Bir Şair Vardı, Behçet NECATİGİL Kastamonulu

• 5 Mart 2008 Çarşamba 23:03:41

Bir Şair Vardı, Behçet NECATİGİL Kastamonulu

Değerli okurlar. Kastamonulu olmalarına rağmen il dışı doğumlu olmaları ya da değişik nedenlerle ilimizde az tanınan, hatta hiç tanınmayan, Kastamonulu olduğu bilinmeyen bazı değerlerimizin olduğu bir gerçektir. Bu değerlerden birini bugün bu sayfada sizinle paylaşmanın yararlı olacağını düşündüm.
Bir Behçet NECATİGİL vardır ki edebiyatta yerini almış ve Türk edebiyat tarihine adını yazdırmış olan bir hemşerimizdir. Evet, Behçet NECATİGİL aslen Kastamonuludur. Şimdi sözü fazla uzatmadan esas konuya girelim.
Behçet NECATİGİL, 1916 İstanbul doğumludur. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu ve edebiyat bölümünü bitirmiştir. Kars, Zonguldak ve İstanbul Kabataş Lisesinde, İstanbul Edebiyat Fakültesinde edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Kabataş Erkek Lisesinde Demir ÖZLÜ, Hilmi YAVUZ gibi yazar ve şairlerin öğretmeni olmuştur.
İlk şiiri, lise öğrencisi olduğu yıllarda Varlık dergisinde çıkmış, o günden ölümüne kadar hep şiirin ve edebiyatın içinde olmuştur. Şiirlerinde evler, aile, çevre, aşklar, bunalımlar, hastalıklar ve ölümü kendine özgü anlatımıyla dizelere yansıtmıştır. Sağlam ve tutarlı bir şiir dünyası olan NECATİGİL, eski ve yeni sözcükleri eserlerinde ustaca kullanmıştır.
Kapalı çarşı (1945), Çevre (1951), Evler (1953), Eski Toprak (1956), Arada (1958), Darçağ (1960, Yaz Dönemi (1963), Divançe (1965), İki Başına Yürümek (1968), En/Cam (1970), Zebra (1973), Kareler Aklar (1975), Sevgilerde (1976), Beyler (1978), Söyleriz (1980) gibi şiir kitapları ile düz yazılarını içinde topladığı Bile/Yazdı adlı esri vardır.
Almancadan çevirileri de olan NECATİGİL, radyo oyunları da yazmıştır. Bu alandaki çalışmalarını Yıldızlara Bakmak (1965), Gece Alevi (1967), Üç Turunçlar (1970), Pencere (1975) adlı kitaplarında toplamıştır.
Ailesi, ölümünden sonra NECATİGİL Şiir ödülü oluşturmuştur ve ödül her yıl verilmektedir.
Almış olduğu ödüller, Yedi Tepe Şiir Armağanı (1957) ve Türk Dil Kurumu Şiir Ödülüdür.
Ne yazık ki bu değerli şair Hakkın emrine uyarak 13.Aralık.1979 tarihinde doğduğu şehir olan İstanbul’da ölümüyle bizleri acıya boğmuştur.
Ne var ki sevgili iki kızından biri olan Ayşe SARISAYIN kendi asıl mesleğinin ötesinde, üstün bir çabayla, yine üstün bir başarıya imza atmış ve babasının yolunda ilerleyerek edebiyat Dünyasında yerini almıştır. Sözün burasında Sayın Ayşe SARISAYINI anmış oldum.
Ayşe SARISAYIN, babasının ölümünden sonra NECATİGİLİN son şiirlerini de içeren ÇOK ŞEY YARIM HALA adlı eseri kaleme alarak yayınlamış ve edebiyat Dünyasına adını yazdıran babasının belki de son eserini ortaya çıkarmıştır. Kendilerine şükran borcumuz vardır. Ne var ki NECATİGİLİN Kastamonu anıları hala meçhuldür ve sanırım öyle de kalmaya devam edecektir. Halam Merhume Huriye İDRİSOĞLUNDAN dinlediğim bu anılar belleğimde maalesef parça parçadır. Bu nedenle yanlış bir çizgi çizmekten korkarak bunlardan bahsetmiyorum.
Behçet NECATİGİLİN babaları Muhammet Necati GÖNÜL, Kastamonu eşrafından BEKAROĞULLARI’nın çocuğudur ( Doğum: Kastamonu 1889 – Ölüm: İstanbul 09.05.1974). M. Necati GÖNÜLLÜN annesi Şeyh Mehmet Efendi’nin kızı Ayşe hanımdır. Şeyh Hacı Merdan Veli adlı yazımda bu konuda açıklama getirmiştim. Ayşe Hanım tabiidir ki Şeyh Merdan Veli’nin de kız kardeşleridir. Kim bilir belki NECATİGİL kızına Ayşe adını verirken babaannesini hatırlamıştır. Anne ve babasının aynı hastalıktan ardı ardına ölümüyle yetim kalan M. Necati GÖNÜL İstanbul’a öğrenim için gönderilmiş ve öğreniminin ardından Hocasının kızı Bedriye Hanımla evlenir. İşte Behçet NECATİGİL bu evliliğin tek meyvesidir.
Ve onun içindir ki NECATİGİL, Kastamonulu bir ailenin çocuğudur ve aslen Kastamonuludur.
Ne yazık ki NECATİGİL’in kaderinde annesinin ölümüyle küçük yaşta öksüz kalmak vardır. Eşinin ölümüyle evlenmek zorunda kalan şairimizin babası Saime Hanım isminde bir hanımefendiyle evlenir. Kendisi, o sıralar singer müfettişi olduğu için dolaşmak zorundadır. İkinci evliliğinden olan ilk kızını, oğlunu ve eşini Kastamonu’daki evine bırakmak ve akrabalarına emanet etmek durumunda kalır. İşte Behçet NECATİGİL’in Kastamonu anıları bu noktadadır. Üvey annesinin psikolojik bunalım geçirmesi hiç şüphe yok ki öksüz Behçet’i çok etkileyecektir. Evde sıkıldığında, babasının teyze çocukları olan İDRİSOĞULLARI’nın
O sırada Kastamonu merkezinde ve kendi evlerine yakın olan eve gelerek –hala- diye tanımladığı Huriye İDRİSOĞLU’na dertlenir.
Belli zamanlarda da yine İDRİSOĞULLARI’nın Seydiler İlçesi Halkacılar köyündeki çiftliğinde kalınırdı. Bir şiirinde, köyde köpeklerden korkup kaçtığını, anız ve dikenlerin her
yanını nasıl parçaladığın, o andaki duygu ve korkularını dizelerinde ne kadar güzel anlatmıştır.
Bu gün yazımı Behçet NECATİGİLİN Kastamonu anlarına adlı şiirimle tamamlamak istiyorum efendim.

