KOCAM BU GÜN BİR KADINLA TANIŞTI
…Ve..Anlattı bana,gelince.Bunları; ağlamaktan gözlerim tomur tomur olmuşken yazıyorum.Genç bir kadın..(Göstermiyormuş ama,meğer 50 yaşındaymış!!)Beyin kanseri..Kocası ziraat mühendisi.Ölmek üzere ve hala çalışmakta..Yapabileceği her şeyi sonuna kadar yapmak istiyor.Beklemekle vakit kaybetmek istemiyor anlayacağınız.Allaha ve kadere inanıyor..İşvereni de son ana kadar buradasın demiş..Sen ölünce,biz de tatil yaparız sayende!!!O da-çok farklı bir meslek kolunda ama-doktor aslında..Kadının tek gözü görmüyor ve ikincisi de %20 görmekte artık..Demiş ki;ben ve eşim ilk defa geçenlerde bir bara gittik.Dans ettik..Sevmeyiz biz öyle şeyleri..Ve eşim de akşamları ağlayınca yanımda,diyorum ki üzülme..Neyse,oğlan da artık Anadolu Lisesi son sınıfta..Bundan sonra kurtarır kendini..Birlikte büyüdük eşimle..Zor günlerimiz de oldu elbette.Ama ,hep gülmesini bildik.Yaşadıklarımızı kabul ettik..Hiç şikayet etmedik zor zamanlarda..Ve kendiniz için iyi bir şey yapın:Bazen de ,biraz kendiniz için yaşayın…