MEVLANA’nın MOLLA KASIM’ı
Yunus Emre’yle Mevlana çağdaş.Aynı zaman diliminde yaşamışlar. Mevlana Horasan’dan kalkıp gelmiş. Konya’ya yerleşmiş. Mekan tutmuş Konya’yı.Manevi bilimleri hatmetmiş.Arapça ve Farsça biliyor.Eserlerinde Türkçe yerine Farsça’yı tercih ediyor.Mesnevi’yi Farça yazmış.Daha doğrusu yazdırmış. Söyleyen Mevlana,yazan Hüsamettin Çelebi.Altı ciltten oluşan 25.618 beyitlik Mesnevi, ne yazık ki Farsça. Çünkü o yıllarda Edebiyat dili olarak Farsça revaşta.Türkçe konuşma dili.Sohbetlerde,çarşıda pazarda kullanılan sokak dili.Münevverlerin gönlü akmıyor Türkçe’ye.
Yunus Emre Tapduk dergahında yetişmiş.”Ümmi” diyenler var.Ama ümmi değil.O da okumuş yazmış.Kırsalda ünü yaygın.Şiirlerini hep Türkçe söylemiş.Farsça’ya itibar etmemiş.Dillerde ve gönüllerde yer eden şiirleri arı duru Türkçe.
Rivayet edilir ki Mevlana’nın Mesnevisi’ni Yunus Emre okur,inceler. Nasıl bulduğunu sorarlar.Yanıtı şiir gibidir:
“Mevlana Hüdavendigar Mesnevi’yi çok uzun yazmış.
Ben olsaydım:
‘Ete kemiğe büründüm
Âdem oldum göründüm.’ der kısa keserdim.”
Yunus Emre’yi sigaya çeken bir Molla Kasım vardı. Yeni öğrendim, Mevlana’nın da bir Molla Kasım’ı olduğunu.Bu Molla Kasım Konyalı. Bilal Can kardeşim yazmış.Konyalı Molla Kasım gelmiş Mevlana’nın türbesine:
“Kalk demiş,Mevlana’ya.Senin gibi evliya olmaktan Allah’a sığınırım.”
Mevlana seslenmiş:
“Neden öyle söylüyorsun?”
“Sen silahsız eşkıya gibisin.Buraya kendine türbe yaptırmışsın.İnsanları soyuyorsun.Buralara kaldırım taşı yaptırıyorsun o parayla...
Mevlana şu karşılığı vermiş:
“Ben sırtıma urba giymedim,ne yapayım türbeyi...Ben mi istedim? Bunların dedeleri beni dövdüler.Arkadaşımı kesip dipsiz kuyuya attılar. Seni anlamasınlar.Sana da neler yaparlar.”
Bilal Can böyle anlatıyor.Molla Kasım’ın 29 Kasım 2011’de öldüğünü,kabrinin Üçler Mezarlığında olduğunu da belirtmiş.
Bir fantezi bu.Ama “Şeyh uçmaz,müridi uçurur.” derler.Mevlana da müritlerinden az çekmemiş.Yaşamının son yıllarında arkadaşı Şems’le olan ilişkilerini yanlış yorumlayıp hayatı zindan etmişler Mevlana’ya.
Molla Kasım’lar tükenmez dostlar...