşinden koştukca,korkma sevmekten,korkma ona söylemekten,bir gün icinden gecenleri söyleki yarında"keşke"kelimesi hic olmassa.bugün duygularını anlatki sevdiklerine bir gün kaybetdiğinde pişman olmayasın...
zamanla savaşmak icin güzlü olmalısın.unutma,hayatda en etkili gücdür sevgi,unutma,sevgiyle ancak sevgiyle insan tüm güclüklerin üstesinden gelebilir.
yanlızca sen,yapacağın iş yanlızca sevmek herşeyi,herkesi;sonsuza kadar sevki yarınların lugatında"keşke"sözcüğü yer bulmasın!...

D.Ö
O.G