HAYRETTİN TAYLAN


“Herkes içine gömdüğü yaralı bir hayvanla iyileşmeye çalışmakta.”Benimkisi ürkek bir ceylandı... Sevdamın yeşil ormanlarında kaçışıp duruyor ...Oysa avcı değildim, sevdamızın aslanıyım, gönlümüzün bekçisiydim. Küskün bir geçmişin otlakları arasında mecalini gezdiren narin, aşkın simyasını yüreğinde taşıyan özel ceylandın.
-Ormanımız vardı, algılarda, güzel olgulardan, seçkin iyilerden, bize özerk tutkulardan, bitmez sevgilerden, derin bir aşktan oluşan…
-Bir t’adı taşıyorduk.Dünya , dimağlık seçkiler üstüne kurduğumuz amaçlarla kaplı.
-Farklı amaçların tadındaydık.Dahası herkes kendi çıkar ekseninde döndürüyordu dünyayı.Aşk, içtepilerimize tepik atan içsel hazların, açlıkların, sevi tokluklarını yaşama algısı, sevmeye, sevilmeye, kendimizi karşı cinsin eleğinde özel emellere, ya da elemlere teslim etme mecrasıydı.
-Sen aşküstü bir yerde ve serdeydin.

Umutların sağrısından akan yarin dilsiz romanıydın.Seni yazıyordu kaderin yazarları. Yazılmamış yarınlar vardı. Çizilmemiş anların resminde gözüküyordu gelecek dilberliğin.
-Dudu kuşunun hayfında toplandık.Keşkeleri ötüp durdu. Hepimizin o kadar keşkesi var ki yazsak roman olur.Keşkeleri yazmadığımız içim içimizde hüznün masalı olup içimizdeki çocuğa acıklı anlatı kalıyor.

Ve sen güle dudaklarını teslim edeli, kırmızılığı arttı.Gül dudağında öpmek için bülbül olup dikenlerinin üstünde mevzilerimi kurdum, kanadım, kanadım durdum seninle.

-Umudumun vatanydı.Bir günler akardı pınarlar yerine.Susuz kalmış yarınlarımı ıslatırdı damlaların.Sen aslında beni aşküstü bir yere , yare, sere, sonsuz algılara teslim etmiştin.




Yürek sızısını aşktan sağan gönül çifçisiyim.Sızılarla beslenirim.
-Yazmak mıdır yaşamak mıdır aşk olan bilemedim. Ben sendeyim, yazıyor, seviyor, seviyor yazıyorum.
İnsan sevmenin yüzüdür.Bu yüz insana farklı güzellikler sunar.
“İnsanı güzel yapan yüzdür... Yüzü güzel yapan gözdür...insanı insan yapan agzından çıkan sözdür” ;ama senin yüzün ,için..ruhun sözsüz roman gibi ..seni okumak istedim, seni okuyup sayfa sayfa çevirmek istedim ..sıcağını yaşamak adına yaşam yüzünü giymeye geldim.

-Biçare bir çar gibi senli düşlerin naçarıyım.Düçarlığım ucuz değil, seni sevmeye kafiyelendi hayat.
-Oysa hayatın kafiye kendine hayat olmaktır.Ya da serbest şiir gibi ya imgesel düşlere, ya anlamın derinliğindeki sevdaya ya da olduğu gibi yaşamaya odaklanmalıyız Kumruzen
-Mutluluk şairin ,aşığın, ermişin katığı değil.Mutluluk ısmarladım senin yolunda.Hüzünlerin tepesinde kurulu vakitlerimin saati.
-Saat ya durmuş olmalı ki saat her zaman seni ben ‘ geçiyor.
Gladyatör olup sensizliğimi izleyenlere karşı benden gidişinle kavgamı izlettiriyorum cümleler mahşerinde.
-Aşkın bilgesine karşı, karşı konulmaz zaaflarıma karşı anlamın gürzülerini, sevginin zırhını, tutkunun kurşun geçirmez gömleğini, aşka kalakalışın miğferini, sensizliğin iksirini, bir gün gelişinin umut libasını giyerek çıkıyorum aşklar meydanına.
-Ben’ geldi, ben’den olanlar burada.
-Ben var, ben’den giden ben’ler yok. Bu bir benlik savaşıdır.Bu insan- - kamilliğe ab- ı aşkı sunma yolculuğudur.
-Hiç bitirilemeyecek sevi manzumesinin kutsal mısralarındasın. Bitişin yeniden aşk olur.Ya da bitmezliğin imge gülüsün.
-Mecazi anlamlarımın, betimlemelerimin, dahası içsel benzersizliğimin benzetilmiş can gülüsün.Canımda açılan can çiceğimsin.Sevginin meyve kokusunda yaşama tutuldum.Gelmek, yeniden özel bir çiçek olarak açılmak kaderinin hizasına yazılmıştır bilesin Kumruzen