Her gecenin bir sabahı olduğunu düşünmek insana güven veriyor.Geçmiş
yılların özeleştirisini yaptığımızda, gelecek yıılarınhatta günlerin ne kadar değerli
olduğunu anlamak, insana güven veriyor..Günahıyla sevabıyla, hatasıyla ’Keşke
öyle olmasaydı’ veya ’Bu hatayı bir daha yapmıyacağım’ dediğimiz zaman, güçlü
olmak insana güven veriyor..
Ama öyle şeyler var ki, ne telafisi mümkün, nede geri dönüşü var.Kimine
göre KADER, kimine göre ÇARESİZLİK, kimine göre YAŞANMAYA MECBUR OLUNAN
BİR DÜZEN, BİR HAYAT..Çoğunlukla da, ne yazık ki doğru.
İnsan hep iyi yaşamak istiyor. ’İYİ’ Nedir? Oda her insana göre değişken
bir kavram.Ama müştereklerde birleşilen bir ’İYİ’ var.Örnegin, maddi sıkıntı
çekmeden yaşamak.İyi evlatlara sahip olmak.Sağlıklı olmak.Geleceği parlak
bir fakültede okumak.İyi bir iş sahibi olmak.İyi bir eş sahibi olmak.Sayğın bir
çevre edinmek.Akşamları eve huzur içinde gelebilmek.İyi bir aile, iyi bir ev,
iyi bir semt.V.S..’Bu günün nasıl geçti’ Diyebilecek güler yüzlü bir akşam.
Sancısız, ağrısız,sızısız bir uyku..
Peki bütün bu ’İYİ’ Ler hayatın neresinde? İnsanın içinde mi? Hayatın
içinde mi? Açık seçik mi, gizli mi? Yoksa anlatılmaz bir sır mı?
Oysa her sabah sokağa çıktığınız an başlayan öyle çok tedirğinlikler
var ki..Sokak ortasına, kaldırımlara atılmış çöpler, kağıt parçaları,foşetler,
sığara izmaritleri, gelişi güzel park etmiş arabalar..’Görmeyim’ Dersiniz,
olmaz..’Zaten hep böyle değil miydi boşver’ Dersiniz, olmaz..Sabahın
köründe bir umutsuzluktur çöker içinize.’Biz nasıl insanız?’ Demeye başlarsınız.
’İYİ’ Kaybetmeye başlar.
Otobüse binersiniz, istif edilmiş insan manzaraları.Kucağında okul kitapları
öğreciler koltukta, yaşlılıar bayanlar ayakta.Onlar hiç bakmazlar.Umarsız..
Yaptığı eylemin hata olduğunu bilircesine kimseyle gözgöze gelmemeye
çalışır.Çocuk kalkıp yer verecek olur , annesi ’OTUR KIIIZIMM’ Der..

Hep böyle değildir elbette.’İstisnalar’ durumuna düşen eylemler
vardır, çok şükür..
Hatahaneler, postahaneler, icra dairelerinde yığılan dosyalar..
Adliyeler, hapishaneler, sokak çocukları, tinerciler, kapkaçcılar,evsizler,
açlar..Bütün bu olayların içinde ’İYİ’ Olmak yalnızca bencillik bence.
Acı çekeni,ezileni,çaresizi,yoksulu,edepsizi, hırsızı,yolsuzu,ukalayı
kovulanı,sövüleni, dövüleni görmiyeceksin..Yüreğini çelik bir kasaya
kilitleyip başka cümle hayata umarsız kalacaksın.Düşeni tekmeleyip,
elindeki sığara paketini sokağa fırlatacaksın.Her acıda bir mizah yolu
bulup katıla katıla güleceksin..Karanlığın bir köşesini kıvırıp altından
geçeceksin..
Peki nasıl olacak bu?
İnsan sizce böyle birşey mi?
İnsan böyle birşey işte..

Ali SÖNMEZ