NECATİGİLİN KASTAMONU ANISINA

Minicik ayakların taşıdığı
Kundura sesleri duyuyorum,
Küçücük bir çocuk,
Öksüz.
Kendi içinde kayboluyor sesi
Kunduraların;
Maymun çeşme sokak burası,
İbnineccar mahallesi
Kastamonu’nun.
Unutulmuş anıları yazıyorum,
Öksüz bir çocuk yürüyor sokakta,
Adı Behçet.
Çalıyor komşu kapısını,
Akraba, hani!
Vurduğu kapı tokmağından ürküyorcasına
Sessiz,
Sessizce sesleniyor
‘Hala’.
Kapının ardındaki kadını
Kucaklarcasına,
Dolanır boynuna ‘hala’;
Öpüşürler
Kim bilir belki,
Aranan anne hasreti.
‘Gök gözlü kızı aldı o kadın’
‘Kırık leblebi yiyorlar,’
‘Attı beni öte odaya sana kaçtım hala’.
Bir öksüz yavru görmüş
Hani şu Maymun çeşme sokak,
Necatigil oldu sonra,
Adı Behçet.
Köyde korktuğu köpeklerden,
Hani anlatır kendisi,
Kanar ayakları anızlardan,
Dikenlere saklanır,
Öksüz bir şair yetişti Kastamonu’dan,
Necatigil dedik sonra
Adı BEHÇET.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu ev 06.Aralık.2007 20.40
İ[email protected]
serenat-siirler.blogspot.com/

Not: Bu yazı Kastamonu Sözcü Gazetesindeki Bir Dize, Bir Tümce Adlı köşemde üstat NECATİGİL’İN ölüm yıldönümünde anma ve anımsatma amacıyla yayınladığım bir yazıdır. Sizlerle de paylaşmak istedim, değerli dostlar.