Gün gelir gülşene dönüşür direngen her yara...Yaranı sevdim ENDENİZ. saygı ve sevgimle.

:'(

çok güzel. çok güzel. ne kadar sevindim sabah sabah bilemezsin. bu kalem, bu yazıyı yazan ellerin sahibi için nicedir umut ettiğim böyle bir yazıydı. dileğim buna benzer yazılarını hep görürüm. Rabbimiz Yar'imiz, Yarimiz Yardımcımız olsun. kaleminin yolu açık olsun.
Allahım razı olduğu kulları arasına alsın.
selamlar, sevgiler. ellerinden yüreğimle öperim.

ne çok susasım,ne çok konuşasım geldi böyle...

Allah'a şükrettim neden bilmem işte,iyi ki seninle aynı yerdeyiz.. senden ve bu defterde(kimseye haksızlık olmasın ama) okuduğum en güzel nesirdi kesinlikle...çünkü yazıdan öteydi..sanki sînesine Kuran'ı bastırmış ağlayan birinin inlemeleriydi bunlar,yazı değil..ıslak ıslaktı tüm cümleleri,yalandan riyadan uzak...defteri temizledi,gözümü temizledi,içimi temizledi,ne çok şey hatırlattı.."ben O'nu Cennet sevdasıyla değil,cehennem korkusuyla da değil,rızası için sevdim" diyen Rabiatül Adeviyye'yi duydum satırlarda..

ahhh insanız biz..yaralıyız..ne kutsal bu yara..yaramızla ve yaralı olduğumuzu bildiğimizle güzeliz..yaramızı bilmediğimiz anlar çirkin...herkes okusun dilerdim,herkes...

çok teşekkürler sevgili yazarımız böylesi bir paylaşım için...

bir fonda bizden,hatırlatan yazıya...

http://www.youtube.com/watch?v=ZiMPhxC9jVA

çok sevgimle..Allah razı olsun....

yazınıza yorum yapamayacağım tebrikler, imana iman katan...
“Gevşemeyin, üzülmeyin. Gerçek müminlerdenseniz yükselecek olan sizlersiniz.” Ali İmran/139

saygılarımla,

Çok güzel hazırlanmış bir yazıydı.

Okunmak için okunmaması gerekir, tavsiyemle.


Kutlarım.

Merhaba Aynur hanım,

"Şüphesiz bilirim; O da beni sevmektedir. O’nun sevdiğine ölüm yoktur. Acı yoktur, engel yoktur. İçinde ebedi kalacağım, altından ırmaklar akan Naim cennetleri hürmetine seviyor değilim O’nu. Bir mükafat talep etmedim, ben cehennem korkusuyla da sevmiş değilim O’nu. Yalnız rızası yeterdi yaramı gülşen etmeye"

Yazını defaetle okudum. Buraya aldığım paragrafı ayrı bir ehemmiyetle, şevkle,iştiyakla paylaştım...

Bu paragrafta Yunus'un kokusu var...Anadolu erenlerinin...Hallac-ı Mansuru'un fena makamlarından geçerken duyumsadığı tat, vecd, sekir ve seyir hali var...

Üslubun ve kalp kırıklığın o kadar mütevazı ki...Gıpta ettim..

Taliplerin tasavvufa adım atarken,hocasının imtihanından çıkmış şakirtlerin hal tercümesi gibi...

Böyle titizlikle ele alınan bir yazının muhtevasında milimetrelik zayıf halkalar daha çok dikkat çekiyor ister istemez.

Yazınıza kıymet ve ruhani hava katan peygamber(as) adlarının,kendilerine yakışan tazim ifadeleriyle telaffuz edilmesi ne kadar isabetli olurdu. Çünki tüm diğer detaylarda buna dikkat etmişsiniz...Özellikle de Yüce Mevla'nın(cc) telaffuzunda...

