KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 757 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
Harcanmış Hayat
Harcanmış Hayat
Zehra yatsı namazından sonra annesine gitmişti.Annesi ile birlikte yaptığı sohbetler ikisinin de hoşuna gidiyordu.Annesi iyice yaşlanmıştı.Çocukluğunu, genç kızlık yıllarını anlatır;Zehra ise o yıllardaki anılardan o zamanki yaşamları öğrenirdi.Sohbetlerinin en güzel yerinde telefon çaldı.Arayan içki uğruna kendisinin ve ailesinin hayatını mahvetmiş olan,alkolik abisi idi…İçki içtiğinde,canavarlaşan birisi idi..sanki içine şeytan giriyordu ve tüm aile fertlerini öldürmekle tehdit ediyordu.Telefonu annesinin açmasına rağmen avaz avaz bağıran sesini duymuştu ..”Az sonra oraya geliyorum.İkinizde göreceksiniz gününüzü..” diyerek tehdit ediyordu.Zehra çok korkmuştu. Annesine”Anne çabuk hazırlan bizim eve gidelim.Abimin ne yapacağı belli olmaz.Hadi anne! Kalk hazırlan.. acele et..on beş dakikalık yolu var ,o gelmeden biz gidelim evden…” Annesi “ Sen git kızım evine…ne yapacak abin bana “ “Anne! Sen hala olayın ciddiyetinin farkında değilsin.Abimin tehlikeli olduğunu yattığı hastanedeki doktorlar söyledi..Hem ben seni nasıl bırakıp giderim,onun buraya geleceğini bile bile..”Zehra ikilem içinde kalmıştı.Bir yanda yuvası,bir yanda annesi… ve korkarak abisini beklemeye başladılar.
İki buçuk saat geçmiş ve abisi hala daha gelmemişti.Oysa evi on beş dakikalık mesafede idi…
Zehra nın telefonu çaldı.Arayan küçük kardeşi Ali idi…”Abla! Sana çok kötü bir haber vereceğim.Abla! sakın haberi anneme söyleme..Alkolik abimizi öldürmüşler…Benimde yeni haberim oldu..Adli tıpa götürüyorum abimin cesedini..Sen herkese haber ver..”Zehra haberi duyunca titremeye başladı.Adını koyamadığı duygular karmaşası içinde annesinin sesini duydu.”Kızım,seni bu saatte kim aradı:hayırdır inşallah..” “Ali aradı anne,öylesine aramış işte..Vakit iyice geç oldu.Ben eve gidiyorum ,Anne ne olur ;hiç kimseye kapıyı açma olur mu?” Zehra evden çıkmadan önce ev telefonunun fişini çekti..annesine bu haberi birinin vermesinden korkmuştu…
Sokağa çıktı.Fırtına ve yağmur vardı…ıssızdı her taraf,hiç kimse yoktu sokakta.Yüreğindeki acı kanıyor ve sızlıyordu,omuzları ruhunun çektiği ıstırap nedeniyle çökmüştü.Ayağında sanki demir ayakkabılar vardı,yürüyemiyordu.Üstü başı ıslanmış,saçlarının uçlarından sular damlıyordu.Çöp kutusunun önündeki köpekle göz göze geldiler,o anda önünden siyah bir kedi geçti… Zehra hiçbir şey hissetmiyordu.
Apartman kapısından içeriye girdi.Üçüncü kata geldiğinde arkasından bir ses duydu…arkasına baktı..yolda gördüğü siyah kedi onu takip ediyordu….
Devam edecek,,,
YORUMLAR
Bu siyah kedi bildiğimiz kara kedi mi acaba!
Hemen diğer bölüme bakıyorum.
sareyaprak
Sevgili Arkadaşım.
Oldukça hüzünlü bir öykü okuyacağımız daha öykünün başında belli oldu. Öykünün gerçek bir hayattan mı alındığının ya da kurgu mu olduğunun çok da önemi yok çünkü günlük hayatımızda sıkça rastladığımız öyküler bunlar.
Hızlı bir anlatım ve kısa tutulan bir bölüm dışında eleştirilecek bir yanı yok...Oldukça güzel olmuş.
Selam ve sevgilerimle.
sareyaprak
bozuk para gibi,oysa ne kadar değerlidir ihtiyaç oduğunda...hayat elden gidince çoook kıymetli,ama artık kaçmıştır tren bi kere :-( çoook geç olmadan uyanmalı uyanmalı beşer.
sareyaprak
sareyaprak
efendim heyecanla okudum yazınızı ama çok kısacık geldi sanki bana alkolikle uğraşmak zordur atsan atılmıyor durdesen durdukyerde durmuyor bakalım neden ölmüş zehranın abisi meraktayım kolay gelsin saygılarımla selamlar
sareyaprak
bekir odaci
