Yüzsüzler
Söze nereden ve nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Çünkü yazacağım olay beni çok
zorluyor. Topluma bakıyorum, sinirleniyor hemde utanıyorum.
Taksimde bir üst geçit. Bu üst geçidin engelli vatandaşlar için yapılan asansörü.
İçi tıklım tıklım sağlamlığına şükretmeyen yaratıklarla dolu.
Asansör bozulmuş içinde kalmışlar. Yüzlerinde hiç mi hiç utanç emaresi yok.
Sırıta sırıta çıkıyorlar marifetmiş gibi. Yetkilinin yerinde ben olsam onları 24 saat o asansörde esir ederdim Bu millet nasıl bu kadar vurdum duymaz oldu.
Anlamak mümkün değil. Empati utanmak denen şeyi bunlara kim öğretecek.
Ben genç olsaydım orada oturur sağlıklı hiç kimseyi o asansöre sokmazdım
Gençlerden gönüllüler olsa sırayla nöbet tutsalar diyeceğim ama çocukları da döver bu yaratıklar.