Bir de "İnsan postuna sarılmış hayvanlar..." hitabını daha yumuşak ve müspet kelimelerle telaffuz edebilirdiniz. Çünki yazıda öyle bir sadelik ve nefis muhasebesi var ki, her şey mütevazı bir üslupta...Böyle olunca nefse tat veren, kibir duygusunu çağrıştıracak ithamlardan kaçınmak gerek...

Yazınızın müzüği yazıya özgü olduğuna göre, ben olsam sadece sözlü kısmını tercih eder,müzüğini ayırırdım. Müzikle söz bir araya geldiğinde ilahinin kendisine özgü özgünlüğü ve derundeliği kaybolmakta. Bizler şiirlerde söz ve müzik seslendirmesini kullanmaktayız. Fakat burada işlenen konu çok farklı.

Yorumları okudum..Pembelediğiniz çok şey yazmış...Akla gelmeyen özgün tespitler...kendisini kutlarım...Diğer yorumcuları da...Hepsi ayrı bir ödül sunmuş yazıya...

İşaret ettiğim hususları tırnak içine alırsak, kalanlara tebriklerimi ve teşekkürlerimi gönderiyorum...Özellikle de alıntı paragrafına ...

Başarılarının devamını, yükselen bir kalite ve estetik duygu donanımlı bir tempoda sürmesini temenni ediyorum...

Saygılarımla...

bu yara hiçkabuk bağlamasın, hep tazacik kalsın içimizde...

kaleminiz hep güzel dokunuyor, bamtellerine gönlün.

Allah razı olsun aynur hanım, hayırla kalın..

Eklediğiniz fotoğraf ''Bab' Aziz'' filminin afişini hatırlattı nedense. Tabii asıl önemli olan burada hikâyedir bunu biliyoruz. Sadece fotoğraf mı,elbette hayır,yazılanlar da bu vazifeyi üstlendi. Bahsettiğim film, bir yolculuğu konu alıyordu, yani diğer bir deyişle Yol'u.
Filmden sonra bu hikâyeyi okumak ise apayrı bir anlam kazandı nazarımda diyebilirim.Zevk aldım anlayacağınız. Bir gün izlediğim o filmi bu sayfada tekrar anacağım aklımın ucuna bile gelmezdi.

Hayat üç şeyle kadim; ama şuan sırası değil sanırım...

Devam edelim:

Bab’Aziz filmi,Tasavvuf’un insan hayatındaki önemine ışık tutar. Tüm dervişlerin katılacağı, ama hiç kimsenin yerini bilmediği bir toplantıya katılmak için, torunu (Ishtar)’yla birlikte yola çıkan amâ bir Derviş’in yolculuğunu anlatır.Yolculuk boyunca,karşılarına çıkan insanların hikâyeleri ve torununa verdiği öğütler, bu yolculuğu daha renkli kılar ve nasıl bir yol izlememiz gerektiğine de işaret eder.

Tekrar hikâyeye dönecek olursak, evet fotoğraf daha önce izlediğim bir filmi anmama vesile oldu.
bununla birlikte, yol ve kıble ve hakikat ve çıplak hakikat ve visal...


Kendimce bu kavramlar üzerinde yoğunlaştım.

...

Yol uzun olduğu için, kısa kısa molalar da verilmiş. Bunu ben, kısa olarak kurulan cümlelere bağlıyorum.Öyle ki bu tür düşünsel yazılar yorardı okuru yoksa ve bazı bilimsel yazılar gibi sıkıcı hâl alırdı. Böyle olmaması da ayrı bir güzel.


Peki müzik?


Bir başka tamamlayıcı öğe...

