Bu gece bir yılın daha son gecesi.Ellerimle maziyi şöyle bir yokladım...Ahhaa bir şey tuttum!
Toz bağlamış üstü.Temizledim parmaklarımla, parladı, canlandı.
Kar yağıyor, bahçe bembeyaz.Karataş’la, Kurtdeliği’de..
Heyt be ne güzel!
Koştum ve kendimi bahçeye, karların üstüne attım.En çok sevdiğim di, karın üstüne yatıp, kollarımı ve bacaklarımı açmak. Biraz şarkı söylemedim, sonra sustum, kar yüzüme yüzüme yağıyor, az birazda çiziyor.Anneciğimin sesini duyuyorum..
-Nazire kızımm, hahh ordamısın?
-Burdayım annemmm.
-İyi tamam, sesin kesildi de!
Sonradan öğrendim annemden, ozamanlar benim sessiz kalmam pek hayra alamet deyilmiş, her sessizlik bir vukuatımmış, mutlaka altından bir şey çıkarmış!

Deredeki buzu kırmak isterken, buzla suyun arasında çoook kalmışım..
Ya da ağacın tepesinde elbisemin eteği dalda, yüzüm yere dönük, ha düştüm, ha düşeceğim..
Anladığım kadarıyla pek ele avuca sığan biri deyilmişim..

Annemin o güzel sesini duyuyorum yeniden.
-Hadi Nazlım, gel artık.
Koşuyorum, annem üstümden karları temizliyor, saçımı, başımı düzeltiyor, alıyor içeriye, ohh diyerek bitane de öpücük konduruyor yanağıma..
-Oooo buz gibi olmuş yanakları, yıka elini yüzünü geç sobanın yanına.
-Iııhhh annee ellerim temiz baaakkk..
-Hadi benim cici kızım.
Gaz aldım mı olay tamam.
Annem neler yapmamış, oooooo burma baklava, helva, dolma, köfte, bişi(yağda kızartılan tava büyüklüğünde, hamur işi) ,kaygana, lemis, kavurma çıkarmış, pestil, dut, köme, ceviz...

Ablam odada oturmuş, radyo dinliyor, koşup öpüyorum yanaklarından.Dur diyor, durmuyorum...
-Anneee yaaa, anneeeee..
-Nursall kızım ne varr ?
Ablamın sesi kesiliyor.Annem koşuyor odaya, ablam yerde, üstünde minderler, ben minderlerin üstünde..
-Niye ablanı üzüyorsun kızımm ?
-Iıııh ablam benle oynamıyor..
Elimden tutup, mutfağa götürüp oturtuyor elimede pestil veriyor.Ablam kurtuluyor benden..
Hava kararmak üzere.Babacığımın sesi duyuluyor, kapı açılıyor, annem avluda babamı karşılayıp elinden fileleri alıyor içleri çok dolu..
Koşup sarılıyorum bacaklarına. Alıyor kucağına, kokluyor beni..
-Benim annemmm.. nasılda güzelmiş nanakları, kokluyor..

Babacığım daha kırk günlükken ölen, yüzünü bile görmediği annesinin adını koymuş bana..
Bu benim demiş babasına, üvey annesine ve kardeşlerine, utana sıkıla..Öbürlerini siz koydunuz.
Yüksel, Köksal, Nursal, bir benim adım onlara uymaz dı Nazire.

Fileleri boşaltıyor annem, mandalina veriyor elime, filede neler yok, portakal, nar, şeker, fıstık, leblebi, kestane boşalt babam boşalt...
Bu seneki yılbaşı gecesi Cihan ’gilde.

-Tamam mı Münire diyor babam.
-Tamam tamam, Ömer Çavuş..
Hadi çocukları hazırla.
Abilerim hazır. Ablam da hazırlanıyor, geriye ben kalıyorum. Giydiriyor cicilerimi annem ve tembih ediyor.
-Yaramazlık yok Nazlım, tamam mı, kafamı sallıyorum.
-Cihan’la oynayabilirmiyimmm ?
Cihan benim en çok sevdiğim arkadaşım, abileride abilerimin. Komşu kızı Neriman’da ablamın.
-Tabiiki yavrum.

Eller dopdolu çıkılıyor evden. Kardan gırç gırç gırç sesler çıkıyor.
Kürt Rızalar’ın evine doğru yol gidiyor(O zamanlar herkezin bir tanıtım şekli vardı )Safinaz teyze karşılıyor, hoş beş.
Masalar kuruluyor, sobanın üstünde kestaneler, teyp çalıyor gençler, tombala torbası masada, biletler konuyor bir kenara üstleri işaretli karışmasın diye.

Yere sofra bezi seriliyor. Üstüne sini(Kısa bacaklı tahta masa ) babam kollarını sıvamış un dökülüyor, şeker var, Cihan’la bana oturun diyorlar. Bakıyoruz, çoook güzel..
Babam bir şeyler yapıyor, o büyüyor büyüyor..kocaman halkalı şeker gibi oluyor. Ben soruyorum durmadan
-Bu ne, bu ne ?
-Babam, tel helvası annem diyor, sen cici kız ol.
-Ama ben zaten cici kızım.
-Tabi tabi diyor ordakiler koro gibi!!!
Cihan mızıklıyor, beni ittiriyor..
-Ben neyim Ömer amca ?
-Sen de delikanlısın.Bu söz Cihan’ı bir havaya sokuyor ki Allahhh... Cihan o kadar saldırmalarıma benimle muhatap bile olmuyor.
Abimler tombala oynuyorlar, onlara sarıyorum, arada bir kaçıp dışarda sigara tellendiriyorlar. Ben peşlerindeyim , tembihliyorlar.
-Babam gile söylemek yok tamam mı ?
-Seni yarın kaydıracağız..
Ellerimi ağzıma götürüyorum, sıkı sıkı tutup içeri giriyorum.
Annem;
-Ellerini çek ağzından yavrum, rahat nefes alamıyorsun.
Başımı iki yana sallayıp, gözlerimle olmazz işareti yapıyorum. Abimgil bana aferin diyor, bizaman sonra unutup açıyorum. Ne zaman baba diyecek olsam Gürbüz abiden bir öksürük ve bana kayak işareti.
-Tamam ya söylemeyeceğim!
Annemgil dikkatimi başka yöne çekiyorlar, yumurtlamayayım diye.
Ablamgilden tık yok öğle sessizler ki.Sadece bakıyorlar.
Türküler, şarkılar söyleniyor.Anılar anlatılıyor, oyunlar oynanıyor..

Nolur gene toplanın. Ben bu sefer ablamgil gibi olacağım, söz.Aynı şeyleri bir daha yapın..

Ne mutlu idik annem Münire Hanım,babam Ömer Bey, Yüksel, Köksal ağabeylerim, Nursal ablam ve ben.

Önce babam bir yere gitti ve hiç gelmedi..
Altı yıl önce de annem babamın yanına gitti, sekiz ay sonra da Yüksel ağabeyim . İki yıl evvel de Köksal ağabeyim yanlarına gitti.
Yılbaşı geceleri de özelliğini kaybetti..
Biz iki kişi kaldık, kara ile ak gibi !!!
-Ablaaaaaaa bana babamın tel helvasından ver nolurrr
ablaaaaaaaaaaaaaa.....


Nazlıgelin