Derinden etkileyen bir yazı olmuş...
Ellerinize ve yüreğinize sağlık...

Hüzün ne çok ve ne güzel yakışmış yazıya.

Kutladım yazarı.

Sevgiyle..

Cilası bozulmaya yüztutmuş çeyiz sandığın aynı köşede duruyor, pencerenin önündeki sedir;sararmış,kırışmış örtüsüyle narin parmaklarının temasından yoksun, gözyaşlarıma ortak oluyor


babaannemi kızdırdığım zaman derdiki;
gün gelir hangi yere basmış,ayak izi duruyormu diye çok bakarsın,ararsında....
bulamazsın...

otuz yıl sonra ayni yerde
bir sigara içimi molada o sözleri hatırladım..
öyle çok özlemiştimki
doya doya ağlamak yetmedi...

annem vardı ama ben babaannemle büyüyordum
sevdiği bazı eşyaları hala hatıramdır.

güzel bir hasret yazısıydı
Allah rahmet eylesin...
ellerinize sağlık

Anneye duyulan özlemlerin yürekte katmerleşen yaralarının dile gelişi...özlem hat safhaya ulaşmış...sevgi yumağı ören yüreğin anne özlemi ile sarıp sarmalaması yer almış dizelerde...emeğinize sağlık...

Toz tutmuş duvar saati boğulur gibi hırıldayan sesiyle çalmayı çoktan unutmuş.Ama ben seni unutamadım anne,hasretin içimi yakıyor ilk günki gibi.


yorum yapamıyorum:(( ama üzüldüğümden değil böylesine bir sevgiyi anlatamadığımdan...

yürekten sevgimle dost...