İç konuşmalara dönen hayatın sorgulaması içerisinde aynı zamanda kendi kendini karşısına alıp 3. bir tekil şahsın gözlemleri arasında gidip gelirken güzelleşen bir çalışma. Yazmak bir anlamda yazarının kendini tedavi yolu olmuş olmasa, bin türlü alavere dalavereyle ve şu gidip gelmelerle ne çok mürekkep oyununa döner nesir. Güzel... Kendinden çıkıp kendi insanlığını izlemeye başlayınca kişi daha da kolay anlayıp algılayabiliyor hayatı ve insanları. Selam ve sevgimle...

şu an ne denir ve ne yazılır inan ki hiç bilemedim yavrucuk.

seninle konuştuğum o günün arifesinde dediğim şeyi yaptım ve hatta beterini yaşadım.
çok aşırı ciddi bir şey yoktu sağlığımda ve üzülme diye ilk zaman sana bahsetmedim. ama artık çok çok çok iyiyim şükürler olsun.

ölümden kıl payı yırtmış biri olarak şu an ne yazacağımı epey bir düşündüm kuzucuğum.
sanırım hayat dediğimiz o ince çizgi yalnızca toprak üzerinde belirince güzel oluyor nurcuk.
ki ellerimle tuttum onu ben kısa bir vakit önce. Rahman yaşama hakkımı geri verdi. belki bu bir armağan ya da bir ceza bana ne bilem. belki gitmeliydim O"na
belki göçmeliydi artık kervanım ki, sen bilirsin ondan bahsedince içim sıra çoşan deniz ayaklarımı ve korkunç telaşları mı...

gözlerim en çok onu düşleyince ıslanmayı seviyor. ondan bahsedince dünya ölüyor içimde.

rüyalarım son buluyor. bütün kuşlar dökülüyor içimin göklerinden. ağzım tıpkı bir bir sitare. ağzım koca bir uzay boşluğu. soluklarım bir küflü merdiven altı. ayaklarım kırık bir rüzgar yatağı.

hiç bir cümle yön bulamıyor onun var ettiği en aleni boşluklarda bile. gök değil yer diyorum illa. illa ki taş olmalı illaki balçık olmalı diyorum. Neb-i o koca göklerde dolaşıp en son toprakta uykuya dalmış değil mi?

işte o toprak olmalı diyorum sayısızca. toprak olmalı diyorum illa. Yesrib Yesrib Yesrib. kumrular gibi ağzımda bir titrek soluk yalnızca. yola koyuluyorum sararmış bir ya nasiple. yeşeren bir vuslat ve çığlıklar arasında ağlak o umutla.

ona çok teşekkür ediyorum elbet. Bana sayısız nefesler imde toprak kokan bir iman sunduğu için.

ağzım toprak biliyorum dilim gök. biz birleşince o "ehadiyet" sofrasında bir cennet oluyoruz cennet kapısına varıyoruz. o korkunç anın çemberinde gözlerimi bir an kapadım ve belki hayatımda ilk defa Rabbin bana ne kadar çok yakın olduğunu aleni olarak hissettim.

öyle ki insan;bütün acılarını unutup umud ettiği devaların tümünü tek cümlede buluveriyor bir anda. anlamsızlığın dahi bir anlamı varmış öğreniyor insan. zerre kadar hayır ve zerre miktar şer ziyan edilmeyecek. ne şükür ya Rab. ne hamd bu Ya Alim.

"ialillahveinnaileyhiraciun"..evet şüphesiz iman ettik sana
her şey seninle var ve her şey seninle bir bütün. doğan gece,ölen gün,geçen mevsim,dökülen yaprak...üşüyen serçe
ağlayan gül,susayan bülbül...


dalları gümüşten bir can kuşu uçar belirsiz bir gök boşluğuna. ve yasin çiçekleri takmış olan bir melek, alnından öpünce o nazlı Yari,yarasından kevser ırmakları doğar ecelin ve naz makamına erişir gönül...ne güzeldir şahı güzin önünde baş eğmek. ne onurlu bir şereftir var edenin cemaline müştak olmak ve huzuru ilahide el bağlamak. Allah ve Rasul bağımlılığı. nasıl bir nimetttir bu ey insan.

