- 1878 Okunma
- 14 Yorum
- 2 Beğeni
ÖLÜME BEŞ KALA
Acı.....
Geçer mi hemen...Sızlayan bir yara gönül çeperlerimde. Nedir bu telaş..Nedir bu gitmeye heves sevdiklerimizden. Bir nefes nefese karıışır. Bir bakış ölümle dans eder ama yine de gözlerden süzülür bekleyenin..
Dur gitme ne olur..Daha çok erken.
Henüz sevmekten yorulmadık ki seni.
Daha dün değilmiydi yoksa senden harçlık istediğimde yok şu anda demiştin.Bende o çocuk feveranıyla seni taşlamıştım.Ah be baba yarısı....Neler neler yaşadık seninle..Kız derdin az uslu ol erkek Fatma gibi dalaşma çocuklarla dövme şu erkekleri..Bak şikayet eksilmiyor kapıda. Sonra babandan korkup arkama sığınıyorsun.Bu sefer seni korumam bilesin deyip yine koruyan yine kanat geren amcam.Bana sen öğretmedin mi mücadeleyi..Biz yetim büyüdük.Ama kimseye muhtaç olmadık.Sakın sende olma derdin.Kanayan dizlerimi sararken ah be deli kız bir gün düşüp öleceksin ağaçlardan dikkat etsene derdin.
Ben ölmedim Amca.Hala mücadele ediyorum hayatın çıkmaz sokaklarıyla.Bazen Don kişot gibi hayali yel değirmenleriyle savaşıyorum..Bazen iki yüzlü namert insanlarla.Ama dimdik duruyorum ayakta..
Sen... Ne çabuk vazgeçtin bizden.
Sen ne çabuk vazgeçtin evlatlarından ki böyle yatak yorgan serildin kapıya.
Kim icat ettiyse bu kanser denen illeti gelmişine geçmişine .......
Tamam doktorlar tükendi desinler..Umut yok desinler..
Ama umut biziz be baba yarısı..Kalk yattığın yerden.Ölüm uykusuna sarılmaya ne kadar meraklısın. Hadi gel çekelim kafaları çıkalım gece sessiz caddelerin anasını ağlatalım eskisi gibi.Ama kalk be artık. Yetmedi mi çektirdiğin acı.
Ölürsen de ben dimdik ayakta öldüm de..
Ama ölme be Amca..
Ayvazım DENİZ
YORUMLAR
Allah rahmet eylesin. İnce duyguların terennümü. "Ölüm Allah'ın emri, ayrılık olmasaydı" sözü ne de güzel açıklar hisleri. Yıllar geçtikçe acı azalır da özlem artar.
Kanser tabi asrın hastalığı. Bir yandan da beni çocukluk yıllarımın "Canım Kardeşim" filmine götürür. Tarık Akan, Halit Akçatepe, Kahraman Kıral, Metin Akpınar, Adile Naşit, Kemal Sunal gibi isimlerle sahne alan kalabalık kadrolu Ertem Eğilmez filmlerinden biri. Konusu ne acıklıdır. Fakir abi yakın arkadaşıyla beraber Lösemi olan küçük kardeşine izlettirmek için televizyon almak ister. Tabi televizyonun ülkemizde yeni yeni görüldüğü, çoğu evdeyse henüz olmadığı bir devir. Bir türlü alamadıkları televizyonu sonunda çalarlar. Eve televizyonu kurdukları gece ufaklığın yatağında uyuduğu zannedilir. Oysa gerçekte hayata gözlerini yummuş bulunmaktadır. Tarık Akan feryadı koparır, Halit Akçatepe gözlerinde yaş dona kalır. Ne zaman izlesem içim ürperir vesselam.
Gam kasavet verdiysem affola...
Tekrar başınız sağ olsun...
Ama umut biziz be baba yarısı..Kalk yattığın yerden.Ölüm uykusuna sarılmaya ne kadar meraklısın. Hadi gel çekelim kafaları çıkalım gece sessiz caddelerin anasını ağlatalım eskisi gibi.Ama kalk be artık. Yetmedi mi çektirdiğin acı.
Ölürsen de ben dimdik ayakta öldüm de..
Ama ölme be Amca..
Bu haykırışlarınız duamız olsun ve sevenler ne olursa olsun acı çekmesin
ve ölümde olsa acı çekmeden olsun
sevgilerimiz dediğiniz gibi daim ve çelik gibi sağlam olsun
İçimi yaktın kavurdun canım. İçten ve samimi hissedilen duygular. Bu duyguları sana hissettiren amcana sonsuz saygılarımı sunuyor ellerinden öpüyorum. Acil şifalar diliyorum. İyi haberlerinide okuruz inşallah. Kucak dolusu sevgilerimle...