Temburumun arta kalan sesini furkanla değiştim ferhata devrettim tiyatrolardn gelen sesi
kimi zaman güleriz günlerin buğultusu ba(ğ)larına ra(f)larına ama üzülmeyiz kayıpa akan günümüzün kemalin esirliği altında kazındığına
bir piyango biltinin sayıları arasında çektim cesur adımlarını gecenin,beyazıt’ın ilimik ilmik gezen karanlığında
Aradığım özüm değildi biliyordum saklanbaç oyndığı bilal’in kapalı olan gözleriydi,selmani’nin incir tanelerini üzerimden kar tanesi bildim
Aklın güç deryasında boğul /maya yüz tutmuş,
İyilik yüz çevirmeyendedir,ecrin yüzünden katmer dağınıkları dağıtan da ondadır

Saf bağlamışsın kadife renkli askılara üzerinde cismin bir adımı onu takip eder,
onu gecmek için caba göster ama rekabetin dostluğunu sev gıptasını sev gönlün berraklığından akıp dalaşan o altta kalsın ben üste cıkayım mı sevme
çünkü hep üstte çıktıkça üstünün de üstünde birileri olduğunu göreceksin,alta da inersen altınında altında birilerinin varolduğu,belki bundan dolayıdır şükürün meyvesi
sadık kazıntılarında kelimelerin gidişinde tekmil azimdedir,naz yapan kadın ve ya adam olan sevgilide değil,sen sen ol yaradan’ı yaratanla değişme,üzülürsün üzüldükçe üzersin o da üzülür bilesin.
hasip seninle oldukça kazanacaksın metrekarede çok yüksek adım atar,salisenin binde bölümünden hızlıdır hafızanın getirdiği hesaplar,işin milimetrekaresini kapının deliğinde geçirir ince bir kıl gibi hız ışık hızının tenine kadar büyür
kendimiz kendimizi severiz de tükürmeyi aşağılamayı hakaret etmeyi bilmeyiz,yüzleşmenin de bir yüzü olmalı mahfuzun karşısına yüzü ak çıkmak varken kara çıkmak da var,,
nefes ver nefes nefs değil nefsini kim ister çullanır pullanır tekrar sana geri döner
işi işçiye verirken bir namusu bir de işin ehlini kriter al kritik kararlarda dengeni sarsmasın
halimin içini sorarsan iyi olan namustur der,namus derken sadece ar değil tabiki de.

bak! gaip oldum gaip halimle yazıda yine ve güneş açmadan karnlıklarımı boşaltmalıyım
yunus tapancı..