ey yeri var edip gök yüzünü alabildiğine uzatan Mevla

yedi kat olan gökten sekiz cennet müjdesi beklemekteyim... taleb etmekteyim. yasa dışı bir arzu ile sevmekteyim seni. ve öyle seviyorum öyle seviyorum ve bilirim seviliyorum.

en büyük hukuksuzluğumdur bu bilirim. ben adil olmayan bir niyet ile yaşadım hep. hem cennet diledim ve hem cehennemden korktum.

oysa senin var olduğun her yerde ben eminim biliyorum. emin bir kudret elindeyim en eminim. ateşlerde selamet
cennete bir yasak lokma olmak bile azim bir keramet . bir Adem tövbesi,bir Musa duası,bir Muhammed nidası.

işte seni sevmek ümit ve korku demek. ateşinde cennet cennetinde öyle güzel dehşet. yeter ki sen ol var olduğum her ızdırapta
yeter ki sen ol olmayan ben de.

insan en çok kendine yalancıdır bilirim. ilk önce kendine yalan söyler. ve sonra yabancılaşır kendine mecburen. kendine yabancı olan varlık kedinde var olana da yabancılaşır en son.
ve kendi olmaktan çıkar nihayet. ve büyüdükçe çocukluğuna dönmek ister.

her geçen gün bir diğer dünü özleriz. en çok annemizdir sevdiğimiz. anadır çünkü,anaçtır o.

sevmeliyiz ki bilelim Rabbin neden bizlere "ben size annenizden daha şefkatliyim"dediğini. anlayalım bunun anlamını.


öyle ya, o bize soğuk bir sudan ve anneden daha şefkatli. öyleyse hamd ve şükür yalnız o"na...


güzel arkadaşım benim, bu yeni yıl saçmalığından pek anlamam ben ama Mekkenin fethi olması sebebiyle gününü tebrik ediyor gözlerinden öpüyorum.

netimde sorun var o yüzden arzu ettiğim gibi yazamadım. ama inan yazı ve fonu müthiş beğendim. günümün seçkisi...


duamsın


(.























Lavi_(n)_Su tarafından 1/1/2013 1:51:57 PM zamanında düzenlenmiştir.

Benim canım yazarım, güzel Engindeniz'im...gözüm yaşlı okudum...bil ki yaran yaramdır.
ve ben bildim ki o yoldaki her yâr sanılan yalandır.


Ne diyeyim..ilhamına da her satırına da yüzüm sürdüm.

Hiçbir yazınızı bu kadar çok sevmemiştim

"Bir yaram var, bin dermana değişmem"



Teşekkürler
Saygıyla

"İçtikçe susatan su..."

Yaram yarimdir, yarim yaramdır, evet ama....
Birşey var yine de
bu kalemi okurken huzur ile evet deyip,diye iç çektiğim.
O yara doğuştan sanırım ustam,
olmuyor sonradan....
Anlatım, sarıp sarmalayan şiirler gibiydi.

Kaleminize beğenim ve tebriklerimle Aynur Hanım.
Yeni yıl, güzelliklerle gelsin, öyle geçsin, diliyorum.
Selamım, saygım ile.

Nefis, insan ve hiç.. İşte sözün özü bu. Sadece alkışlıyorum.Sayfama hiç uğramadınız ustam.
Sevgi ile kalın.

“Gevşemeyin, üzülmeyin. Gerçek müminlerdenseniz yükselecek olan sizlersiniz.” Ali İmran/139


Son iki yıldır bu ayeti Mevla sürekli aklıma getiriyor. Yaramıza merhemi böyle sürüyor.

Sevgili Aynur inanılmaz haz aldım.

Ve biliyor musun, bu yazında özgürce savrulmuşsun. Tüm benliğin şahlanmış ve öylesine işledin yüreğime.

Sevgiler güzel yüreğine.