İçimdeki çocuk

• 3 Ocak 2013 Perşembe 14:04:38

-Küçük yüreğim korkudan tir, tir titriyordu. Hava soğuktu ama içimdeki üşümem havanın soğukluğundan değil de, korkunun bende yarattığı korkunun karmaşık ucube eserindendi.
-Anam desen hem bağırıyor hem de ağlıyordu. Bir taraftan da gecenin ilerleyen zifiri karanlığında nereye gideceğimizi şaşırmıştık.
-Komşular bizim ağlama ve çığlık seslerimize uyanmış evlerinden don gömlek dışarıya çıkmışlar bizlerden tarafa bakıyorlardı.
-Karanlığın içinden bir kol bana doğru uzandı küçücük elime o el beni tuttu ağlama gel diyerek beni götürmeye başladı.
-Anam da yanımda ağlayarak benimle beraber geldi. İkimiz birden o gece elimden tutarak götüren komşunun evine sığındık.
-Komşunun evindeki odalardan birinde soba hala yanıyordu. Komşumuz Ayşe teyze, bizi yanan sobanın başına oturttu ve bize ağlamayın artık, geçti artık korkmayın burada emniyettesiniz diyordu bize.
-Babamın büyük abimle olan kavga sesleri ve arkası, arkasına savurduğu belden aşağıya küfürleri dışarıdaki karanlığı hala aralıyor bizler içeride olmamıza rağmen bize kadar ulaşıyordu. Onun bağırırken her söylediğini duyabiliyorduk.
-Biz sobanın başında hala titrerken dışarıya çıkan Ayşe teyze elinde bir tas çorba biraz da zeytin ekmekle yanımıza geldi. Bizlere aç olabileceğimizi söyleyerek önümüze koyup yememizi söyledi.
-Bir taraftan da demlikte gündüzden kalma çayı ısınması için sobanın üzerine koydu.
-Ben hala gecenin korku dolu şoku içinde yaşadığım gördüğüm olaydan dolayı kendime hakim olamayıp, iç çekerek ağlıyordum.
-Ağlamamıza uyanan Ayşe teyzenin yaşıtım sayılan uyuyan küçük kızı olan Elmas’ da yatağından kalmış yanımıza gelmişti.
-Bizim ağlamamızdan etkilenmiş olacak ki, korku dolu gözlerle bizlere bakıyordu.
-Onun bize acıyan bakışları karşısında nasıl da ezilip büzüldüğümü bu gün bile asla unutamam.
-Utanıyordum;
-Kendimden ailemden evde kavgasını dayağını eksik etmeyen babamdan, kavgaya neden olan büyük abimden, her şeyimden utanıyordum. Ve bir an evvel ailemden kaçmak bulunduğumuz çevreden uzaklaşmak kimselerin beni bulamayacağı bir daha geriye evimize dönmek istemediğim yerlere gitmek ortalıktan kaybolmak sır olmak istiyordum.
-Ben bunları içimden geçirirken yaşıtım olan evin küçük kızı Elmas’ın bana bakıp, bakıp bana acıması beni yerin dibine sokuyor kahrediyordu.
-Oysa o sabah beraber evin önündeki damda onunla sek, sek oynarken onunla beraber gülüyordum yine onunla beraber oyunun verdiği neşeyi sevinci çocukluğumuzu paylaşıyordum.
-Şimdi onun bana acıması karşısında içimdeki eziklik içimdeki ortama isyanım, yaşadığım hayata yeter artık durma git buralardan diye haykırıyordu.
-Ama nereye gidecektim;
-Vakit son bahardı, kar ha yağdı ha yağacaktı, evlerde sobalar kurulmuş zemheri yaklaşmıştı. Kış kapıya gelmiş dayanmıştı.
-Ama kafama koymuştum anamın babamın haberi olmadan kaçacaktım.
-İçimden hele şu geceyi bir geçirelim yarın bir olsun o gece giremediğimiz eve bir girip çıkalım sonrasında nasıl olsa kavganın dayağın eksik olmadığı evimizden kaçmak için bir yol bulurum diyordum içimden.
-Bir taraftan da zavallı anamı düşünüyordum.
-Haydi, ben evden kaçtım kurtuldum. Ya o, ya o ne yapsın, nereye gidecek bir anası var ne babası, ne de sığınacak yakın bir akrabası var yaşayan deyip duruyordum, içimden bir taraftan da onu düşünerek.
