Biz’e niyetlenmişken körü körüne, kör olmuş aşkın kahkahasında bulduk kendimizi. Bu bitmez diye yalan söylemiştik birbirimize, bağıra bağıra çağıra çağıra. İnanmıştık birbirimize en şizofreni düşüncelerle. Tövbe etmiştik ayrılığa oysa, yokluğun nam saldığı sokaklara karanlıklara alkole bıraktık kendimizi bir anda. Koşa koşa bıraktık kendimizi ayrılığın uçurumlarına, bıraktık ellerimizi dağıldık. İçimizden kayıp giden biz, bittik.

Biliyordum senin adın yaşamaktı ve her yaşanmışlığın bir bitişi olacaktı.
Buda geçer dediklerinin hiçbiri de geçmedi.

Aşk bize en güzel çocuktu, biz büyütemedik.
Olsun sevgilim, yine de sana çok teşekkür ederim,
Güzeldi...

Erkan İpek / 03.01.2013 | 20:40

.................

Merhaba eski yaş’ım, ya da sensiz yalnızlığın boşluğunda yaş’landıran kadın. Konusu hoşlantıyla başlayan aşkla devam eden biz’liğin, ayrılıkla noktalanmasında emeği geçen ihanet tanrıçası.

Sana inanmaya niyet ettiğim yerden yazıyorum. Kelimelerin kifayetsizliğini maruz gör, çünkü sende kifayetsiz kaldın ömrüme ömür olmaya.

Adın umut iken, unutulmuş olduğun yerden yaşayamaya başlayacağım hayatın sancılı hikayesine. Ve aşkın dualarından mahrum kalman dileğiyle unutuyorum seni.

İçimden gelmese de son sözümde sana bu dünya da MUTLULUKLAR dilemeden edemeyeceğim.
Çünkü eyv’ALLAH’ın var sevgili,aşkta oynanmış en güzel roldü gözlerin.
Ve yine sana çok teşekkür ederim, bana aşkı öğrettiğin için...

Erkan İpek / 04.01.2013 | 21:25