-Gece bir hayli ilerlemişti, dışarıdan bizim evden taraftan gelen sesler artık kesilmişti.
-Anam elimden tuttu kalk dedi oğlum kalk sanırım babanın kızgınlığı geçti, evimize gidelim konum komşuyu da daha fazla rahatsız etmeyelim gece vakti diyerek beni aldı dışarı çıkardı.
-Komşumuz olan evine sığındığımız Ayşe teyze o gece bizi bırakmayıp orada kalmamızı ısrar ettiyse de anam onlardan utancından olsa gerek ki, orada o gece kalmak istemedi.
-Ben de o gece onlarda başkasının evinde fazla kalmak istemiyordum. Ayşe teyzemin kızı olan arkadaşımdan yaşıtımdan çocuk kalbimle sevdiğim Elmas’ tan utanıyordum.
-Anam sonunda, elimden tuttu kavganın yaşandığı bizim eve doğru gittik kapı kapalıydı arkadan kilitlenmişti uğraşsak da, kapı açılmıyordu.
-Geri dönmeyi düşündük ama anam da ben de bunu ar meselesi yaptık. Belki de o anda, anamdan çok ben istemişimdir geri dönmemeyi.
-Çünkü akranım yaşıtım beğendiğim sevdiğim oyun arkadaşım Elmas’ın bana acıyarak bakmaları gözümün önünden bir türlü gitmiyordu.
-Kapıyı zorlamaya açılması için çalmaya evdeki babamdan bizleri de döveceğinden korktuğumuzdan evimizin hemen yakınındaki ören yerindeki taşların ağaç kalıntılarının arasına girdik o gece anamla koyun, koyuna birbirimize sarılmış olarak soğukta gün ışıyıncaya kadar gece boyu bekledik.
-Anam beni sımsıkı sarmış ören yerindeki sığındığımız yerde uyutmaya çalışıyordu. Kendisi desen düşünüyor için, için ağlıyordu.
-Oysa ben de hiç uyumamıştım. Şafak yaklaşmış sabah ezanı okunmaya başlamıştı.
-Evimizin kapısı açıldı babam gece sakinleşmiş olacak ki camiye doğru gidiyordu.
-Onun gittiğini görür görmez kapıya yöneldik baktık kapının anahtarını her zamanki koyduğumuz yerine koymuş orada duruyordu.
-Anahtarı alıp içeriye girdik.
-Hiç unutmuyorum sanki o gece o evde hiçbir şey olmamış gibi anam ekmeğini yemeğini yaptı babamın camiden gelmesini beklemeye başladı.
-Babamın gece dövüştüğü kavga ettiği oğlu büyük abim evden kaçmış sır olmuştu.
-Anam üzgündü;
-Anam o gece hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam edip bağrına taş basarken, ben ise, o gün sabah babam camiden gelmeden, yaşadığım bu korkunç gecenin sonunda yapmamam gereken şeyleri nasıl yapacağımı düşünüyordum.

İçimdeki çocuk.

Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde
Boynu bükük gezinen,
Ama mutlu.
Gözleri ağlarsa’ da yüzleri gülen
Üzüntüye kedere boş veren,
Çilekeş,
Derdi tasayı yok bilen,
Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde;

Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde
Üstü başı yırtık perişan,
Ama mutlu.
Ağlamayı unutmuş sevilmeyi unutmuş
Kaderi kabullenmeyi bilen,
Küçük hatır almalarla mutlu olmayı bilen
Gülerken ağlayan,
Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde;

Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde
Anayı unutan babayı yok sayan,
Ama mutlu.
Bağrına taş basan, sokaklarda yatan
Çalan çırpan yer yurt soyan,
Huysuz,
Tinerci şarapçı,
Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde;

Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde
Yufka yürekli demir bilekli,
Ama mutsuz.
Anam der babam der ağlarken sevgileri var içinde,
Kendi dünyasında, garip,
Ama sevecen,
Yüreği yufka, yardımsever
Bir sokak çocuğu büyüttüm içimde;İ